Mrozoodporność

Tworzywa cementowo-gliniane użyte do zapraw bądź do produkcji elementów ściennych posiadałyby ograniczoną stosowalność, gdyby nie były odporne na działanie mrozu (program uprawnienia budowlane na komputer). Oczywiście nie dotyczy to tych elementów, które nie są narażone na działanie wilgoci i niskiej temperatury, a więc tynków wewnętrznych, elementów ściennych wewnętrznych, nadproży drzwiowych itd. We wszystkich innych przypadkach, łj. w elementach narażonych na wilgoć i niską temperaturę bardzo ważną sprawą jest ich odporność na działanie mrozu. Jakie czynniki wpływają na zwiększenie lub zmniejszenie mrozoodporności? Nim odpowiemy na to pytanie omówimy zachowanie się gliny w niskich temperaturach.

Wilgotna glina badana na mrozoodporność rozpada się, rozwarstwiając się od powierzchni ku środkowi, na oddzielne cienkie płytki. Obserwacje wykazały, że dopiero przy wilgotności powyżej 10% następuje rozpad gliny. Rozpadanie się gliny przy zamrażaniu tłumaczy się tym, że woda wypełniająca odstępy między cząsteczkami gliny zamienia się w lód i zwiększając swą objętość wywiera duże naprężenie międzycząsteczkowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wynika stąd prosta zależność odporności gliny na działanie mrozu: im bardziej zapełniają się wilgocią wszystkie pory próbki i im więcej wody wchłania próbka w stosunku do swej objętości przy nasycaniu wodą, tym mniej odporny na mróz jest materiał i tym szybsze jest jego zniszczenie.

Im wolniej zaś próbka pochłania wodę, im większe jest zagęszczenie masy, tym wyższa jest jej mrozoodporność, tym większa jest jej trwałość (uprawnienia budowlane).
Należy podkreślić, że przy oziębianiu próbki temperatura jej powierzchni i warstw wewnętrznych nie jest jednakowa: wewnętrzne warstwy próbki mają temperaturę wyższą, zewnętrzne zaś niższą. Jednocześnie nawilgocenie w warstwach zewnętrznych jest bardziej intensywne. I dlatego przy zamrażaniu wilgoć w postaci lodu skupia się na warstwach zewnętrznych i niszcząc odrywa przede wszystkim te warstwy (program egzamin ustny).

Wpływy atmosferyczne

Doświadczenia wykazały, że przy zamrażaniu pewna część wody zawarta w badanej masie znajduje się w poszczególnych mikroporach w stanie przechłodzonym, ale w fazie płynnej. Temperatura tej wody przy kolejnych zamrazaniach i odmrażaniach stopniowo się obniża wskutek koncentracji wody w większych porach, co również wpływa na mrozoodporność. Mrozoodporność nie zależy jednak wyłącznie od wody znajdującej się w porach, zależy ona również od czynników chemicznych. Niektóre np. sole rozpuszczalne, dodane lub zawarte w masie, obniżają temperaturę zamarzania (opinie o programie).

Jak wiadomo, glina w połączeniu z cementem zmienia swoje naturalne cechy, staje się odporna na wpływy atmosferyczne i na zawilgocenie oraz osiąga wysoką mrozoodporność. Według doświadczeń próbki zaczynów cementowo-glinianych przy zawartości gliny w stosunku cement : glina od 1 : 0 do 1 : 3 poddane 25 kolejnym cyklom zamrażania nie uległy uszkodzeniu. Dopiero po przekroczeniu optimum dodatku gliny powyżej 75% w stosunku do ciężaru cementu próbki uległy zniszczeniu. Przy skomprymowaniu (zagęszczeniu przez ubicie lub przez sprasowanie) próbki, w których gliny było 90%, okazały się mrozoodporne (segregator aktów prawnych).

Widać z tego, jak zmienia się na korzyść mrozoodporność gliny przez dodanie 10% cementu. Masa uzyskuje odpowiednią spoistość, zmniejsza się nasiąkliwość i zawilgocenie i zwiększa się dzięki temu mrozoodporność. Laboratoryjnie mierzy się mrozoodporność przez 25-krotne zamrażanie próbki w temp. -16 °C i odmrażanie w temp. -j-16°C. Każdy cykl trwa 4 godziny. Po ostatnim odmrożeniu, jeśli próbki zachowały swój kształt, poddaje się je próbom na ściskanie.
Próbka, która wytrzymuje 25-krotne zamrażanie i odmrażanie i nie wykazuje zniszczenia materiału’ jest mrozoodporna (promocja 3 w 1).