Montaż konstrukcji hal przemysłowych uprawnienia budowlane

Montaż konstrukcji hal przemysłowych o przekryciu łukowym. Prefabrykowane konstrukcje łukowe hal przemysłowych składają się zwykle z łukowych rygli dwuczęściowych łączonych przegubowo w środku łuku oraz płyt dachowych i ram świetlikowych. Stosuje się je w halach o znacznych rozpiętościach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Produkcję rygli łukowych, z uwagi na ich znaczne długości, organizuje się bezpośrednio przy miejscu montażu, ażeby nie zachodziła konieczność ich przewożenia. Montaż tych rygli najkorzystniejszy jest za pomocą masztów" montażowych (w kształcie litery A lub innego rodzaju), zaś montaż pozostałych elementów - za pomocą żurawia samojezdnego lub - w przypadku hali o znacznej wysokości - żurawia wieżowego.

łukowe ułożone są początkowo w pozycji „na płask” przy miejscu ich ustawienia w konstrukcji, a następnie przestawione do pozycji pionowej i oparte na rusztowaniach (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po podniesieniu i ustawieniu na fundamentach górne końce łączonych rygli opiera się na prowizorycznych rusztowaniach (najlepiej rusztowaniach przesuwnych), na których spoczywają one do momentu wykonania stałego złącza (w przypadku złącza sztywnego).
Przy podwieszeniu rygli w czasie montażu należy zwracać uwagę, ażeby punkty zaczepienia zawiesia montażowego powodowały najmniejsze momenty zginające w podnoszonym elemencie. W każdym przypadku punkty podwieszenia powinny znaleźć się powyżej poziomu położonego środka ciężkości podnoszonego elementu.

Największe momenty zginające występują w początkowej fazie podnoszenia (uprawnienia budowlane).

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Montaż konstrukcji budynków mieszkalnych z elementów wielkowymiarowych. Montaż konstrukcji wielkoblokowych. Konstrukcje wielkoblokowe stosowane w budynkach mieszkalnych wielokondygnacjowych stanowią pierwotną formę konstrukcji z elementów wielkowymiarowych. Montaż ich odbywa się w ramach poszczególnych kondygnacji z podziałem na działki robocze z takim wyliczeniem, ażeby w ciągu jednej zmiany roboczej na jednej działce mógł być całkowicie zakończony montaż wszystkich elementów konstrukcji nośnej danej kondygnacji (tzn. elementów ścian nośnych i stropu)(program egzamin ustny).

Elementy dostarczone do miejsca montażu zwykłymi samochodami ciężarowymi, składowane są zwykle wzdłuż budowanego obiektu tak, ażeby znalazły się w zasięgu działania żurawia montażowego (a więc wzdłuż jego torowiska).

Przy zastosowaniu żurawia samojezdnego na kołach lub gąsienicach do montażu tego rodzaju konstrukcji (montaż elementów podziemia, przyziemia, a nawet wyższych kondygnacji) place składowe umieszcza się po obydwu stronach budynku, wzdłuż trasy przejazdu żurawia w taki sposób, ażeby elementy znalazły się naprzeciw miejsca, w którym będą ustawione w budynku (opinie o programie).

Przy zastosowaniu do montażu wyższych kondygnacji żurawia wieżowego, place składowe umieszcza się z jednej strony budynku po obu stronach drogi dojazdowej w strefie bezpośrednio przylegającej do torów żurawia. Place składowe w tym przypadku obliczone są z reguły na umieszczenie wszystkich elementów jednej kondygnacji, przy czym na placach tych oznacza się dokładne miejsce ułożenia każdego elementu.
W przypadku możliwości zorganizowania tzw. montażu „z kół”, gdy w pobliżu budowy znajduje się wytwórnia elementów wielkowymiarowych, pozostawia się przy budowanym obiekcie wolne miejsce dla postoju przyczep i manewrowania ciągnika i ewentualnie na niewielkie rezerwowe place składowe (segregator aktów prawnych).

Elementy ścienne na placu składowym usztywniane są za pomocą kozłów oporowych z rozparciem klinami. Kozły oporowe pionowe mają charakter stały: są one zagłębione w podłoże  w celu zapewnienia ich większej stateczności. Bloki konstrukcyjne ustawia się bezpośrednio na podłożu w pozycji pionowej i łączy z kozłami za pomocą drutu stalowego i rozporek (promocja 3 w 1).

Montaż bloków ściennych rozpoczyna się od wyznaczenia położenia ścian zewnętrznych i wewnętrznych oraz położenia w tych ścianach poszczególnych bloków, za pomocą trwałych kresek na stropie lub belkach nadproża czy wieńca. Następnie ustawia się bloki kierunkowe. Bloki te umieszcza się przede wszystkim w czterech narożach budynku, a poza tym w licu ścian zewnętrznych tak, ażeby odległość między nimi nie przekraczała 15-20 m (tzn. bloki kierunkowe pośrednie).