Naprężenia w stali

Naprężenia w stali powinny być ustalone w takiej wielkości, aby określone wyżej wahania naprężeń nie wywoływały przekroczenia wytrzymałości zmęczeniowej, przy uwzględnieniu odpowiedniego współczynnika bezpieczeństwa. Przebieg odkształceń przy wielokrotnym obciążeniu uzbrojenia (w celu lepszego uwidocznienia przebiegu krzywych), szerokość pętli histerezy jest tu 10-krotnie zwiększona (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odnosi się do stali ulepszonej A i do stali ciągnionej na zimno B, do stali patentowanej ciągnionej, zaś do stali ciągnionej odpuszczanej (w temperaturze 250°C). Stale odpuszczane wykazują mniejsze odkształcenia trwałe i wyższą wytrzymałość zmęczeniową. Duże rozbieżności między krzywą odkształcenia pierwotnego i wielokrotnego oraz znaczne odkształcenia trwałe, narastające w kolejnych cyklach obciążenia są charakterystyczne dla stali ciągnionych na zimno (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jak to wydłużenie trwałe przy odkształceniu 100-krotnym wynosi 0,06%.| f Różną odporność na temperatury pożarowe wykazują stale stopowe i stale ciągnione na zimno. W stalach stopowych „naturalnych” wytrzymałość zaczyna spadać począwszy od ok. 350° i przy 600°C osiąga już tylko ok. 2/s wartości pierwotnej.

Po ochłodzeniu stal odzyskuje pierwotną wytrzymałość. Stale ulepszone termicznie i ciągnione na zimno wykazują natomiast trwały spadek wytrzymałości począwszy od ok. 350°, tym większy im dłuższy był czas działania wysokiej temperatury (uprawnienia budowlane). Nagrzanie do ok. 400°C w ciągu 3-ś-5 minut nie jest jeszcze na ogół szkodliwe. Stosunek wytrzymałości przy wysokiej temperaturze do wytrzymałości w temperaturze 18°C (wg Y. Guyona).

Linie pełne odpowiadają wytrzymałościom w stałej temperaturze, linie kreskowane natomiast wytrzymałościom po ochłodzeniu do temperatury pokojowej; A oznacza drut ciągniony na zimno 0 5 mm, B drut 0 5 ulepszony termicznie, C drut 0 2,5 ciągniony na zimno. Pewien wzrost wytrzymałości przy niezbyt wysokich temperaturach do ok. 250° spowodowany jest sztucznym starzeniem drutu (program egzamin ustny).

Opakowanie przy transporcie

Podsumowując powyższe wywody należy stwierdzić, że stal sprężająca powinna spełniać następujące warunki:
- odpowiadać wymaganiom próby gięcia i próby skręcania,
- w przypadku wahań naprężeń powyżej ok. 10 kG/mm2 wykazywać odpowiednią wytrzymałość zmęczeniową,
- nie wykazywać dużej wrażliwości na korozję naprężeniową, a także nie mieć łuszczącej się rdzy i smarów stosowanych przy ciągnieniu (opinie o programie).

Druty są z reguły prostowane w wytwórni i ponownie zwijane w kręgi. Średnica kręgów zależy od średnicy drutu; przy drutach 0 5 nie powinna w zasadzie być mniejsza niż 1,80 m. Średnicę tę określa się z warunku, by druty po rozwinięciu zachowały prostoliniowość, co z kolei wymaga, by promień zgięcia w kręgu był dobrany w ten sposób, aby naprężenia od zginania w drutach nie przekraczały w żadnym punkcie przekroju granicy plastyczności.

By zapewnić należytą ochronę stali przed korozją, stosowane są trojakiego rodzaju środki zaradcze: doraźne, krótkotrwałe i długotrwałe. Środki doraźne, to odpowiednie składowanie stali, należyte opakowanie przy transporcie (w bitumowany papier krepowy lub tp.), zastosowanie odpowiedniej emulsji łatwo zmywalnej, np. emulsji wodnej oleju wiertakowego. Emulsja taka musi wykazywać dostateczną alkaliczność i niską lepkość (segregator aktów prawnych).

Przed iniekcją cementową kanału kablowego środki takie muszą być starannie wypłukane, aby nie utrudniały związania z cementem. Środkiem długotrwałym jest tzw. ochrona katodowa (za pomocą powłok cynkowych) lub farby cynkowe na bazie polistyrenu, wykazujące dostateczną elastyczność (nie odpryskują przy naciągu).

Środki te nie mogą oczywiście obniżać przyczepności stali do zaprawy iniekcyjnej; wymienione wyżej powłoki cynkowe przyczepność tę nawet nieco poprawiają i nie są przy tym szkodliwe dla betonu (promocja 3 w 1).