Naparzanie niskoprężne

Próbkę ok. 1,5 1 kruszywa wsypuje się do perforowanego naczynia metalowego i umieszcza w komorze naparzalniczej tak, aby dno naczynia znajdowało się w przybliżeniu w połowie wysokości komory. Komorę naparzalniczą napełnia się wodą do wysokości ok. 2 cm poniżej dna puszki, przykrywa pokrywą z otworem i podgrzewa do wrzenia wody. Temperaturę wrzenia utrzymuje się w ciągu 3 godz, przy czym para wodna uchodzi na zewnątrz komory przez otwór w pokrywie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnie naczynie z próbką wyjmuje się i zanurza w wodzie o temperaturze pomieszczenia laboratoryjnego na przeciąg 3 godz. Naparzanie i ochłodzenie próbki w sposób opisany powyżej powtarza się trzykrotnie. Po ochłodzeniu próbkę przenosi się na sito o wymiarach oczek równych połowie niższej granicy badanej frakcji, przemywa wodą, suszy do stałego ciężaru w temperaturze 105°C i waży.
Naparzanie wysokoprężne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do badania potrzebny jest autoklaw nadający się do pracy pod ciśnieniem do 12 atm, uzbrojony w manometr o najmniejszej działce 0,1 atm i termometr do 200°C.

Autoklaw wypełnia się wodą w ilości 1/10 jego objętości. Do perforowanego naczynia metalowego wsypuje się próbkę kruszywa ok. 1,5 1 i umieszcza w autoklawie tak, aby dno naczynia było najwyżej 2 cm nad powierzchnią wody. Autoklaw zakrywa się i nagrzewa, przy czym pozostawia się otwarty wylot wentyla do czasu wydobywania się pary. Ciśnienie w autoklawie po upływie pół godziny powinno osiągnąć 12 atm (uprawnienia budowlane). Ciśnienie na tym poziomie (z dokładnością ± 0,5 atm) należy utrzymywać przez 2 godz, a następnie w ciągu 30 min doprowadzić do ciśnienia atmosferycznego.

Po całkowitym wyrównaniu ciśnienia w autoklawie z ciśnieniem panującym w pomieszczeniu, autoklaw otwiera się, wyjmuje naczynie z kruszywem i dokładnie przemywa wodą o temperaturze 40-50°C oraz przesiewa na sicie o oczkach równych połowie niższej granicy frakcji. Pozostałość na sicie suszy się w temperaturze 105°C do stałego ciężaru i waży.

Wyznaczenie tlenku żelazowego

W tyglu platynowym próbkę 2 G sproszkowanego kruszywa miesza się z 8 G węglanu sodowego (Na2C03), po czym dosypuje się na wierzch jeszcze 2 G tegoż węglanu i ogrzewa - z początku ostrożnie, a następnie nad pełnym płomieniem palnika - co najmniej przez 30 min do całkowitego stopienia (program egzamin ustny).

Wówczas tygiel chwyta się szczypcami i obraca w płomieniu tak, aby stop rozlał się po ściankach. Po ostudzeniu tygla, przez zanurzenie go w zimnej wodzie do 3/4 wysokości, stop przesypuje się do zlewki, zalewa wodą i dodaje powoli za pomocą pipety ok. 20 ml kwasu solnego, aż do wystąpienia reakcji kwaśnej. Tak otrzymany roztwór przelewa się do parownicy porcelanowej i odparowuje na łaźni wodnej do sucha, a następnie pozostałość suszy się w suszarce w ciągu 1 godz w temperaturze 130°C (opinie o programie).

Po ostudzeniu dodaje się 20 ml kwasu solnego, 80 ml gorącej wody i po rozpuszczeniu soli przesącza się, a następnie przemywa - początkowo 2 n gorącym kwasem solnym do zaniku reakcji na żelazo, a następnie wodą do zaniku reakcji na chlorki. Przesącz należy przenieść do kolby miarowej o pojemności 500 ml i uzupełnić wodą do pełna. Sączek z krzemionką należy spopielić w tyglu i wyprażyć do stałego ciężaru w temperaturze 1200°C, po czym wystudzić i zważyć. Otrzymany wynik oznacza ciężar bezwodnika kwasu krzemowego (Si02) (segregator aktów prawnych).
Wyznaczenie tlenku żelazowego (Fe203) polega na zredukowaniu żelaza trójwartościowego do dwuwartościowego chlorkiem cynawym i utlenieniu go 0,1 n roztworem nadmanganianu potasowego.
Wyznaczenie tlenku glinowego (A1203) polega na wytworzeniu związków zespolonych soli glinowych z fluorkiem sodowym, przy czym wyzwalają się 3 mole NaOH na 1 mol glinu.

Pozwala to na odmiareczkowanie powstałej wolnej zasady (promocja 3 w 1).
W budownictwie woda rozpatrywana jest jako składnik zapraw i betonów oraz jako środowisko, które może wpływać korodująco na budowle betonowe.