Moldawity

Moldawity, czyli tektyty, są szkliwami naturalnymi występującymi na obszarach, gdzie nie ma ani wulkanów, ani skał kanicznych. W dużych ilościach, w postaci drobnych, okrągławych okruchów spotykane są od końca XVIII w. w Czechosłowacji, rzeką Mołdawą, skąd pochodzi ich nazwa (program uprawnienia budowlane na komputer). Okruchy podobnego szkliwa, nazywanego nieraz australitem, występują na dużych obszarach południowej Australii.

W Indonezji, zwłaszcza na leżące między Sumatrą a Borneo wyspie Billiton znajdowano równie: takie szkliwa (tzw. billitonit). W znacznych ilościach spotyka si< je na Pustyni Libijskiej. Są one często barwy zielonawej, rzadziej brunatnej, zdarzają się także okazy prawie bezbarwne aż di niemal czarnych.
Przypuszcza się, że naturalne szkliwa, których pochodzenie nie można wiązać ze zjawiskami wulkanicznymi, powstały prze: stopienie skał osadowych podczas upadku wielkich meteorytów
Mołdawitowd nadaje się niekiedy szlif schodkowy, zwykle bywa on szlifowany w postaci kulek, przeznaczonych do wyrobu naszyjników (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ostatnio w USA stały się modne szkliwa powstałe przez sto- r .=nie piasku pustynnego w stanie Nowy Meksyk, gdzie dokonuje się próbnych wybuchów atomowych.

Biżuteria wykonana ze szkliwa naturalnego. Szczególnie ostatnio, kiedy stosuje się różnego rodzaju szkliwa sztuczne, zainteresowanie szkliwami naturalnymi jest coraz mniejsze.
Agalmatolit jest zwięzłą odmianą minerału pirofyllitu, będą krzemianem glinu. Złoża agalmatolitu od wieków eksploatowane są w Chinach. Kamień ten ma niewielką twardość (1-1,5 - skali Mohsa), barwę białą lub szarą, często z odcieniem zielonawym lub czerwonawym (uprawnienia budowlane). Używany jest zwłaszcza w Chinach 5c rzeźbienia różnego rodzaju figurek, krajobrazów itp. Nazwa galmatolitu pochodzi od greckiego agalma - obraz. Niekiedy nazywany jest również pagotytem, ponieważ Chińczycy często rzeźbi w tym kamieniu swe malownicze świątynie, zwane pagodami. Chińskie wyroby z agalmatolitu często są pokrywane woskiem : polerowane (program egzamin ustny).

Aksynit

Aksynit jest rzadko występującym kamieniem szlachetnym, będącym boranokrzemianem wapnia, żelaza i manganu. Krystalizuje w układzie jednoskośnym. Barwę ma brunatną, fioletową, czerwoną lub niebieskawą, mocny szklisty połysk, twardość 6,5-7 w skali Mohsa. Tworzy się pod wpływem -r.iruzji magmowych w skały wapienne. Występuje we Francji, Szwajcarii, na północnym Uralu oraz na Dolnym Śląsku w granitach (opinie o programie).
Nazwa aktynolitu pochodzi od greckiego aktis - promień kamień, tworzy on bowiem wydłużone igiełkowe kryształy.

Dawniej nazywano go promieńcem lub kamieniem promienistym (niem. Strahlszein). Aktynolit jest uwodnionym i zawierającym fluor krzemianem wapnia, magnezu i żelaza, należącym grupy amfiboli. Twardość jego wynosi 5,5 w skali Mohsa. aktynolit jest bardzo trudny do szlifowania ze względu na doskonałą łupliwość według słupa [110). Gęstość jego wynosi 3,03-3,07 g/cm3, natomiast współczynnik załamania światła: na - 1.62, n, - 1 ,63, nr - 1,64; ujemne podwójne załamanie światła -
0,022. Pleochroizm jest żółtawozielony, jasnozielony, niebieskawo zielony (segregator aktów prawnych).
Przezroczyste aktynolity barwy zielonej, nadające się do celów jubilerskich, znaleziono stosunkowo niedawno (1969) w Uga dzie. Dawniej aktynolit był znany tylko w postaci nieprzezroczstych zbitych skupień.

Aktynolity tworzą nierzadko drobne wrostki w kamieniach szlachetnych, np. w niektórych szafirach i turmalinach.
Jest to drobnoziarnista odmiana gipsu, będącego uwodniony siarczanem wapnia. Barwa alabastru jest biała lub biaława. Dziki nieznacznej twardości (2 w skali Mohsa) alabaster jest używany do celów dekoracyjnych oraz do sporządzania różnych przedmiotów codziennego użytku. Również w starożytności z alabastru wyrabiano piękne rzeźby i inne naczynia (promocja 3 w 1).