Systemy zamknięte

W zasadzie w systemach zamkniętych nie jest możliwa (lub jest możliwa jedynie w bardzo ograniczonym zakresie) wymienność elementów z uwagi na nieuwzględnienie relacji wymiarowych i złączowych. Systemy zamknięte nie mają cech uniwersalności i elastyczności, a jeżeli już je mają, to w ograniczonym i wąskim przedziale. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że uelastycznienie systemów zamkniętych jest dość trudne, a niekiedy wprost nieopłacalne (program uprawnienia budowlane na komputer). Znacznie łatwiej jest z systemu otwartego doprowadzić produkcję do zasad systemu zamkniętego, co często się robi ze szkodą dla rozwiązań architektoniczno-funkcjonalnych.

Z praktyki wiadomo, że kształtowanie elementów budowlanych i budynków jest znacznie łatwiejsze w rozwiązaniach indywidualnych niż w rozwiązaniach systemowych. Podobnie przedstawia się problem z dotrzymaniem wymagań jakości technologicznej. W miarę rozszerzania cech uniwersalności konstrukcji, spełnienie wszystkich wymagań technologiczności staje się coraz trudniejszym problemem dla projektantów danego systemu. Jak wynika z przeprowadzonych badań, rozwiązania systemów zamkniętych mogą uzyskać wyższe noty w zakresie techno- logiczności niż rozwiązania systemów otwartych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W systemach otwartych budownictwa uprzemysłowionego kładzie się bowiem zwykle duży nacisk na problemy funkcji, architektury, zmienności programu itp. kosztem wszystkich czynników związanych z technologicznością produkcji transportu i montażu prefabrykatów (uprawnienia budowlane). Z wdrażania wymagań technologiczności wypływają jednak wnioski, iż podstawowe warunki mogą być uwzględnione bez szkody dla walorów konstrukcyjnych i architektonicznych, o ile od początku kształtowania elementów, złączy i zabudowy przestrzennej istnieje odpowiednia współpraca technologa z konstruktorem i architektem (program egzamin ustny).

Niskie nakłady rzeczowe

Musi też istnieć świadomość potrzeby uwzględnienia wymagań jakości technologicznej, warunkującej niekiedy sprawny przebieg procesów technologicznych, krótkie cykle robót oraz niskie nakłady rzeczowe i finansowe. Zawsze powinien być zachowany podstawowy warunek, aby podniesienie poziomu technologiczności nie miało ujemnego wpływu na pozostałe czynniki budowania i eksploatacji budynków (opinie o programie).

Wartościowanie technologiczności, czyli ilościowe określenie poziomu jakości technologicznej jest niezbędne do podejmowania wnikliwych, jednoznacznych, obiektywnych i autorytatywnych decyzji w projektowaniu oraz wyborze do-realizacji odpowiednich rozwiązań budowlanych czy konstrukcyjnych. Wyrażanie jakości technologicznej za pomocą konkretnej liczby czy liczb jest w obecnym stanie rozwoju budownictwa niezbędne w szczególności do:

1. analizy trafności wyboru konkretnego projektu spośród różnych wariantów projektów elementów budowlanych, ich połączeń oraz budowli,
2. określenia poziomu jakości technologicznej rozwiązań projektowych różnych systemów budowania,
3. określenia poziomu jakości technologicznej projektów krajowych w porównaniu z rozwiązaniami stosowanymi za granicą (segregator aktów prawnych).

Kwantyfikacja technologiczności umożliwia więc przede wszystkim bezpośrednie oddziaływanie na projekty przed ich realizacją na budowach (pod warunkiem wyprzedzenia realizacji analizą i podjęciem odpowiednich decyzji technicznych) oraz właściwe ukierunkowanie kolejnych rozwiązań projektowych.

Ze względu na potrzebę kontroli rozwiązań projektowych w zakresie jakości technologicznej, na podstawie dotychczasowych doświadczeń, proponuje się model oceny mający charakter ogólnych wytycznych w bieżących pracach konstruktorów i technologów budownictwa. Model ten został sprawdzony w różnych systemach budownictwa mieszkaniowego. Dotyczy on przede wszystkim rozwiązań konstrukcyjnych elementów i budynków mieszkalnych przewidzianych do realizacji metodami uprzemysłowionymi przy zastosowaniu prefabrykatów betonowych i żelbetowych. Model oceny technologiczności, po dokonaniu odpowiednich adaptacji, może być również stosowany do oceny rozwiązań niekonstrukcyjnych oraz budynków użyteczności publicznej (promocja 3 w 1).