Momenty przypodporowe

Nośność wymienionych wyżej elementów sprawdza się zgodnie z zasadami ogólnymi, z tym że do sił od obciążeń podstawowych S„ należy dodawać siły od nierównomiernych osiadań S_s. Odmienny sposób postępowania może mieć zastosowanie przy sprawdzaniu nośności ścian na obciążenia pionowe i stropów na momenty przypodporowe (program uprawnienia budowlane na komputer). Zgodnie z wymaganiami do sił od obciążeń podstawowych można dodać jedynie część przyrostu sił od nierównomiernych osiadań podłoża przekraczającą 10% nośności elementu.

Poza obliczeniami podstawowymi specyfika warunków pracy konstrukcji wymaga przeprowadzenia dodatkowych obliczeń sprawdzających. Ich zakres ogólnie obejmuje sprawdzenie:

1. zdolności stropów do przejęcia sił rozciągających, a w przypadku stropów prefabrykowanych dodatkowo sił ścinających w złączach podłużnych,
2. zdolności złączy poziomych w prefabrykowanych ścianach usztywniających do przejęcia sił ścinających,
3. zdolności usztywniających ścian piwnic do przejęcia występujących w nich sił (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W układach wiotkich należy dodatkowo sprawdzać, czy deformacje postaciowe w traktach nie usztywnionych ścianami podłużnymi nie przekraczają wartości dopuszczalnych (uprawnienia budowlane).

Wartość y_s = 1,15 przy ocenie nośności uwzględnia możliwość wystąpienia większych obciążeń niż obciążenia charakterystyczne, przyjmowane do obliczeń sił wewnętrznych. Uwzględnienie możliwości wystąpienia większych sił w wyniku błędów w ocenie podłoża (np. jego odkształcalności, uwarstwienia) jest zbędne z uwagi na to, że błędy te, podobnie jak i uproszczenia przyjmowane w procesie obliczeń osiadań, prowadzą do zawyżenia wielkości sił S_so w stosunku do rzeczywistych (program egzamin ustny).

Wartości różnic osiadań

Dla zalecanych układów usztywnionych w pełni ścianami wewnętrznymi ocena stanu konstrukcji, w najczęściej występujących w praktyce przypadkach wykluczających powstanie istotnych sił rozciągających (budynek posadowiony na płycie (A ś)_max > 0), nie wymaga przeprowadzenia pracochłonnych obliczeń sił od nierównomiernych osiadań podłoża.

Przy monolitycznej konstrukcji budynku sprawdzanie warunków nie jest potrzebne. Natomiast przy budynkach prefabrykowanych zakres obliczeń można ograniczyć do sprawdzenia nośności odpowiednich złączy. Większość stosowanych rozwiązań spełnia te warunki (opinie o programie).

Ocenę stanu konstrukcji z pominięciem sił od nierównomiernych osiadań podłoża można przeprowadzać również w przypadkach występowania w stropach znacznych sił rozciągających. Konstrukcja stropów musi umożliwiać wówczas przejęcie sił rozciągających o wielkości. Spełnienie tego warunku jest z reguły możliwe przy stropach monolitycznych. Natomiast rzadko możliwe jest przy stropach prefabrykowanych z uwagi na mniejsze nośności występujących w nich złączy poprzecznych.

Wartości różnic osiadań określonych wzorem ustalone zostały na podstawie analiz numerycznych, które wykazały, że przy tych różnicach osiadań ekstremalne wartości sił wewnętrznych nie przekraczają wartości określonych warunkami (segregator aktów prawnych). Wykorzystując liniową zależność sił od wielkości różnic osiadań, łatwo jest określić dopuszczalne różnice osiadań dla układów charakteryzujących się mniejszą zdolnością do przejęcia dodatkowych sił od zdolności wymaganej. Należy podkreślić, że liniowa ekstrapolacja w górę wartości dopuszczalnych, w przypadkach konstrukcji umożliwiających przejęcie większych sił od wymaganych, nie jest ogólnie rzecz biorąc, uzasadniona ze względu na wartości współczynnika oc_n we wzorze (10-7) uwzględniającego przyrosty sił pionowych w ścianach nośnych.

W przypadku występowania w obrębie długości konstrukcji usztywnionej w pełni ścianami wewnętrznymi różnic osiadań większych od dopuszczalnych obliczonych ze wzoru, jak i w przypadku układów usztywnionych częścią podziemną i układów wiotkich, przeprowadzenie oceny stanu konstrukcji wymaga obliczenia sił od nierównomiernych osiadań podłoża (promocja 3 w 1).