Mosty tymczasowe

Mosty tymczasowe dzielimy na prowizoryczne, tj. zbudowane na osi drogi, i na objazdowe, czyli zbudowane poza osią drogi.
Mosty o podporach lub ustroju nośnym wykonanym częściowo z drewna (nie dotyczy nawierzchni na mostach), a częściowo z innych materiałów nazywamy półstałymi i zaliczamy do tymczasowych.
Mosty i wiadukty niezależnie od długości można projektować na prostej i krzywej, jednak należy unikać lokalizowania obiektów mostowych częściowo na prostej i krzywej (program uprawnienia budowlane na komputer).
W zależności od kąta skrzyżowania mostu z daną przeszkodą rozróżnia się mosty proste i skośne.

Kątem skrzyżowania nazywa się kąt ostry, mierzony w rzucie poziomym, zawarty między osią drogi przechodzącej przez most a osią przeszkody. Oś drogi prowadzącej przez most powinna pokrywać się z osią podłużną konstrukcji. Podpory mostów powinny być ustawione prostopadle do kierunku drogi przechodzącej przez most lub równolegle do przepływu wody.
W projektowaniu trasy drogowej należy dążyć do prostopadłego przekraczania przeszkód stosując mosty i wiadukty proste (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla ostrych skrzyżowań dwupoziomowych buduje się niekiedy mosty proste, wymagające wydłużonych przęseł, lecz zarazem odznaczające się oszczędniejszymi podporami i prostszą konstrukcją mostu.
Niweleta mostów i wiaduktów powinna być dostosowana do niwelety drogi.
Podstawowe wymiary mostów to: rozpiętość teoretyczna, rozpiętość w świetle i wysokość ustrojowa mostu (uprawnienia budowlane).
Rozpiętość teoretyczna Z jest to odległość pozioma, mierzona między punktami podparcia przęsła (osiami łożysk).
Rozpiętość w świetle ls lub światło mostu jest to odległość między ścianami licowymi przyczółków mostu, mierzona na poziomie miarodajnej wielkiej wody, zmniejszona o sumaryczną grubość wszystkich filarów na tym samym poziomie. Światło mostu jest mierzone prostopadle do osi cieku.

Wysokość konstrukcyjna mostu jest to pionowa odległość od spodu konstrukcji do górnej nawierzchni jezdni.
Skrajnia budowli jest to powierzchnia prostopadła do kierunku ruchu na obiekcie mostowym lub na przekraczającej przeszkodzie, obrysem której jest rzut prostokątny krawędzi budowli najbardziej zbliżonych do odpowiedniej skrajni ruchu (program egzamin ustny).

Nośność obiektu mostowego

Pod pojęciem skrajni ruchu należy rozumieć umowną powierzchnię prostopadłą do kierunku ruchu (drogowego, kolejowego, żeglowego, pieszego itp.), umożliwiającą swobodne poruszanie się pojazdów i pieszych. Wymiary skrajni ruchu uwzględniają najbardziej niekorzystne rodzaje pojazdów o największych wymiarach dopuszczonych do ruchu. Skrajnię na obiektach mostowych oraz pod wiaduktami (opinie o programie).
Szerokość użytkowa obiektu mostowego jest to szerokość skrajni budowli na obiekcie mostowym mierzona w poziomie jezdni i chodników.
Nośność obiektu mostowego jest to zdolność do przenoszenia przez obiekt obciążeń użytkowych o wielkościach ustalonych odpowiednimi przepisami bez spowodowania przez nie uszkodzeń lub nadmiernych odkształceń budowli.

Wymiary podpór i konstrukcji nośnej obiektu mostowego powinny być ustalone na podstawie obliczeń statycznych i wytrzymałościowych oraz zapewnić wymaganą nośność obiektu mostowego (segregator aktów prawnych).
Most składa się z podpór, przęseł z pomostem i nawierzchnią oraz łożysk. Rozróżnia się podpory pośrednie, tj. filary (w konstrukcji drewnianej zwane jarzmami) i podpory skrajne, służące jednocześnie za zakończenie nasypów, zwane przyczółkami.
Ustrój nośny jest to część przęsła, która przekazuje na podpory obciążenie znajdujące się na jezdni.

Ustrój nośny razem z nawierzchnią pomiędzy dwiema sąsiednimi podporami nazywa się przęsłem.
Do ustroju nośnego zalicza się: dźwigary główne, pomost, stężenia i łożyska (promocja 3 w 1).

Dźwigary główne przejmują i przekazują na podpory ciężar własny przęsła oraz obciążenie użytkowe. Konstrukcja przęsła składa się zwykle z dwóch lub więcej dźwigarów głównych ustawionych w płaszczyznach pionowych.