Montaż podciągów i belek podsuwnicowych uprawnienia budowlane

Montaż podciągów i belek podsuwnicowych. Przed przystąpieniem do montażu belek i podciągów niezbędne jest sprawdzenie poziomu górnych powierzchni obydwu podpór (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadku stwierdzenia różnicy w poziomach należy raczej nadbetonować podporę niższą.

Belki podsuwnicowe przy podnoszeniu powinny być podwieszone co n« mniej w dwóch miejscach przewidzianych w projekcie technicznym. Dla zabezpieczenia uchwytów linowych można wykorzystać kształt belki lub też wykonać specjalnie w tym celu zaprojektowane uchwyty zabetonowane na odpowiedniej długości wewnątrz bel. Oś wzdłużna zabetonowanego pręta powinna leżeć na przedłużaniu odpowiedniej gałęzi uchwytu linowego.

Dogodne warunki do założenia uchwytów podwieszenia belek istnieją wówczas, gdy w belkach pozostają przelotowe otwory po ściągach śrubowych lu sworzniach ustalających położenie ścianek deskowania w czasie betonowani belek. Takie rozwiązanie pozwala zaoszczędzić stal prętową, którą w innym przypadku trzeba by użyć na specjalne zaczepy wbetonowane w podnoszony element (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Montaż belek podsuwnicowych powinien odbywać się szczególnie starannie i dokładnie ze względu na wysokie wymagania w stosunku do dokładność zainstalowania toru szynowego dla suwnic. W tym celu rozstaw osi bele) podsuwnicowych oznacza się dokładnie początkowo w poziomie terenu, a następnie za pomocą pionowania lub też przyrządów mierniczych przenosi si( le wymiary na wsporniki słupów, na których mają być oparte belki podsuwnicowe.

Montaż wiązarów dachowych. Ułożenie tych elementów do montażu powinno być równoległe do kierunku ruchu żurawia montującego (uprawnienia budowlane). Przed ułożeniem wiązarów na podporach należy uprzednio sprawdzić poziomy tych podpór i w przypadku stwierdzenia różnic - podporę niższą nadbetonować (analogicznie jak przy montażu belek). Na ogół wiązary nie wymagają dodatkowego wzmacniania przy podnoszeniu, natomiast po ich ustawieniu należy je z reguły prowizorycznie usztywnić.
Wiązary produkowane na terenie budowry przy miejscu ich montażu są w czasie betonowania ułożone w pozycji leżącej (na plask), natomiast do miejsca montażu dostarczane są w pozycji pionowej.
Zarów-no przy przestawieniu montowanego wiązara z pozycji poziomej do pozycji pionowej (tj. przy tzw. kantowaniu), jak również w czasie samego podnoszenia wiązara przez żuraw montażowy, powstają dodatkowe naprężenia wewnętrzne nie uwzględniane w obliczeniach statycznych wiązara, które mogą spowodować w nim odkształcenia trwałe (program egzamin ustny).

Wzmocnienie wiązarów

W związku z tym wykonuje się dwojakiego rodzaju wzmocnienie wiązarów w czasie montażu, a mianowicie:
- dla zabezpieczenia wiązara przy zmianie położenia z poziomego do pionowego,
- dla zabezpieczenia wiązara przy pionowym podnoszeniu.

Wzmocnienie przy zmianie położenia wiązara z poziomego na pionowe,
jeśli zachodzi uzasadniona obliczeniem statycznym potrzeba takiego wzmocnienia, składa się z kilku dodatkowych krzyżulców montażowych przymocowanych do górnego i dolnego pasa w poprzek wiązara.
Krzyżulce montażowe obejmują wiązar z obydwu jego stron sięgając od miejsca podparcia wiązara aż do miejsca jego podwieszenia (opinie o programie). W czasie przestawiania wiązara z pozycji poziomej do pionowej powinien on opierać się na całej długości dolnego pasa na ciągłym sztywnym podłożu, gdyż podparcie punktowe może spowodować dodatkowe, nieprzewidziane naprężenia wewnętrzne.
Po podniesieniu wiązara do pozycji pionowej wzmocnienie to może być usunięte.

Wzmocnienie wiązara przy podnoszeniu pionowym ma na celu zabezpieczenie go przed wyboczeniem w płaszczyźnie pionowej. Jest ono zależne od sposobu podwieszenia wiązara. W przypadku bezpośredniego podwieszenia za pomocą uchwytu linowego wzmocnienie składa się z dwóch rzędów dodatkowych montażowych pasów poziomych.
Wzmocnienie to zdejmuje się po całkowitym ustawieniu i prowizorycznym lub stałym zamocowaniu wiązara na podporach (segregator aktów prawnych).
Podwieszenie wiązarów może być dokonane tylko w węzłach górnego pasa, przy czym najkorzystniej jest przeznaczyć do tego celu dwa pośrednie węzły.

Przy podnoszeniu wiązarów’ o znacznych rozpiętościach za pomocą dwóch żurawi, podwieszenie można wykonać w dwu lub czterech punktach w węzłach pośrednich górnego pasa wiązara. Przy montażu wiązarów istotne jest zabezpieczenie ich stateczności po ustawieniu na podporach. Niezwłocznie po ustawieniu wiązar musi być przymocowany do podpór (słupów lub innych elementów konstrukcji), ponadto powinien być on połączony z uprzednio już ustawionym wiązarem (promocja 3 w 1).