Nasycanie pod ciśnieniem

Podkłady kolejowe i słupy teletechniczne nasyca się środkami przeciwgnilnymi w autoklawach, pod ciśnieniem 6-8 atn. Istnieje duża liczba zarówno metod nasycania, jak środków impregnacyjnych; najczęściej stosuje się metodę pełnego nasycania, metodę oszczędnościową Riipinga i metodę dwukrotnego nasycania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Metoda pełnego nasycania została wprowadzona w r. 1831 przez Breanta. Drewno wprowadza się do autoklawu, po czym wypompowuje się z niego powietrze i poddaje się drewno przez 15-45 min działaniu ciśnienia obniżonego do poziomu 600 mm słupa rtęci. W ten sposób usuwa się z drewna część zawartego w nim powietrza. Następnie wprowadza się do autoklawu gorący impregnat o temperaturze 40-100 C.

Jako środki antyseptyczne stosuje się:
- wodne roztwory soli, jak np. chlorek cynku,
- impregnaty oleiste, jak np. olej kreozotowy, zastosowany po raz pierwszy przez Bethela w roku 1836,
- emulsyjne mieszaniny roztworów soli z olejem kreozotowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Roztwory soli stosuje się w temperaturze 40-45° C; impregnaty oleiste ogrzewa się celem obniżenia lepkości do temperatury 85-100° C. Po napełnieniu autoklawu gorącym impregnatem podwyższa się za pomocą kompresora ciśnienie do 6-8 at i utrzymuje się je na tym poziomie przez 0,5-2 godz. Następnie wypuszcza się impregnat i wyciąga się drewno z autoklawu. Na skutek częściowego usunięcia powietrza w fazie wstępnej, impregnat dobrze wnika w drewno; wchłonięcie roztworu chlorku cynku wynosi, zależnie od gatunku drewna, 120-250 kG/m3, wchłonięcie oleju kreozotowego 120-350 kG/m3 (uprawnienia budowlane). Silnie przesycone drewno wykazuje dużą trwałość; ujemną cechę stanowi wydzielanie się nadmiaru impregnatu, zwłaszcza w gorące dni - w czasie składowania i użytkowania drewna. Nie stanowi to przeszkody w użytkowaniu podkładów kolejowych, staje się natomiast kłopotliwym zjawiskiem w słupach teletechnicznych i w kostce brukowej.

Metoda oszczędnościowa

Zaletą metody jest krótki czas nasycania, sterylizacyjne działanie gorącego impregnatu oraz równomierne i dokładne nasycenie drewna; ujemną stronę stanowi duże zużycie impregnatu i wysoki koszt nasycania (program egzamin ustny).
Metoda oszczędnościowa Riipinga ma na celu takie dozowanie, by uzyskać maksymalną trwałość nasyconego drewna przy możliwie małym zużyciu impregnatu. W utrwalaniu drewna decydującą rolę odgrywa ta część impregnatu, która została związana z błoną komórkową; impregnat natomiast, który zatrzymał się w drewnie w postaci cieczy wypełniającej światło komórek, odgrywa rolę drugorzędną, a nawet szkodliwą, gdyż stopniowo wydziela się na zewnątrz.

Zjawisko to występuje często w gorące dni na skutek rozszerzenia się powietrza we wnętrzu drewna. Celem usunięcia kłopotliwego nadmiaru impregnatu z drewna w metodzie oszczędnościowej po wprowadzeniu drewna wtłacza się do autoklawu (oraz do zbiornika z impregnatem) powietrze pod ciśnieniem 4 atn. Ciśnienie to utrzymuje się w autoklawie przez 10-30 min, doprowadzając w ten sposób do sprężenia powietrza w przeznaczonym do nasycania drewnie (opinie o programie).

Następnie wtłacza się do autoklawu gorący impregnat (olej kreozotowy w temperaturze 90-95:  i podwyższa się ciśnienie do poziomu 6-8 atn, utrzymując ten stan w autoklawie przez okres czasu od 40 minut do 2 godzin. Pod wpływem podwyższonego ciśnienia ciecz antyseptyczna wnika w kapilary drewna. Po ukończeniu nasycania obniża się ciśnienie i odprowadza się impregnat z autoklawu (segregator aktów prawnych). Celem usunięcia nadmiaru impregnatu z drewna stosuje się w końcowej fazie prze 0,5 godziny ciśnienie obniżone do 600 mm słupa rtęci.

Przy podciśnieniu powietrze zawarte i sprężone w drewnie rozpręża się i usuwa impregnat, wypełniający kapilary drewna, a nie związany z błonami komórkowymi. Wchłonięcie impregnatu zależy od gatunku drewna i zastosowanych warunków nasycania; dla drewna sosnowego wynosi ono średnio 70 kG/m3, dla drewna dębowego 45 kG/m3, dla drewna bukowego (drewno bez- twardzielowe) 145 kG/m3 (promocja 3 w 1).