Historia stosowania deskowań

Historia stosowania deskowań traconych jest bardzo bogata; stosowano je już w starożytnym Rzymie podczas wykonywania murów (program uprawnienia budowlane na komputer). Ze względu na rodzaj formowanych elementów deskowania tracone dzielimy następująco:
• deskowania elementów pionowych (słupów, ścian),
• deskowania elementów stropowych.
Ze względu na powszechność stosowania deskowań uniwersalnych, w dalszych rozdziałach niniejszego podręcznika będą podane podstawy projektowania systemów tych deskowań.

Za podstawowe kryterium podziału deskowań do wykonywania ścian przyjęto kształt rzutu formowanych elementów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zgodnie z tym kryterium wyróżniamy:
• deskowania do wykonywania ścian prostoliniowych,
• deskowania do wykonywania ścian krzywoliniowych,
• deskowania do wykonywania ścian jednostronnych.

Dalszego podziału deskowania prostoliniowego dokonuje się, uwzględniając użytą konstrukcję deskowania. I tak mamy:
• deskowania ramowe,
• deskowania dźwigarkowe (uprawnienia budowlane).

Z kolei deskowania ramowe dzielimy ze względu na ich wielkość. Podział ten dotyczy także sposobu montażu elementów deskowania. Według przyjętego kryterium deskowania dzielimy następująco:
• deskowania drobnowymiarowe - montowane ręcznie,
• deskowania wielkowymiarowe - montowane przy użyciu żurawia. Deskowania do wykonywania ścian krzywoliniowych dzielimy ze względu na kształt płyt (tarcz) używanych do formowania elementów ściennych. Zgodnie z tym kryterium wyróżniamy:
• deskowania wieloboczne - ustawiane w wielokąt, z płyt standardowych;
• deskowania bezstopniowe (radialne) - do kształtowania ścian o dowolnej krzywiźnie bez stopniowania (program egzamin ustny).

Ogólna charakterystyka deskowania

Deskowanie drobnowymiarowe składa się z zestawu płyt (tarcz) o niedużych rozmiarach: o powierzchni do 2,5 m2 i masie do ok. 60 kg oraz z niezbędnych akcesoriów umożliwiających ich montowanie i demontowanie przez jedną lub dwie osoby, bez udziału żurawia. Deskowania te są w stanie przenieść ciśnienie mieszanki betonowej, w zależności od systemu, od 45 kN/nr do 60 kN/nr. Widok fragmentu ściany kondygnacji podziemnej zaformowanej przy użyciu elementów drobnowymiarowych (opinie o programie).
Wieloletnie doświadczenia oraz silna konkurencja na rynku powodowały ciągłe poszukiwania i doskonalenie istniejących rozwiązań deskowań, które przyczyniły się do ustalenia optymalnych rozwiązań konstrukcyjnych, a także szczegółów i detali umożliwiających łatwy i bezpieczny montaż elementów w formowanych konstrukcjach betonowych.

Deskowania drobnowymiarowe są nazywane deskowaniami wszechstronnego zastosowania z powodu ich zdolności dopasowania do formowania różnych elementów: fundamentów, ścian, szybów, słupów lub podciągów. Za pomocą jednego systemu deskowania można formować elementy całego obiektu. Stosowanie ich jest szczególnie zalecane w przypadku realizacji mniejszych i średnich obiektów budownictwa mieszkaniowego i użyteczności publicznej oraz na tych budowach, gdzie nie ma możliwości użycia żurawia.

Wskazane jest używanie deskowania drobnowymiarowego także do wykonywania elementów skomplikowanych geometrycznie, o małych wymiarach (segregator aktów prawnych). Stosuje się je również do realizacji fundamentów i ścian dolnych kondygnacji w obiektach wysokich, wielokondygnacyjnych w początkowym okresie wznoszenia budynków, przed zmontowaniem żurawia na placu budowy.

Z pojedynczych elementów deskowania drobnowymiarowego, przez łączenie płyt, można utworzyć większe jednostki deskowań, tzw. deskowania scalone. Wyróżniają się one dużą powierzchnią i znacznym ciężarem - są montowane i demontowane za pomocą żurawia. Te duże, scalone jednostki stosuje się do wykonywania powtarzalnych konstrukcji, bez rozbierania na elementy składowe (promocja 3 w 1).

Widok deskowania scalonego utworzonego z sześciu pojedynczych płyt. W każdym systemie deskowań ściennych wyróżnia się tzw. wyposażenie podstawowe, nazywane także elementami podstawowymi, oraz akcesoria.