Nadproża łukowe

Rozpór w filarze międzyokiennym jest po obu stronach jednakowy, więc wypadkowa jest siłą pionową oznaczoną przez W.
W murze poprzecznym rozpór może być zrównoważony w trojaki sposób: dużym ciężarem muru nad podporą łuku, przez przyporę lub ściąg (program uprawnienia budowlane na komputer).
W razie małej siły rozporu R i dużego ciężaru muru nad podporą G ich wypadkowa pozostanie w obrębie muru i konstrukcja będzie w równowadze.

Gdy siła rozporu R jest duża i mały ciężar muru G, ich wypadkowa znajdzie się poza krawędzią zewnętrzną i wtedy wypadkową przenosi specjalnie wykonany mur ukośny, tzw. przypora.
Najprostszym rozwiązaniem jest w takim wypadku zastosowanie ściągu, który przenosi rozpór łuku. Sposób ten w nadprożach drzwiowych i okiennych jest stosowany bardzo rzadko.
Zależnie od materiału użytego do wykonania nadproża dzielą się na: ceglane, kamienne, na belkach stalowych, betonowe i żelbetowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Nie wymieniono nadproży drewnianych, ponieważ nie stanowią one oddzielnej konstrukcji, lecz są częścią szkieletu ściany, a w budynkach typu barakowego częścią szkieletu płyty ściennej.
Podobnie są wykonywane nadproża w prefabrykatach ściennych wielkopłytowych, a częściowo i w wielkoblokowych, nie stanowią one również oddzielnego elementu, ale są wykonywane razem z prefabrykatem ściennym (uprawnienia budowlane).

Ze względu na kształt rozróżnia się nadproża łukowe i płaskie.
Nadproża stanowiące osobny element ściany różnią się między sobą przede wszystkim ze względu na materiał użyty do ich wykonania.
W murach ceglanych nadproża w kształcie łuku zwane łękami można wykonać z cegieł na deskowaniu ułożonym na krążynach.

Wykonanie łuku z cegieł o kształcie prostopadłościanu jest możliwe przez stosowanie spoin o zmiennej grubości od 0,5 cm do 2,0 cm (program egzamin ustny). Wiązania cegieł w łękach są takie same jak w murach prostych. Ponieważ grubość spoin w łękach wyniosłych nie może być większa od 2 cm, należy w wierzchołku łuku zwanym kluczem umieścić zwornik kamienny lub betonowy.

Właściwe położenie spoin

Właściwe położenie spoin w łękach zapewnia się za pomocą sznura lub drutu, umocowanego w środku koła, którego odcinkiem jest łuk, albo za pomocą specjalnie przygotowanego wykroju.

W budownictwie powszechnym stosuje się od dawna drzwi i okna prostokątne, prostsze do wykonania od łukowych. Nadproża tych okien są wykonywane sposobem tradycyjnym lub jako prefabrykowane belkowe i płytowe (opinie o programie).
Do niedawna były stosowane powszechnie, a obecnie w niewielkim zakresie, nadproża Kleina. Nadproże to wykonuje się w ten sposób, że na deskowaniu płaskim układa się cegłę „na rąb” lub „na stojąco”. W dolnej części spoin między cegłami umieszcza się zbrojenie z prętów płaskich, tzw. bednarkę lub pręty okrągłe, a spoiny wypełnia się zaprawą cementową. Po stwardnieniu zaprawy powstaje płyta ceramiczno-stalowa, w której naprężenia rozciągające przejmuje zbrojenie, a naprężenia ściskające przenosi część płyty ceglanej powyżej osi obojętnej przekroju (segregator aktów prawnych).

Nadproża z kamienia wykonuje się w’ murach z kamienia lub licowanych kamieniem. Można je wykonać z kamienia łamanego dokładnie obrobionego albo z ciosów kamiennych.
Wykonanie nadproży kamiennych odbywa się podobnie jak ceglanych na krążynach, a układanie kamieni tak samo jak kamieni w murze prostym.

Otwory o dużej rozpiętości w murach nowo wznoszonych, a w budynkach przebudowanych nawet otwory o małej rozpiętości przekrywa się nadprożami na belkach stalowych.

Mur wznosi się do poziomu spodu nadproża, następnie opiera się na nim belki stalowe, a przestrzeń między belkami wypełnia się cegłami układanymi na zaprawie cementowej. Obmurowanie belek cegłami, tzw. szpałdowanie, można wykonać po osadzeniu belek lub w terminie późniejszym (promocja 3 w 1).