Mury z ciosów

Mury z ciosów wznosi się stosując wiązania: główkowe, wozówkowe lub główkowo-wozówkowe,
zwane polskim. Jeżeli ciosy kamienne stanowią warstwę licową, stosuje się przeważnie wiązanie główkowo-wozówkowe.
Ciosy kamienne muruje się na zaprawie cementowej, a wyjątkowo na cementowo-wapiennej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bardzo wysokie koszty murów kamiennych w stosunku do innych rodzajów murów powodują, że wykonuje się je tylko w wypadku niemożności zastosowania innego rozwiązania.
W budownictwie lądowym ciosy kamienne stosuje się obecnie wyjątkowo. W wielu budowlach wodnych wykonanych z betonu lub muru kamiennego wykonuje się często licowanie ścian.
Najbardziej typowym narzędziem murarza jest kielnia, która stała się symbolem budownictwa.

Służy ona do nakładania, wyrównywania i zbierania zaprawy z muru.
W czasie wykonywania grubych murów nakładanie zaprawy kielnią jest zbyt powolne, więc stosuje się do tego celu szufle lub czerpaki.
Przycinanie cegły wykonuje się młotkiem murarskim (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zaprawa na stanowisku roboczym murarza znajduje się w skrzynce zwanej kastrą. Woda do rozrzedzania zaprawy i moczenia cegieł znaduje się w szafliku.

Proces murowania polega na wykonaniu z cegieł, kamieni, bloków itp. muru o założonym kształcie na sucho lub na zaprawie. Pionowość wykonywanych ścian, słupów i filarów murów sprawdza się pionem murarski m, a prawidłowość ułożenia warstw poziomych - poziomnicą lub wężem gumowym napełnionym wodą z osadzonymi na końcach rurkami szklanymi.
Przed przystąpieniem do wznoszenia murów należy przygotować stanowiska robocze. W tym celu na każdym odcinku roboczym umieszcza się niezbędne narzędzia murarskie i przygotowuje odpowiedni zapas materiałów (uprawnienia budowlane).

Długość odcinka muru

Długość odcinka muru, który ma wykonać jeden murarz w ciągu jednej zmiany roboczej na wysokości 1,1-1,2 m, zależy od grubości muru oraz od rodzaju zaprawy i wynosi orientacyjnie 3,5-P6,0 m. Odcinki muru przy narożnikach powinny być znacznie krótsze, ponieważ są bardziej pracochłonne.
Pracę na stanowiskach roboczych organizuje się w ten sposób, że narożniki i filary międzyokienne murują doświadczeni murarze (program egzamin ustny). Narożniki zakończone są zwykle strzępiami uciekającymi. Są one wyższe o kilka warstw cegieł od pozostałej części muru. Między narożnikami (lub tzw. blokami kierującymi w długich murach) naciąga się sznur murarski, przymocowany do gwoździ wbitych w spoinę lub do specjalnych klamer. Ponieważ wykonanie narożników jest czynnością pracochłonną, stosuje się łaty kierujące lub warstwopiony (opinie o programie).

Zależnie od rodzaju zaprawy używanej przy wznoszeniu muru stosuje się różne sposoby murowania. Jeden ze sposobów murowania „na docisk z kielnią”, stosowany przy użyciu zaprawy cementowej. Nazwa ta powstała od sposobu wypełniania spoin pionowych, które wykonuje się następująco: Nałożoną na mur zaprawę dosuwa się kielnią do cegły już ułożonej, podnosi kielnię i dociska cegłę.
We wszystkich sposobach murowania po ułożeniu warstwy cegieł należy rozgarnąć wystającą ze spoin zaprawę oraz zapełnić jej niedobór w spoinach (segregator aktów prawnych).

Wykonanie muru z kamienia łamanego rozpoczyna się od ułożenia pierwszej warstwy na dnie wykopu i wbicia jej ubijakami w grunt. Spoiny wypełnia się plastyczną zaprawą i wyrównuje do poziomu. W następnej warstwie każdy kamień dopasowuje się najpierw na sucho. Następnie na zaprawie osadza się kamienie narożne i co około 1,5 m kamienie pośrednie. Między kamieniami narożnymi rozciąga się sznur, a na ułożonej powierzchni muru nakłada się plastyczną zaprawę (promocja 3 w 1).

Na boczne powierzchnie dopasowanych kamieni nakłada się zaprawę i dociska do kamieni już ułożonych. Po ułożeniu warstwy muru szczeliny zapełnia się drobnymi kamieniami i tłuczniem. Czynność tę nazywa się ćwiekowaniem.