Narodowe władze

Narodowe władze muszą dołożyć wszelkich starań, aby promować wewnątrzpaństwowe działania w celu pokrycia kosztów likwidacji skutków dewastacji środowiska oraz użyć instrumentów ekonomicznych, wychodząc z założenia, że zanieczyszczający, generalnie, powinien ponosić wszelkie koszty związane z naprawą szkód, mając na uwadze interes publiczny oraz nie powodując zakłócania międzynarodowego handlu i procesu inwestowania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ocena oddziaływania na środowisko jako narodowy instrument musi zostać zastosowana dla zamierzonych działań, co do których można się spodziewać, że będą miały znacząco niekorzystny wpływ na środowisko i są przedmiotem podjęcia decyzji przez kompetentne narodowe władze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ludność miejscowa i jej wspólnoty, a także inne wspólnoty lokalne, odgrywają znaczącą rolę w zarządzaniu środowiskiem i rozwoju, ze względu na ich wiedzę i tradycję. Państwa powinny rozpoznać i właściwie podtrzymywać ich tożsamość, kulturę i zainteresowania oraz umożliwić im efektywny udział w osiągnięciu zrównoważonego rozwoju (uprawnienia budowlane).

Polska podpisała w Rio obie konwencje (klimatyczną i o ochronie różnorodności biologicznej), lecz od złożenia podpisu przez polskiego ministra daleko jeszcze do ich ratyfikowania, także - choć nie tylko - ze względu na znaczne koszty realizacji (program egzamin ustny).

Stan diagnozy procesu historycznego

Korzystniej może rozwinąć się realizacja Agendy, jeśli jej główne podstawy zostaną przyswojone przez społeczności lokalne w postaci lokalnych programów ekorozwoju. Struktura problemowa Agendy ’21 wskazuje na daleko idącą ewolucję struktury pojęciowej ekorozwoju od czasu konferencji sztokholmskiej (opinie o programie).

Bogactwo treściowe Agendy jest jednocześnie wyzwaniem dla wszystkich środowisk, instytucji, ośrodków, grup zawodowych, naukowców chcących ją programowo rozwijać. nieograniczoną możliwość penetracji i wykorzystywania zasobów środowiska. Odnosi się to zarówno do zasobów przetwarzanych w dobra konsumpcyjne, jak i zasobów wykorzystywanych w czasie wolnym (turystyka, rekreacja). Jednocześnie nastąpił zdecydowany postęp w badaniach, które pozwoliły m.in. na diagnozowanie skutków procesów globalnych (efekt cieplarniany, „dziura ozonowa"). Szok wywołany katastrofą w Czarnobylu zniwelował zaufanie do tzw. wysokiej techniki (segregator aktów prawnych).

Postępowi wiedzy towarzyszył postęp w dostępie do informacji. Praktycznie dzięki telewizji dociera do powszechnej świadomości każde zjawisko w hydrosferze, atmosferze i litosferze, dziejące się w dowolnym zakątku świata. Pękła bariera cenzury informacji. Z tego faktu wynikają zdobycze, ale i zagrożenie cywilizacji. Informacja bowiem stała się przedmiotem manipulacji. Nastąpiło otępienie informacyjne. Codzienna dawka informacji o ginących lasach, gatunkach itp. nie robi już wrażenia.

Stan diagnozy procesu historycznego jest następujący:

1. zapaść cywilizacyjna (w wymiarze środowiskowym) jest znana i policzalna;
2. prognozy zjawisk negatywnych (np. w zakresie zużycia energii są również znane);
3. tworzą się globalne, regionalne i lokalne systemy stałej obserwacji zmian (monitoring, system informacji geograficznej - GIS);
4. procesy naprawcze restrukturyzacji czy transformacji nie nadążają za tendencjami negatywnymi.

Mamy więc do czynienia z sytuacją przypominającą fazę rejsu ogromnego statku, którego załoga otrzymała informację, że w porcie, do którego zmierza wyznaczonym kursem, zagłada czeka na nią, a także na statek i ładunek. Masa statku, szybkość poruszania, opór środowiska oraz urządzenia napędowe i sterujące zostały jednak zaprogramowane na dotarcie do tego portu (promocja 3 w 1). Trwają więc wysiłki części załogi (część bowiem nie wierzy w tę informację), aby zmienić port przeznaczenia. Niektórzy sięgają do tradycji Wikingów - próbując wiosłować, inni chcą zmienić program sterujący statkiem. Jednak statek wciąż płynie, armator zaś oczekuje efektu ekonomicznego tego płynięcia bez względu na to, co się stanie z załogą.