Nasiąkliwość i chłonność

W wypadku cegieł z wgłębieniami wypełnia się je zaprawą gliniano- cementową o wytrzymałości zbliżonej do przewidzianej wytrzymałości samej cegły przed sklejeniem połówek. W ten sposób przygotowana próbka powinna tężeć co najmniej przez 7 dni. Po stężeniu próbkę poddaje się próbie na ściskanie w kierunku prostopadłym do spoiny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do obliczania wytrzymałości przyjmuje się zmierzone wymiary badanej próbki. Ze średniej arytmetycznej uzyskanej w wyniku badań 5 cegieł, podanej z dokładnością do 1 kG^m2, otrzymuje się wynik miarodajny dla danej partii, przy czym nie więcej niż 40% badanych cegieł może wykazać wytrzymałość w granicach 0,75 Rc min. do Rc min.. Wykonanie próbnej serii cegieł w zakładzie odbywa się w sposób następujący. Stosunek objętościowy masy cementowo-glinianej dobiera się tak, ażeby jej wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach była równa odpowiedniej wytrzymałości dla projektowanej klasy cegły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sposób przygotowania masy cementowo-glinianej powinien być zgodny z instrukcją ITB. Ilość sztuk próbnej serii nie powinna być mniejsza od 1000. W czasie produkcji należy pobrać próbki walcowe 0 8 cm po 5 sztuk dla każdej serii w celu określenia wytrzymałości walcowej na ściskanie po 7, 28 i 90 dniach. Dla określenia zaś wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu po 7 i 28 dniach należy pobrać 5 sztuk beleczek o wymiarach 4x4x16 cm (uprawnienia budowlane).

W czasie produkcji należy dokładnie sprawdzić sposób dozowania zaprawy i wyznaczyć ilość poszczególnych składników na 1 m3 gotowego wyrobu.
Badanie doraźne cegieł na uderzenie. W pewnych wypadkach można sprawdzić orientacyjnie wytrzymałość cegieł na uderzenie opuszczając ją na płask z wysokości 1,5 m na ułożoną warstwę cegieł. Jeżeli badana cegła nie rozpadnie się, a jedynie wyszczerbi się lub pęknie, tzn., że cegły nadają się na ściany zewnętrzne.

Przyrząd naciskowy

Badanie na zginanie (Rg) Badanie to wykonuje się głównie wtedy, gdy chodzi o szybkie (doraźne) zorientowanie się we własnościach wytrzymałościowych cegieł. Cegłę z wydrążeniami należy przed próbką wypełnić zaprawą gliniano- cementową o wytrzymałości zbliżonej do wytrzymałości samej cegły. Badaną cegłę układa się wydrążeniami do góry na dwóch pozie mych podporach w postaci wałków o średnicy 30 mm rozstawionych w odległości 20 cm między osiami (program egzamin ustny).

Siła łamiąca (P kG) w środku rozpiętości i jest przenoszona na cegłę za pomocą przyrządu naciskowego. Na podpory i pod przyrząd naciskowy kładzie się podkładki, np. z dykty, w celu wywołania możliwie najbardziej równomiernego rozkładu obciążenia wzdłuż podpór
i przyrządu naciskowego. Wskaźnik wytrzymałości na zginanie przekroju poprzecznego cegły (opinie o programie). Średnia arytmetyczna z wyniku badań 5 cegieł daje wynik miarodajny dla całej partii.
Nasiąkliwość wagowa cegły powinna wg norm wynosić najwyżej 15%. W celu zbadania nasiąkliwości należy co najmniej 3 próbne cegły wysuszyć do stałego ciężaru w temperaturze 105-:110°C i zanurzyć pionowo w wodzie na 1/4 ich wysokości. Po upływie pierwszej godziny dolewa się wody do połowy wysokości, a po upływie drugiej - do 3/4 wysokości (segregator aktów prawnych).

Po upływie 24 godzin licząc od początku zanurzenia cegieł zalewa się je całkowicie wodą, przy czym zwierciadło wody powinno być utrzymane o 5 cm ponad górnym brzegiem cegieł przez cały czas trwania próby. Cegły moczy, się w temperaturze pokojowej aż do osiągnięcia stałego ciężaru, po czym wyjmuje się je szybko, wyciera szmatką i waży (promocja 3 w 1).