Natężenia sygnału

Przy głowie unieruchomionej najtrudniejsze też powinno być określenie sygnałów położonych w pionowej płaszczyźnie symetrii, a więc prostopadłej do płaszczyzny (program uprawnienia budowlane na komputer). Pomocna w lokalizowaniu takich sygnałów jest przede wszystkim małżowina uszna. Sposób jej działania polega m.in. na kierowaniu przychodzących z zewnątrz fal dźwiękowych ku kanałowi w uchu zewnętrznym, jednakże - w zależności od kierunku, z którego one przyszły - z różnymi opóźnieniami i innym natężeniem. W ten sposób informacje o położeniu źródła dźwięku są przez małżowinę przekazywane w postaci modelowanych przez nią odbić opóźnionych i zmian natężenia sygnału. Takiemu działaniu sprzyja niesymetryczna budowa małżowiny; zwłaszcza ułatwia ona rozróżnianie położeń przód-tył, tył-góra (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że najłatwiej jest lokalizować położenia źródła mowy, następnie - muzyki oraz tonów złożonych, najtrudniej zaś - podobnie jak przy ocenie odległości - tonów prostych (uprawnienia budowlane). W porównaniu z otwartą przestrzenią, określenie kierunku sygnału akustycznego w pomieszczeniach zamkniętych jest trudniejsze, pogarsza się ono bowiem ze wzrostem czasu pogłosu danego pomieszczenia. W takich warunkach stosunkowo najtrudniejsze jest określenie kierunku położenia źródła tonów o częstotliwościach dużych (powyżej 2000 Hz), które znajduje się z tyłu. Na dokładność lokalizacji ma również’ wpływ kształt pomieszczenia (program egzamin ustny).

W warunkach przemysłowych tony proste najłatwiej jest lokalizować wtedy, gdy źródło tonów znajduje się z przodu, poziom ciśnienia akustycznego tonu w miejscu odbioru jest zawarty w granicach 55H-75 dB, a jego częstotliwość w granicach 2000-4000 Hz (w przybliżeniu odpowiada to zakresom zrozumiałości mowy) (opinie o programie).

Cechy sygnałów akustycznych

Polepszenie lokalizacji sygnałów akustycznych można uzyskać przez stosowanie: a) sygnałów złożonych z kilku tonów, zwłaszcza tonów o mniejszej częstotliwości, b) sygnałów przerywanych, c) sygnałów, których częstotliwość różni się od częstotliwości hałasu zakłócającego, d) sygnałów, których źródło znajduje się bliżej, a wszelkie powierzchnie odbijające dźwięki dalej od miejsca ich odbioru.

Obecność hałasu maskującego, a zwłaszcza jego poziom, charakterystyka widmowa oraz usytuowanie źródła tego hałasu, wywiera decydujący wpływ na prawidłowość lokalizacji sygnałów akustycznych, znacznie ją utrudniając, a nieraz uniemożliwiając (segregator aktów prawnych).

Jak o tym wspomniano zawartość informacyjna sygnału akustycznego jest czynnikiem, który w poważnym stopniu wywiera wpływ na dokładność oceny położenia źródła takiego sygnału. Przyjmując za punkt wyjścia możliwości percepcyjne narządu słuchu człowieka i zakładając w związku z tym, że rozdzielczość tego narządu w funkcji częstotliwości wynosi 72« 100 pasm dystynktywnych, a każde z tych pasm może być z kolei zróżnicowane w m = 130 stopniach kwantyzacji poziomu głośności, liczba informacji, którą narząd ten może w danym sygnale rozróżnić, wyniesie ok. I = n log₂ m = 100 log₂ 130 = 700 bitów; dla pojedynczego tonu (a więc dla n = 1) liczba ta wyniesie zaledwie 7 bitów.

Przy założeniu, że górna granica pasma częstotliwości słyszalnych sygnału akustycznego Fmax = = 15 000 Hz, a graniczna wartość częstotliwości kwantyzacji czasowej takiego sygnału j = 2F_max = 30 000 Hz, maksymalna przepustowość informacyjna narządu słuchu człowieka w funkcji czasu wyniesie ok. H’_max = = lf = 2 • 10⁷ bitów/s; dla pojedynczego tonu liczba ta może więc osiągnąć wartość 2 • 10’ bitów/s (promocja 3 w 1). Ponieważ wg Kelly’ego przepustowość informacyjna narządu wzroku człowieka (siatkówki oka) wynosi ok. = 1,9 • 10¹⁰ bitów/s, wynika więc z tego, że narząd wzroku pozwala na uzyskanie znacznie większej liczby informacji w porównaniu z narządem słuchu.