Najczystsze wapienie

Najczystsze wapienie, o zawartości domieszek nie przekraczającej 5%, dają po wypaleniu produkt, którego główną fazę stanowi wolny tlenek wapniowy (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosunkowo niskie temperatury warunkują wysoką aktywność tak otrzymanego CaO i powodują, że wypalony materiał praktycznie w całości szybko i łatwo gasi się wodą, “tworząc ciasto wapienne lub suchy proszek Ca(OH)„ czyli tzw. hydrat. Produkt wypalania jest powietrznym materiałem wiążącym, znanym pod nazwą budowlanego wapna palonego.

Rozpatrując w kolejności wapienie margliste o zawartości 75-95% CaCO„ a więc zawierające 5-25% domieszki ilastej, stwierdza się, że po wypaleniu materiał ten, obok większej lub mniejszej ilości wolnego aktywnego tlenku wapniowego, zawiera także odpowiednio mniejszą lub większą ilość niskozasadowych związków wapna z krzemionką, tlenkiem glinu, tlenkiem żelaza, które są do surowca wniesione przez domieszkę minerałów ilastych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Temperatury wypalania są na tyle niskie, że pełne wysycenie kwaśnych tlenków wapieni nie jest możliwe. Z tego względu nie można liczyć na to, że w omawianym materiale znajdzie się takie wysokozasadowe związki, jak C,S i C2A. W rozpatrywanej klasie surowców, po ich wypaleniu, mogą powstawać i powstają jedynie takie związki, jak p - C2S, CA, C,2A7 i C2F (uprawnienia budowlane).
Taki materiał wiążący, zawierający dość znaczne ilości tych związków obok większych lub mniejszych ilości wolnego, aktywnego tlenku wapniowego, stanowi hydrauliczny materiał wiążący, zwany wapnem hydraulicznym. Zawarty w produkcie wypalania wolny, aktywny tlenek wapniowy umożliwia sproszkowanie wapna hydraulicznego z pominięciem mielenia, a jedynie przez zwilżenie wodą. Tlenek wapniowy, zmieniając się pod wpływem wody w wodorotlenek wapniowy, zwiększa swą objętość i rozsadza wypalony materiał na proszek, któremu zawarte w nim niskozasadowe krzemiany, gliniany i żelaziany wapnia nadają charakter hydraulicznego materiału wiążącego (program egzamin ustny).

Wapno hydrauliczne

Rozpad ten jest prawie zupełny w przypadku dużej zawartości wolnego CaO w stosunkowo małej ilości nieskozasadowych związków wapniowych. Przy mniejszej zawartości wolnego CaO, a zwiększonej ilości związków wapniowych rozpad pod wpływem gaszenia wodą najczęściej nie jest zupełny, co komplikuje dalsze operacje technologiczne (konieczność oddzielenia części niezgaszonych i ich ewentualnego mielenia). Trzeba jednak podkreślić, że wapno hydrauliczne o większej zawartości związków wapniowych i odpowiednio mniejszej zawartości wolnego CaO jest silniej hydrauliczne, tzn. że elementy budowli wykonane z tego materiału (np. tynki zewnętrzne) wykazują znacznie większą odporność na wodę niż elementy z wapna hydraulicznego wyprodukowanego z surowców o mniejszej zawartości domieszek ilastych (opinie o programie). W analizowanym schemacie zasygnalizowano tę okoliczność przez zaznaczenie umownej granicy między wapnem słabo i silnie hydraulicznym.

Surowce jeszcze uboższe, w wapno, zawierające 50-70% CaCOs, dają po wypaleniu produkt składający się wyłącznie z niskozasadowych związków wapna z krzemionką, tlenkiem glinu i tlenkiem żelaza. Wolnego tlenku wapniowego nie ma w tym produkcie zupełnie. Surowiec zawierał tlenku wapniowego na tyle mało, a kwaśnych tlenków na tyle dużo, że całą ilość znajdującego się w surowcu wapna zużyły one na utworzenie związków nisko wapniowych (segregator aktów prawnych).

Materiał ten, nie zawierając wolnego CaO, nie rozpada się pod wpływem wody, a uzyskany produkt należy poddać zmieleniu, aby uzyskać wiążący materiał hydrauliczny, zwany cementem romańskim.
Omówione wyżej trzy odmiany wapniowych materiałów wiążących: wapno powietrzne budowlane, wapno hydrauliczne i cement romański produkowane są przez wypalanie, które przebiega w stosunkowo niskich temperaturach, co nie stwarza warunków do syntezy wysokowapniowych związków krzemionki, tlenku glinu i tlenku żelaza. Tak więc wszystkie trzy wymienione materiały wiążące zawierają związki niskozasadowe (promocja 3 w 1).