Narastanie budowli

Po obciążeniu dna wykopu fundamentem, w miarę stopniowego narastania budowli i wzrostu obciążenia, podłoże zaczyna ulegać odkształceniu - występuje osiadanie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Należy rozpatrywać tu dwie fazy osiadania:
- pierwszą odpowiadającą wzrostowi obciążenia podstawy fundamentu od 0 do wartości obciążenia pierwotnego g = y01, oraz
- drugą odpowiadającą wzrostowi obciążenia od obciążenia pierwotnego g do wartości obciążenia całkowitego o.

W pierwszej fazie osiadania następuje skomprymowanie gruntu do stanu, jaki panował w nim przed wykonaniem wykopu. Fazę tę charakteryzuje inna ściśliwość gruntu niż określona modułem Ee - odpowiadającym fazie drugiej. Tu ściśliwość jest (nieraz znacznie)
Znakiem sumy obejmuje się albo tylko warstwy ściśliwe, tzn. te, których odkształcenie ma wpływ na wielkość osiadania (np. pomija się ściśliwość niżej leżącej skały), albo gdy grubość warstw ściśliwych jest duża, uwzględnia się grunt leżący tylko w zasięgu strefy aktywnej lub ściskanej warstwy podłoża (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wartość osiadania obliczona powinna być mniejsza lub co najwyżej równa wartości dopuszczalnych osiadań, podanych na str. 169. Przede wszystkim należy obliczyć osiadania tych odcinków fundamentu, które mogą okazać w tej samej budowli największe różnice osiadania ze względu na różne obciążenia, bądź też ze względu na różne podłoże.
Wartość dopuszczalnych osiadań obliczeniowych i ich różnice należy w każdym wypadku ustalać z uwzględnieniem poszczególnych etapów wykonawstwa, konstrukcji budowli, jej wrażliwości na nierównomierne osiadania oraz warunków eksploatacji.
Przyjmuje się, że w gruntach spoistych zwartych lub półzwartych oraz w gruntach sypkich osiadania przebiegają bardzo prędko, tak że z chwilą ukończenia budowli również i osiadanie zwykle jest już zakończone (uprawnienia budowlane).

Rozkład sił zewnętrznych

W wypadku innych, słabszych gruntów spoistych osiadania wzrastają także i po ukończeniu budowli.
W gruntach twardoplastycznych i plastycznych w chwili ukończenia budowli osiadania wynoszą w przybliżeniu 70% osiadań obliczeniowych, w gruntach zaś miękkoplastycznych i organicznych nic więcej niż 50% Weil osiadań, Dalsze osiadanie przebiega stopniowo, nieraz przez długie
lata, dziesiątki a nawet i setki lat zależnie od rodzaju gruntu i grubości warstw ściśliwych (program egzamin ustny).

Przedstawiona powyżej metoda obliczania osiadań fundamentów, nie jest metodą jedyną, daje jednak wystarczającą orientację co do rzędu
wielkości osiadań.
Naprężenia u podstawy falochronu są najczęściej, w wyniku rozkładu sił zewnętrznych, nierównomierne. Z tego powodu, nawet gdy grunt jest wszędzie jednakowy, budowla może się przechylić wskutek niejednakowego osiadania przeciwległych krawędzi podstawy, jeżeli stosunek skrajnych naprężeń jest zbyt niekorzystny (opinie o programie).
Przy masywnych budowlach morskich, których wysokość nie przekracza dwukrotnej ich szerokości, można dopuścić wychylenie do 15′.

Podczas ich obliczania nie można pominąć uwzględnienia drugiego kryterium wyznaczania obciążeń dopuszczalnych, mianowicie możliwości wypierania gruntu spod podstawy fundamentu.
Zjawisko to teoretycznie ma przebieg następujący: bezpośrednio pod podstawą fundamentu, w momencie gdy obciążenie dochodzi do pewnej określonej w danych warunkach wartości, tworzy się bryła gruntu o przekroju trójkątnym, której materiał ulega tylko ścieśnieniu i zagęszczeniu. Bryła ta działa jak ostrze na niżej położony grunt, wywierając nań nacisk, który przenosi się na otaczające warstwy po linii strzałek (segregator aktów prawnych).

Grunt wypierany na boki ulega początkowo pewnemu ścieśnieniu, po czym jednak, gdy obciążenie fundamentu stanie się tak duże, że nastąpi w gruncie przezwyciężenie jego wytrzymałości na ścinanie w powierzchni I-I lub II-II, poczyna poruszać się w kierunku najmniejszego oporu, a więc ukosem ku górze. W momencie tym budowla przechyli się w tę stronę, z której ruch gruntu nastąpił (promocja 3 w 1).