Nowe pustynie

Inne łańcuchy górskie powstały z rozmaitych powodów jako fragmenty starych superkontynentów, które zderzały się ze sobą. Indie w dalszym ciągu dryfują na północ, wypiętrzając dumny łańcuch Himalajów. Afryka również przesuwa się na północ, napierając na południowe części Europy, wskutek czego wypiętrzają się pasma górskie, na przykład Alpy. Azja tyła pierwotnie osobnym kontynentem, i je] zderzenie z Europą, które wydarzyło się około 250 milionów lat temu, spowodowało powstanie łańcuchów wysokich gór, których zerodowane pozostałości tworzą dziś Ural (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zmiany te musiały wpłynąć na klimat rozmaitych regionów oraz ich geografię. Nowe pustynie, od cięte od nasyconych wodą chmur, rozpościerały się bowiem po zawietrznych stronach gór. „Zamrożony” w skałach magnetyzm pozwala śledzić historię kontynentów do czasów poprzedzających utworzenie najstarszych części dna morskiego. Dziś jest oczywiste, że Indie nie były jedynym fragmentem Gondwany, który oderwał się i „pożeglował" na północ, by zderzyć się z Azją. Tybet, południowo-wschodnia Azja oraz Chiny były ongiś oddzielone od Syberii i zderzyły się z nią w rozmaitych okresach od 350 do 250 milionów lat temu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Nawet uzbrojeni w taką wiedzę postrzegamy zwykle nasz świat jako stabilny i niezmienny. Dopiero trzęsienie ziemi lub wybuch wulkanu na obrzeżach jednej z płyt tektonicznych uświadamiają nam nieuchronne i gwałtowne rezultaty ich niepowstrzymanych ruchów. Straszliwa i tajemnicza moc niespokojnej Ziemi daje o sobie znać w sposób nagły i budzący przerażenie (uprawnienia budowlane).

Historia Ziemi mogła być w jakiś sposób uchwycona na filmie, to w ciągu całego naszego życia obejrzelibyśmy zaledwie jedną klatkę. Czasami zdarza się jednak, że zmiany geologiczne zachodzą z zastraszającą gwałtownością; niewyobrażalne siły uwalniają się wówczas z katastrofalnymi skutkami (program egzamin ustny).

Wytrysk pierwotnego ognia

Wiele kilometrów pod powierzchnią Ziemi, w stopionej skale - magmie - zmagazynowane są gigantyczne zapasy energii cieplnej. Kiedy magma napotka słabsze miejsce w skorupie ziemskiej, przebija się przez nie i w rezultacie następuje erupcja wulkaniczna (opinie o programie).

Wulkany są zasilane z wielkich komór z magmą, utrzymywanych w równowadze przez olbrzymie ciśnienie skał zalegających ponad nimi i wokół nich. Magma jest lżejsza od otaczających ją skał i wypływa w górę przez najmniejsze nawet szczeliny. Gdy się to zdarzy, rozpuszczone w niej gazy rozprężają się z tak wielką siłą, że wraz z nią przebijają otwór w skorupie Ziemi. Gaz wystrzela do atmosfery, unosząc w niebo pył i popiół, natomiast magma wypływa na ziemię jako lawa (segregator aktów prawnych).

Wytrysk pierwotnego ognia z głębin Ziemi od dawna intrygował swą tajemniczością mieszkańców naszej planety. Nie zawsze jest to odosobnione, katastrofalne zjawisko. Niekiedy wydostająca się na powierzchnię magma spływa swobodnie po zboczu - już jako lawa - schładzając się i krzepnąc. Ponieważ energia z magmy uwalnia się powoli, wulkany z lawą tego typu bywają nierzadko aktywne przez całe stulecia nie powodując katastrofalnych erupcji. Skorupy Ziemi wyzwalają się w sposób bezpieczny. Jeżeli jednak wypływ zostanie zablokowany ponad komorą magmową przez zakrzepłą lawę, sytuacja zmienia się diametralnie.

Kiedy nastąpi taka blokada, siły wypychające magmę ku górze wytwarzają ogromne ciśnienia. Proces taki trwa nierzadko całe dziesięciolecia, a nawet stulecia. Zmiany kształtu powierzchni Ziemi lub wypływ gazów mogą wskazywać na tworzące się pod skorupą ciśnienie. Często jednak nie ma żadnych oznak nadciągającego kataklizmu: taki brak aktywności może być również złowróżbną oznaką (promocja 3 w 1). Właśnie okres groźnej ciszy zwiastował jedną z największych erupcji we współczesnej historii. W roku 1883 na indonezyjskiej wyspie Krakatau nie obserwowano żadnych oznak aktywności wulkanicznej już od dwóch stuleci, a jej  zbocza pokryły gęste lasy dochodzące aż do ciepłych wód cieśniny oddzielającej Sumatrę od Jawy. Jednakże pod tym uczęszczanym szlakiem wodnym przygotowywała się do wybuchu gigantyczna bomba wulkaniczna, której potęgę miał wkrótce odczuć cały świat. W maju 1883 roku wulkan na Krakatau obudził się do życia.