Nakłady inwestycyjne

Nakłady inwestycyjne na wykonanie urządzeń do sprężania i uruchomienie sprężania są w przypadku kablobetonu znikomo małe w porównaniu z kosztem uruchomienia fabryki strunobetonu. Jakość dokonanego wstrzykiwania zaprawy cementowej do kanałów wpływa znacznie na niezawodność i trwałość elementów żelbetowych, szczególnie przy zbrojeniu drutem ciągnionym na zimno i o dużej wytrzymałości oraz splotami; w tym przypadku konieczna jest staranna ochrona ich przed korozją (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tworzenie kanałów i ich typy. Najbardziej rozpowszechnione są kanały o przekroju okrągłym. Kanały wykonuje się za pomocą wyciąganych elementów kształtujących kanały lub cienkich osłonek metalowych pozostających w betonie. Pierwszy sposób jest bardziej ekonomiczny i dzięki bezpośredniemu stykaniu się zaprawy iniekcyjnej z betonem elementu zapewnia lepszą przyczepność (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Prócz tego, wydzielająca się z zaprawy woda może być pochłaniana przez otaczający beton, co zmniejsza możliwość jej gromadzenia się w kanale. Jednak w kanałach ze ściankami betonowymi, w przeciwieństwie do kanałów z osłonek metalowych, nie jest wykluczona możliwość tworzenia się raków, przedostawania się zaprawy iniekcyjnej do przyległych kanałów i tworzenia się korków, które trudno jest usunąć. Dlatego przy formowaniu wyrobów należy szczególnie starannie zagęszczać mieszankę betonową (uprawnienia budowlane).

Tworzenie kanałów

Stosuje się także elementy z naciągiem zbrojenia na beton w odkrytych kanałach, w których zbrojenie zabezpiecza się przed korozją przez pokrycie wibrowanym drobnoziarnistym betonem, ułożonym w kanale. W Polsce stosowane są kable typu Freysnineta przebiegające w odkrytych korytach kanałów z późniejszym ich obetonowywaniem. Praktyka wykazała szereg wad tego rozwiązania ograniczającego zakres zastosowania obniżającego znacznie trwałość ustroju budowlanego (program egzamin ustny).

Podstawową przyczyną tych wad jest niemożność należytego obetonowania kabla, do wypełnienia wnętrza którego potrzeba znacznej ilości zaprawy, a nawet zaczynu cementowego, ilości znacznie przekraczającej ilość tych składników w nawet najbardziej „tłustych” składach betonów ochronnych. Ponadto, poza niewystarczającą ochroną antykorozyjną ze wszystkimi ujemnymi jej skutkami, występuje w tych konstrukcjach obniżenie współczynnika pewności w wyniku niedostatecznej przyczepności zaprawy cementowej do cięgien na całej długości kabla, co powoduje koncentrację sił rozciągających w jednym lub kilku przekrojach na długości elementu, znaczne rozwarcie rys w wyniku ich malej ilości przy tym samym wydłużeniu i obniżenie wielkości obciążenia niszczącego (opinie o programie).

Tworzenie kanałów za pomocą wyciąganych elementów kształtujących kanały. Do tego celu stosuje się gładkie stalowe ciągnione bez szwu i z tworzyw sztucznych rurki, węże gumowe i spirale z drutu. Dla umożliwienia wyciągania rurek z betonu przyspawa się do nich pętle, a dla zapewnienia ich wydostania obraca się je po każdych 30 min. Po upływie 2,5-4,5 godz. po zabetonowaniu (zależnie od konsystencji mieszanki betonowej) rurki wyciąga się za pomocą wciągarki. Spirale z drutu, których średnica zewnętrzna jest równa średnicy kanału, mają wewnątrz rdzeń rurowy; przygotowuje się je z drutu ciągnionego na zimno, o wysokiej wytrzymałości i średnicy 5 mm, przez nawijanie na specjalny trzpień. Jeden koniec spirali zamocowuje się na rdzeniu rurowym (segregator aktów prawnych).

Mniej więcej 24 godz. po betonowaniu wprowadza się rdzeń, za pomocą specjalnego mechanizmu, w ruch dokoła swej osi i spirala nawija się stopniowo na rdzeń, odrywa się od betonu i wydostaje z niego. Mechanizm ten umieszcza się na wózku odsuwającym się na szynach w miarę wydobywania się spirali z betonu (promocja 3 w 1). W elemencie pozostaje po tym kanał z rowkowanymi ściankami, co polepsza połączenie się wstrzykiwanej M zaprawy z betonem. Takie spirale stosuje się w Mosstroju nr 1 przy produkcji bloków mostowych.