Możliwość zastosowania tworzyw sztucznych

Możliwość zastosowania tworzyw sztucznych jako materiału zastępującego szkło zostały już częściowo zrealizowane w pracach pionierskich Schónbeina nad nitrocelulozą. Badania w kierunku uzyskania materiału podobnego do szkła, ale o większej wytrzymałości i trwałości, niż to wykazywały płyty z celuloidu, dały w wyniku wyprodukowanie płyt ze zbrojonego octanu celulozy. Zbrojenie tych płyt stanowiła siatka druciana o małych oczkach,, która tylko nieznacznie zmniejszała przezroczystość płyt (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeprowadzono próby zanurzania w wodzie płyty ze zwykłego octanu celulozy oraz płyty ze zbrojonego octanu celulozy. Stwierdzono przy tym, że pierwsza płyta rozszerzała się we wszystkich kierunkach, podczas gdy druga wykazywała nieznaczne zmniejszenie się długości i szerokości przy równoczesnym niewielkim powiększeniu się grubości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podczas próby ogrzewania w stanie suchym octan kurczył się i oddzielał od warstwy siatki, wobec czego połączenie tych dwóch materiałów nie mogło być uważane za rozwiązanie korzystne. Próba wykazała, że podwyższenie stałości wymiarów płyt z octanu zbrojonego siatką drucianą osiągano tylko w jednym kierunku, tak że skurcz występował w dalszym ciągu. Proponowano zatem szklić okna w ten sposób, że w ramie okiennej pozostawiano luz pozwalający na skurcz materiału (uprawnienia budowlane).

Po pewnym czasie uzyskano nowy materiał podobny do szkła, ale o własnościach korzystniejszych od własności szkła. Pomyślne wyniki, jakie dała produkcja na skalę przemysłową płyt Perspex z estrów kwasu metakrylowego i płyt Astralon z polichlorku winylu, ugruntowały pozycję tych produktów w handlu. Produkty te nie ulegały rozpryskiwaniu się i przewyższały używane poprzednio płyty z octanu celulozy, głównie pod względem stałości wymiarów (program egzamin ustny).

Płyty z Perspexu

Płyty z żywic akrylowych noszą nazwy handlowe Perspex, Plexiglas i Lucite. Na ogół pochodne kwasów akrylowych są to rzadkie wodniste ciecze, których cząsteczki mogą w określonych warunkach łączyć się ze sobą tworząc długie łańcuchy. Lepkość cieczy zwiększa się w miarę wydłużania się łańcuchów; proces ten znany jest pod nazwą polimeryzacji. Dobiera się odpowiednie pochodne akrylowe do produkcji cieczy lub ciał stałych o różnym stopniu lepkości czy twardości. Jednym z pierwszych zastosowań żywic akrylowych było użycie roztworu w organicznym rozpuszczalniku jako warstwy wewnętrznej w szkle bezpiecznym (opinie o programie).

Perspex odlewa się w postaci płyt o różnych wymiarach i znormalizowanych grubościach (od 1 do 25 mm). Używa się go też do formowania przez prasowanie lub metodą wtryskową w postaci granulek lub tabletek, które poddaje się naciskowi od 350 do 1750 kG/cm², w temperaturze od 120 do 200°C (segregator aktów prawnych).

Przy produkcji płyt Perspex nie można zaniedbać ścisłej kontroli. Można je zmiękczać w celu nadania im dowolnego kształtu i wymiarów. Zwykle wiesza się płyty pionowo przy użyciu spinaczy lub układa płasko w piecu, w którym jest utrzymywana stała temperatura. Gdy w wymaganej temperaturze płyta stanie się dostatecznie plastyczna, umieszcza się ją w formie.

Istnieje wiele rodzajów form do kształtowania płyt Perspex. Zmiękczone płyty można umieścić między dwiema ogrzanymi formami i przez ściskanie nadać im odpowiedni kształt. Można też kształtować płyty Perspex przez szczelne przytwierdzenie ich do wklęsłej formy, wytworzenie podciśnienia w formie i ogrzanie  (promocja 3 w 1).

Ciężar. Ciężar płyt Perspex w porównaniu z płytami szklanymi przedstawia się następująco: ciężar płyty Perspex o grubości 3 mm wynosi tylko 4 kG/m², podczas gdy ciężar płyty ze szkła zbrojonego o grubości 6 mm - 16 kG/m². Ciężar właściwy Perspexu wynosi 1,19, celuloidu - 1,35, a szkła - powyżej 2,5. Lekkość materiału ułatwia jego użycie i umocowywanie. Mały ciężar falistych płyt Perspex pozwala na korzystne ich stosowanie przy wykonywaniu świetlików na dachach, gdzie mogą one być zastosowane w połączeniu z innymi materiałami falistymi służącymi do krycia dachów.