Momenty brzegowe

Możemy najpierw oczekiwać, że siły i momenty brzegowe można zadać w sposób dowolny. Jest ich jednak pięć podczas gdy mamy tylko cztery stałe całkowania C_lt C₂, C₃, C₄. Wykorzystamy więc wielkości S_x i T_x. Ze względu na to, że są one równoważne wypadkowemu działaniu trzech rzeczywistych wypadkowych naprężeń, można nimi zastąpić te ostatnie w warunkach brzegowych i wtedy mamy tylko cztery istotne siły i momenty, które możemy zadać w sposób dowolny, tj. N_x, T_x, M_x, S_x. W ten sposób otrzymamy cztery warunki brzegowe służące do wyznaczenia czterech stałych Cj (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jest teraz sprawą oczywistą, że wprowadzenie efektywnych sił brzegowych S_x : T_x jest istotną cechą teorii zgięciowej. badanie lokalnych zagadnień brzegowych u warstwie brzegowej o szerokości t znajduje się poza zakresem tej teorii. Efekty te mogą mieć znaczenie w przypadku małego otworu w powłoce i w tym przypadku musimy odrzucić nasze podstawowe założenia i zastąpić je przez dokładniejsze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

We wszystkich innych przypadkach warunki brzegowe w konstrukcjach budowlanych i częściach maszyn nie są określane aż tak dokładnie, aby zagadnienia lokalne tego rodzaju były warte badań. Jeżeli brzeg powłoki jest sztywno zamocowany (przyspawany lub przyklejony) do elementu brzegowego, lub gdy między powłoką i elementem brzegowym istnieje łagodne przejście co często ma miejsce w betonie, żeliwie lub plastykach to zdarza się, że nie możemy dokładnie określić, gdzie kończy się powłoka a zaczyna następny element (uprawnienia budowlane).

Opracowaną powyżej teorię można zastosować do konstrukcji wieży chłodniczej przedstawionej. Gdyby powłoka była podparta bezpośrednio w sposób ciągły, to zagadnienie byłoby bardzo proste. Ciężar powłoki wywołałby siły ściskające N_x rosnące od zera w wierzchołku do, powiedzmy, N_x - P w podstawie i rozłożone w sposób równomierny w każdym poziomym przekroju wieży (program egzamin ustny).

Powłoka walcowa

W celu umożliwienia dostępu zimnego powietrza powłoka oparta jest na podporach słupowych i w przestrzeni między nimi nie może być żadnej siły N_x na brzegu powłoki. Wynika stąd, że należy nałożyć pewne obciążenie brzegowe na powyżej opisany prosty stan naprężeń, przy czym obciążenie to musi być samo zrównoważone i musi znosić obciążenie brzegowe N_x = - P na swobodnych częściach brzegu. Część tego obciążenia. Można je rozłożyć w szereg Fouriera, w którym występować będą jedynie człony m = 8, 16, 24 … (opinie o programie).

Szereg ten przedstawia wartości, które N_x musi przyjąć dla a; = 0. Oprócz N_x musimy znać jeszcze trzy wielkości na brzegu, aby zagadnienie było określone. Ze względu na oczywisty fakt braku czegokolwiek, co mogłoby ograniczyć obrót pionowej stycznej do walca - przynajmniej między podporami wydaje się rzeczą rozsądną przyjęcie założenia M_x - 0 jako drugiego warunku brzegowego. Pozostałe dwa warunki zależą od wymiarów pierścienia usztywniającego, który należy zastosować na brzegu. Jako przykład liczbowy rozpatrzymy przypadek ekstremalny, gdy pierścień jest bardzo sztywny w swojej płaszczyźnie i przyjmujemy, że v = w = 0. Jeśli powłoka jest dostatecznie wysoka, można wykorzystać rozwiązanie [5-30] dla walca półnieskończonego i wtedy nie ma konieczności zadawania czterech warunków brzegowych na górnym brzegu (segregator aktów prawnych).

Powłokę walcową opartą na słupach można porównać z płaską ścianą podpartą i obciążoną w ten sam sposób. Siły poziome w takiej ścianie, które odpowiadałyby siłom równoleżnikowym N+ w powłoce, można interpretować jako naprężenia od zginania w ciągłej belce o bardzo dużej wysokości (promocja 3 w 1). Ze względu na to, że z naszych warunków brzegowych v = w 0 wynika istnienie solidnego elementu brzegowego, można oczekiwać, że w tym ostatnim wystąpią naprężenia ściskające na podporach i rozciągające na niepodpartych częściach rozpiętości oraz że w dolnej części ściany występują naprężenia o przeciwnym znaku malejące do zera przy posuwaniu się do góry, przy czym ich znak może się zmienić lub nie.