Monumentalność
Pełniejsze rozwiązanie tego zadania dały projekty G. Golca, K. Ałabiana, W. Gelfrejcha, które przewidywały akcentowanie architektoniczne wlotów ulic bocznych, szeroko otwierały plac Kalinina w stronę zespołu soboru św. Zofii i wnosiły do kompozycji architektonicznej ulicy Kreszczatik więcej różnorodności, co wyłączało ekskluzywność i izolowanie magistrali spośród otaczających ją dzielnic. Jednakże i te projekty operując prawie wyłącznie zabudową obrzeżną zasłaniały oba stoki wąwozu (program uprawnienia budowlane na komputer). Zaczątki rozwiązania organicznego tkwiły w pracy architektów A. Tacija i N. Iwan- czenki, którzy zerwali z obrzeżnym frontem zabudowy i zaprojektowali rozrzucone układy budowli wśród zieleni na stokach Kroszczatika. Zabudowie tej jednak nadali drobną skalę i zbyt intymny, liryczny charakter architektoniczny, nawiązujący do obrazów will genueńskich, zatracając monumentalność niezbędną dla centralnego założenia stołecznego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W dalszych pracach nad koncepcją ulicy Kreszczatik, prowadzonych pod kierunkiem ówczesnego naczelnego architekta Kijowa Własowa, wyzyskano doświadczenie konkursu i szerokiej krytyki społecznej poszczególnych prac. Za radą ówczesnego szefa rządu USRR N (uprawnienia budowlane). Chruszczowa postanowiono sytuować zabudowę Krcszczatika, a zwłaszcza jego najbardziej zniszczonej nieparzystej (południowej) strony w kilku poziomach, na tarasach wzgórz spływających ku magistrali. W ten sposób wciągnięto do kompozycji arterii całe bogactwo kijowskiej przyrody i stworzono przesłanki do żywego powiązania ulicy Kreszczatik ze starymi dzielnicami usadowionymi na sąsiednich wyniosłościach (program egzamin ustny).
Miejsca wypoczynku
Podobnie w toku poszukiwań projektowych doskonalił się obraz architektoniczny centralnej magistrali przybliżając się coraz bardziej do historycznego kolorytu stolicy Ukrainy, do jej tradycji bytowych i artystycznych. Początkowy projekt konkursowy Własowa roztacza obraz niezwykle reprezentacyjnego forum, chociażby przez samą swą jednorodną surowość wyłączającego jakiekolwiek inne użytkowanie poza najuroczystszymi obchodami. Takie ujęcie sprzeczne jest z tradycyjną rolą ulicy Kreszczatik jako ulubionego miejsca wypoczynku i długich spacerów, do których ta jedyna w mieście duża, pozbawiona spadków i stromych wzniesień ulica specjalnie się nadaje. Pierwszy projekt Własowa nie odpowiadał również charakterowi kijowskiej architektury, jej swobodzie i bujności form (opinie o programie).
Swoistość kultury architektonicznej, warunków klimatycznych miasta i tradycyjnej roli życiowej Kreszczatika wymagałyby raczej połączenia w jego obrazie monumentalności i liryzmu. W tym względzie rozwiązania bliższe potrzebom i warunkom miasta znajdujemy w projektach Golca oraz Ałabiana. Zwłaszcza praca Golca odznaczająca się ogromnym bogactwem pomysłów i form (czasem zresztą aż nazbyt nieoczekiwanych i oderwanych od treści budowli) wskazała celowość i skuteczność oparcia się na motywach tradycji ukraińskich (segregator aktów prawnych).
W tym też kierunku poszła praca zespołu opracowującego ostatecznie kształt przestrzenny magistrali. Porównując początkowy projekt konkursowy ulicy Kreszczatik Własowa z dzisiejszym już rysującym się w naturze obliczem ogromnego założenia kształtowanego według projektu tego samego mistrza, widzimy jak wkład twórczej pracy wielu architektów i środowisk oraz pomoc i rady partii pomogły w zasadniczym postępie od ekskluzywności i samowystarczalności kompozycji ku bogatej i otwartej strukturze przestrzennej uwypuklającej dane naturalne ulicy Kreszczatik i jej powiązania ze starymi ośrodkami miasta na sąsiednich schematyzmu i akademickiej abstrakcyjności zasady ukształtowania przestrzennego ku żywej kompozycji organicznej wcielającej indywidualność narodową architektury kijowskiej i wpisującej się w bogatą przyrodę miasta] od suchości i pompatyczności obrazu architektonicznego ku humanizmowi, ludowości, demokratyzmowi wcielonym w różnorodności brył i przestrzeni (promocja 3 w 1). Analizując kompozycję ulicy Krcszczatik ujętą w jej realizowanym obecnie projekcie należy pamiętać o swoistej roli tej arterii w życiu miasta. Centralnym założeniem śródmieścia Kijowa nie jest plac czy system placów, lecz właśnie przestronna, uroczysta magistrala, wokół której krystalizuje się cały organizm miejski.
