Naprężenia dociskowe

W przypadku złączy z oparciem na krótkich wspornikach naprężenia dociskowe od reakcji podporowej należy obliczać również zależnie od charakteru połączenia: przy połączeniach przegubowych korzystając ze wzoru, a przy połączeniach sztywnych. Jeżeli reakcja podporowa rozkłada się w środku wysięgu wspornika na odcinku nie większym niż 1/3 długości wspornika, to naprężenia dociskowe, niezależnie od warunków zamocowania elementów w złączu.

Przy sprawdzaniu naprężeń dociskowych we wspornikach żelbetowych wytrzymałość betonu na docisk, wyznaczoną zgodnie z p. 5.6, należy obniżyć o 25% z uwagi na jednoczesny wpływ zginania wspornika. W przypadku wsporników stalowych naprężenia dociskowe nie powinny przekraczać obliczeniowej wytrzymałości stali na ściskanie wg PN-76/B-03200 (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadkach złączy o charakterze sztywnym (przypadki 1 i 2), nośność ich na moment zginający należy sprawdzać wg ogólnych zasad projektowania konstrukcji żelbetowych. Siła rozciągająca od zginania musi być przeniesiona przez odpowiednio połączone zbrojenie podporowe. Siła ściskająca może być, zależnie od konstrukcji złącza, przenoszona przez beton wypełniający złącze lub właściwie połączone zbrojenie ściskane (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy obliczaniu nośności złącza warunkiem uwzględnienia pracy betonu układanego na budowie jest odpowiednia jego wytrzymałość i staranne wypełnienie spoiny złącza. Dla umożliwienia dobrego wypełnienia spoiny betonem szerokość jej powinna wynosić co najmniej 4 cm (uprawnienia budowlane).

Podstawowy obciążony ciężar

Nawet przy uwzględnianiu pracy betonu złącza w strefie ściskanej zaleca się, w celu zmniejszenia odkształcalności złącza spowodowanej skurczem betonu, stosować zbrojenie ściskane o przekroju równym co najmniej 1/4 przekroju zbrojenia rozciąganego. W pozostałych przypadkach, a szczególnie przy momentach różnego znaku, należy stosować w złączu symetryczne zbrojenie rozciągane i ściskane (program egzamin ustny).

Monolityczne złącza żelbetowe z oparciem montażowym wymiaruje się na zginanie wg tych samych zasad, co złącza omówione wyżej. Istotne różnice zachodzą dopiero przy wymiarowaniu ich na siłę poprzeczną i zależną od konstrukcji złącza. Jeżeli spoina złącza jest na tyle szeroka, że można w niej umieścić zbrojenie na siłę poprzeczną (pręty odgięte i strzemiona), należy sprawdzić nośność złącza w przekroju ukośnym wg zasad podanych w PN-76/B-03264 (opinie o programie).

Jeżeli natomiast spoina złącza wypełniona jest tylko betonem, nośność złącza na siłę poprzeczną sprawdza się w zależności od ukształtowania powierzchni czołowych łączonych prefabrykatów. W celu uzyskania monolityczności połączeń i zwiększenia nośności rygli stosowany jest często tzw. nadbeton, czyli beton uzupełniający układany na prefabrykatach podczas montażu budynku. Występuje wtedy zespolona konstrukcja rygla, która może obejmować cały element lub tylko strefę podporową (segregator aktów prawnych).

W PN-76/B-03264 konstrukcje zespolone definiuje się jako konstrukcje powstałe w wyniku zapewnienia wzajemnej współpracy betonu prefabrykatu oraz betonu uzupełniającego wykonanego na budowie.

W pracy elementów zespolonych występują zatem dwa stadia: stadium realizacji (montażu) przed zespoleniem i stadium eksploatacji po zespoleniu. W stadium realizacji elementem nośnym jest prefabrykat podstawowy obciążony ciężarem własnym prefabrykatów, betonu uzupełniającego oraz innymi obciążeniami montażowymi. W celu zmniejszenia ugięć i szerokości rozwarcia rys prefabrykat podstawowy w stadium montażowym może być dodatkowo podpierany w przęśle (promocja 3 w 1). Po osiągnięciu przez beton uzupełniający (nadbeton) pełnej wytrzymałości następuje zespolenie elementów składowych w jeden ustrój nośny, przygotowany do przenoszenia pełnych obciążeń, występujących w stadium eksploatacji.