Niedogodność

Często stosuje się następujący sposób montażu słupa na fundamencie. Blok fundamentowy wykonuje się z kanałami na śruby fundamentowe, z zabetonowanymi elementami do kotwienia śrub. Między górną płaszczyzną fundamentu a dolną płaszczyzną płyty stopowej słupa pozostawia się odstęp 3-5 cm. Po założeniu śrub fundamentowych ustawia się i wypoziomowuje słup na stalowych podkładkach. Szczelinę zalewa się zaprawą cementową (program uprawnienia budowlane na komputer).
Niedogodność tej metody polega na dużym zakresie prac pomocniczych przy ustawianiu słupa i przy jego regulacji.

Zakładanie śrub fundamentowych jest utrudnione, w przypadku gdy otwory dla śrub znajdują się w obrysie płyty stopowej słupa. W takiej sytuacji śruby muszą być wcześniej umieszczone w kanałach fundamentu, a następnie przewlekane przez otwory w płycie stopowej. W przypadku śrub o większych wymiarach masa ich przekracza możliwości ręcznego przenoszenia i zakładania. W celu podnoszenia śrub za pomocą żurawia należy przewidzieć uchwyty przyspawane do ich końców.
W dążeniu do zmniejszenia pracochłonności montażu słupów śruby fundamentowe zabetonowuje się jednocześnie z wykonywaniem fundamentów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W celu zachowania wymiarów rozstawu śrub stosuje się pomocniczy ruszt. Ruszt, w którym zamocowane są śruby w sposób nieprzesuwny, ustawia się na wytyczonej osi i wymaganym poziomie, przy przeprowadzeniu dokładnych pomiarów (uprawnienia budowlane).

Po zabetonowaniu fundamentów ruszt usuwa się, a górny poziom fundamentu zostaje wyrównany nadlewem do poziomu ustawienia słupa. Rozwiązanie konstrukcyjne stopy słupa musi przewidywać możliwość ustawienia słupa na fundamencie z wystającymi końcówkami śrub. Najczęściej śruby umieszcza się poza obrysem płyty stopowej, co ułatwia ustawienie słupa. Połączenie śrub fundamentowych ze stopą słupa wykonuje się bez stosowania spawania na budowie.

Pracochłonność poziomowania słupów

Odmienna metoda montażu słupa polega na wydzieleniu płyty stopowej i ustawieniu jej na fundamencie w ostatecznym położeniu przed ustawieniem trzona słupa. Górna płaszczyzna płyty stopowej grubości 40-^80 mm zostaje obrobiona mechanicznie, a trzon słupa sfrezowany na całym przekroju (program egzamin ustny). Do ustawienia płyty na fundamencie stosuje się podkładki przyspawane do śrub fundamentowych oraz śruby nastawcze. Po wypoziomowaniu płyty szczelinę wypełnia się zaprawą cementową. Po stwardnieniu podlewki na płycie ustawia się trzon słupa według uprzednio wytyczonych osi i spawa.
Z przedstawionych sposobów rozwiązania oparcia stopy słupa na fundamencie ostatni zapewnia największą dokładność montażu słupa, bez potrzeby jego regulacji. Odchyłki wymiaru długości słupa ze stopą frezowaną utrzymują się w granicach ± 2,0 mm, a kąta przechyłu stopy w stosunku do osi słupa 1 : 1500 (opinie o programie).

Przy ustawianiu płyty stopowej dla słupa z frezowanym oparciem uzyskuje się dokładność poziomu na płycie wynoszącą ± 1,0 mm, dzięki stosowaniu ramy do ustawiania płyty oraz dokładnych pomiarów geodezyjnych. Przyjęcie właściwego rozwiązania stopy słupa jest ważne ze względu na pracochłonność montażu i prac związanych z regulacją konstrukcji. Pracochłonność poziomowania słupów i belek podsuwnicowych równa jest pracochłonności montażu tych elementów. W przypadku budynków szkieletowych prace poziomowania zmontowanej konstrukcji wynoszą 15-20% pracochłonności montażu konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Ze względów montażowych dogodne są oparcia elementów belkowych na płytach oporowych, które przenoszą reakcję albo z obciążenia montażowego albo z pełnego obciążenia konstrukcji w warunkach jej pracy. Połączenie składa się z płytki oporowej przyspawanej do podpory oraz z płytki przyspawanej do elementu podpieranego. Płaszczyzny oporowe płytek powinny być obrobione mechanicznie (promocja 3 w 1). Podczas pracy zmontowanej i obciążonej konstrukcji płytki oporowe przenoszą pełne reakcje, a śruby łączące elementy mają tylko znaczenie konstrukcyjne.