Murowanie dwóch beczułek

Murowanie dwóch beczułek przy jednym położeniu rusztowania przesuwnego odbywało się w ciągu 2 zmian w jednym dniu. Na jednego murarza wypadało średnio dziennie ok. 560 cegieł.

Następnego dnia, po upływie ok. 12 godzin od chwili zakończenia murowania, przystępowano do opuszczania rusztowania, które następnie przesuwano pod dalsze 2 fale i przygotowywano się do wznowienia robót na trzeci dzień (program uprawnienia budowlane na komputer).
Trzeciego dnia następowało murowanie jw. 2 fal z dołączeniem się do strzępi pozostawionych przy skrajnej krawędzi podniebiennej wykonanej uprzednio beczułki.

Cała hala o powierzchni 570 m2 była przykryta sklepieniami w ciągu 11 dni bez nadmiernego wysiłku.
Należy podkreślić, że sklepienie wykonano niezależnie od murów czołowych, które wykonano znacznie później (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Największe zmierzone ugięcie poza wpływami temperatury wynosiło 2 mm, co odpowiadało teoretycznie obliczonemu przy współczynniku sprężystości E = 20 000 kG/cm2. Ugięcie największe wynosiło ok. 10 mm; powstawało ono przy znaczniejszych różnicach temperatury zewnętrznej i wewnętrznej.
Sklepienie powyżej opisane jest jedną z najbardziej ekonomicznych konstrukcji pokrycia hal o średniej rozpiętości. Nie użyto tu zupełnie stali, a ilość cementu i drewna była bardzo niewielka. Wygląd wnętrza jest zupełnie wystarczający dla sal sportowych, pomieszczeń przemysłowych itp.

Należy jednak podkreślić konieczność umiejętnego i starannego wykonywania robót przez murarzy (uprawnienia budowlane).
W danym przypadku udało się uniknąć ściągów stalowych dzięki dość dobremu gruntowi, który daje znaczne opory tarcia równoważące z pewnym współczynnikiem bezpieczeństwa siły poziome. W przypadkach gorszego gruntu lub mniejszych obciążeń pionowych zachodzi konieczność wykonania ściągów stalowych.

W Ksawerowie ośrodku doświadczalnym Instytutu Techniki Budowlanej wykonano w roku 1952 drugie w Polsce sklepienie beczułkowe typu łupinowego w postaci 5 złączonych z sobą beczułek o rozpiętości 18,0 m i szerokości 2,5 m każda, przy strzałce krawędzi podniebiennej 3,60 m i strzałce obwodnicy w kierunku poprzecznym 0,60 m (program egzamin ustny).

Sklepienie wykonano z cegieł murowanych na płask, a więc o grubości tylko 6,5 cm, ze ściągami stalowymi. Cegły układano dłuższymi wymiarami w kierunku rozpiętości.

Załamanie konstrukcji

Załamanie konstrukcji osiągnięto pod działaniem obciążenia próbnego niesymetrycznego 550 kG/m2.
Sklepienie to cechuje się nie tylko małym zużyciem materiału i robocizny, ale i szybkością wykonania (opinie o programie). Do sklepień złożonych zalicza się: sklepienia klasztorne zwykłe i żebrowo-łupinowe, żaglowo-zwarte, nieckowate, zwierciadlane, krzyżowe, krzyżowo wspięte, gwiaździste i kryształowe.

Sklepienia klasztorne można wznosić nad wszelkimi wielobokami, najczęściej jednak buduje się je nad wielobokami foremnymi, a zwłaszcza kwadratami. Powierzchnia podniebienna tych sklepień utworzona jest z tzw. koleb, tj. części przenikających się walców (kolistych, eliptycznych, koszowych itp. - najczęściej kolistych), których najniższą tworzącą jest bok przykrywanego wielokąta, a ograniczeniami bocznymi są krawędzie wzajemnego przenikania. Wszystkie koleby przecinają się we wspólnym wierzchołku. Rzuty poziome koleb są trójkątami (segregator aktów prawnych).

Ciężary pionowe koleb oraz rozpory przekazywane są na cały obwód wezgłowi. Układ sił w sklepieniu klasztornym nad kwadratem można sobie wyobrazić w następujący uproszczony sposób. Podzielmy koleby na paski płaszczyznami pionowymi prostopadłymi do wezgłowi. Wówczas każdy pasek będzie się składał z 3 części: 2 łukowych, obciążonych ciężarem własnym i ciężarami do nich przyłożonymi, i jednej poziomej.

Części łukowe obciążają wezgłowie siłami A i H oraz otrzymują rozpór H u góry, część pozioma jest ściskana w płaszczyźnie paska. W podobny sposób można sobie wyobrazić układ sił w sklepieniach nad innymi wielokątami foremnymi. Murowanie sklepienia klasztornego z cegieł odbywa się na pełnym deskowaniu zazwyczaj według wiązania pospolitego (promocja 3 w 1).

Na wypuszczonych wspornikowo ze ścian cegłach układa się kolejno w górę warstwy ceglane sklepienia. W sklepieniu bez żeber narożnych cegły sąsiednich koleb muszą kolejno zachodzić na siebie, przy czym powstają pewne nierówności, które się zapełnia zaprawą. Aby uniknąć tych nierówności, a jednocześnie lepiej zapewnić współdziałanie koleb, zaleca się cegły narożne zastąpić betonem.