Niewielkie ilości złota

iewielkie ilości złota wydobywane były na Dolnym Śląsku ze złoża kruszców arsenowych w Złotym Stoku. Wskutek wyczerpania bogatszej części złoża oraz braku popytu na arszenik przed kilku laty zamknięto kopalnię i hutę w Złotym Stoku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Światowa produkcja złota bardzo wzrosła w połowie XIX w., przekraczając 1000 t rocznie. Największymi producentami złota są: Republika Południowej Afryki, Kanada i USA. Kraje te dostarczają około 80% światowej produkcji złota.
Złoto jest metalem barwy złocistożółtej, o silnym połysku.

Gęstość jego wynosi 19,3 g/cm3, temperatura topnienia 1063°C, temperatura wrzenia 2970°C. Złoto jest najbardziej plastycznym metalem, dającym się łatwo obrabiać zarówno na zimno, jak i na gorąco.
Czyste złoto jest zbyt miękkie i wykonane z niego wyroby łatwo ulegają zniszczeniu. Dlatego stosuje się stopy z innymi metalami, zwłaszcza ze srebrem i miedzią, mające znacznie większą wytrzymałość.
Stopy złota ze srebrem tworzą ciągły szereg o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia obu składników (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stopy te są miękkie i plastyczne. Niewielki dodatek srebra powoduje, że złocistożółta barwa ulega zmianie na bardziej bladą, a dalszy dodatek srebra, np. 25%, wywołuje wyraźną barwę zielonawą; złoto takie jest nazywane przez złotników „zielonym” złotem.
Stopy złota z miedzią, podobnie jak stopy złota ze srebrem, są kryształami mieszanymi, tworzącymi ciągły szereg. Temperatura topnienia tych stopów jest niższa od temperatury topnienia obu składników. Najniższy punkt topnienia (884°C) ma stop Au - 82%, Cu - 18%. Stopy złota z miedzią mają odcień czerwonawy (uprawnienia budowlane).

Stopy złota

Stopy złota z miedzią i srebrem są najważniejszymi jego stopami, powszechnie używanymi w jubilerstwie. Przy większej domieszce miedzi otrzymuje się złoto „czerwone”, o barwie zbliżonej do barwy miedzi, przy większej domieszce srebra - złoto „zielone”. Stopy zawierające mniej więcej równe ilości srebra i miedzi mają barwę złocistożółtą (złoto „żółte” i złoto „różowe”) stopy takie są obecnie najczęściej używane, gdy np. przed 50 laty do wyrobu biżuterii częściej używano złota „czerwonego” (program egzamin ustny).

Z dawien dawna oznaczano zawartość czystego złota w stopach w karatach. Szczere złoto, nie zawierające żadnych domieszek, oznaczono jako 24-karatowe. Stop złota, w którym złoto znajduje się w ilości 50%, a reszta przypada na domieszki, oznaczono jako złoto 12-karatowe, stop o zawartości lU, czyli 25% czystego złota - jako złoto 6-karatowe itd. W ubiegłym wieku w większości krajów wprowadzono podział na części tysięczne, podział jednak na karaty utrzymuje się w dalszym ciągu i dzisiaj jeszcze mówi się o złocie 14-karatowym czy 18-karatowym (opinie o programie).
Z danych przedstawionych w tabeli łatwo można się zorientować o wzajemnym stosunku oznaczania zawartości złota w karatach do oznaczania go w częściach tysięcznych.

Dawniej używano najczęściej złota 18-karatowego, które ze względu na swe własności doskonale nadaje się do wyrobu przedmiotów zdobniczych. Później, a także i obecnie, najczęściej używane jest złoto 14-karatowe (segregator aktów prawnych). Mimo ustalenia takich norm zdarzało się nieraz, że złotnicy używali stopów o niższej zawartości złota. Niejeden z mistrzów złotniczych podawał na wyrobionych przez siebie przedmiotach zawartość złota, wybijając cyfrę oznaczającą liczbę karatów. Złotnicy wybijali często również swe znaki imienne, tj. początkowe litery swego imienia i nazwiska. W ten sposób każdy mistrz gwarantował niejako, że w wyrobie przez niego wykonanym zawartość metalu szlachetnego odpowiada zwyczajom lub przepisom.

W celu ochrony kupujących zaczęto myśleć o prawnym uregulowaniu zawartości złota w wyrobach złotniczych, czyli o tzw. próbie złota (promocja 3 w 1). Próba złota (próba stopu) jest to ilość czystego złota znajdująca się w jednostce masiy stopu wyrażona w tysięcznych częściach tej jednostki.