Sztuczne zasilanie brzegu

Sztuczne zasilanie brzegu poza tym najczęściej nie jest czynnością jednorazową, lecz należy liczyć się z koniecznością systematycznego uzupełniania zasilania niekiedy tak częstego, że staje się ciągłe. Zależy to wszystko od warunków lokalnych, które muszą być dobrze poznane (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dla całkowitego umocnienia jakiegoś odcinka brzegu nie zawsze wystarczy zastosowanie jednego tylko typu umocnienia.

Często konieczne jest połączenie na jednym odcinku kilku typów umocnień na raz. I tak np., opaski umacniające wydmę powinny leżeć z dala od linii brzegowej, naturalny zaś pochłaniacz przed nimi musi być zabezpieczony przed rozmyciem za pomocą ostróg, jeżeli na danym odcinku przeważa ruch rumowiska równoległy do brzegu, albo przy pomocy progu podwodnego, jeżeli na danym odcinku przeważająca jest tendencja do ucieczki rumowiska ku morzu.
Gdy przed opaską zachodzi ruch rumowiska zarówno ku morzu, jak i wzdłuż brzegu, może się nawet okazać potrzebne równoczesne zastosowanie obu typów umocnień czynnych, a więc i progu i ostróg poprzecznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szczególnie skuteczne na niektórych odcinkach wybrzeża polskiego (np. w okolicy Dziwnowa) okazały się ostrogi zakończone w morzu poprzeczką o długości równej długości ostrogi, nazywane ostrogami teowymi lub ostrogami w kształcie litery T. Palisada prostopadła do brzegu ma charakter ostrogi, natomiast poprzeczka obrzucona gwiazdoblokami jest odcinkiem falochronu przybrzeżnego, -któremu przypada rola „blokowania” brzegu i wskutek niej powodowania akumulacji piasku przy brzegu. Ostrogi odgrywają tu rolę drugorzędną m. in. związaną z organizacją budowy, dla ułatwienia i potanienia wykonawstwa.

Schemat układu i przekrój wzdłuż osi ostrogi. Analizę pracy takiego kombinowanego urządzenia przedstawił Kowalski.
Streszczone w poprzednich punktach zasady umacniania brzegów nie mogą być uważane za niewzruszone kanony obowiązujące i niezawodnie skuteczne we wszystkich możliwych wypadkach. Powinno się traktować je tylko jako drogowskazy, wiodące do rozwiązania problemu, które musi być zawsze znalezione indywidualnie, w zależności od warunków lokalnych i warunków całej jednostki fizjograficznej (uprawnienia budowlane).

Inżynier umacniający wybrzeża

Niewolnicze przestrzeganie podanych zasad we wszelkich wypadkach (np. stosowanie zaleconych odstępów, długości czy wysokości ostróg) może doprowadzić do skutków czasami wręcz odwrotnych od zamierzonych, a więc zamiast przyboru wału brzegowego może spowodować jego ubytek, zamiast ochrony wydm - przyspieszy ich rozmycie przez fale (program egzamin ustny).
„Istnieje duża różnica pomiędzy inżynierem budującym most, który już w parę tygodni po ukończeniu swego dzieła może na podstawie próbnego obciążenia lub obserwacji ciężkiego ruchu powiedzieć z dużym stopniem pewności, czy jest ono udane czy nie, a inżynierem budownictwa morskiego stawiającym umocnienia brzegowe, który przez szereg lat może nie wiedzieć, czy projekt jego przyniesie korzyść czy szkodę brzegowi, będącego przedmiotem jego troski.

Inżynier umacniający wybrzeża powinien być przede wszystkim czujnym i niestrudzonym obserwatorem brzegów (opinie o programie). Chcąc osiągnąć powodzenie w swej pracy, musi prowadzić szczegółowe zapiski i pomiary stanu wybrzeża, pozostającego pod jego nadzorem.”
Każdy projekt umocnienia brzegu wymaga uprzedniego obszernego studium, popartego w miarę możności badaniami na modelach w laboratorium, a przy poważniejszych inwestycjach nawet wykonaniem budowli próbnych i dłuższymi obserwacjami ich skutków.
Budowle próbne powinny być dostosowywane do wyników poczynionych obserwacji, a skutki tych zmian powinny być dalej bacznie obserwowane tak długo, aż wreszcie osiągnie się zamierzony efekt (segregator aktów prawnych).
Z drugiej strony jednak, w wypadkach zagrożenia brzegu należy do obrony jego przystępować prędko, gdyż zwłoka pozwala na postęp zniszczeń, które z upływem czasu stają się coraz poważniejsze. W porę umocnione zagrożone miejsce wymaga o wiele mniejszego nakładu środków niż odcinek, z umocnieniem którego nadmiernie zwlekano.

Pogodzenie obu wyżej przedstawionych przeciwstawnych postulatów: konieczności starannego przygotowania projektu, opartego na głębokim studium warunków oraz nieodzowności szybkiego działania w wypadku zagrożenia, możliwe jest tylko wtedy, gdy brzegi morskie pozostają pod trwałą opieką i obserwacją czynników nimi administrujących oraz gdy prowadzone są systematyczne, długofalowe badania nad całym wybrzeżem, niezależnie od chwilowych potrzeb czy zagrożeń (promocja 3 w 1).