Obciążenia podpór

Przy dużych ciśnieniach należy sprawdzić słuszność założenia c). Obliczeniowo można wydłużenie od działania ciśnienia zamienić na równoważne wydłużenie termiczne, zwiększając odpowiednio obliczeniową różnicę temperatur (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy wysokich podporach i niesymetrycznych obciążeniach z obu stron podpory oraz dla podpór na załomach trasy, założenia d) i e) mogą doprowadzić do „przewymiarowania” podpory, a stąd do zbędnego zwiększenia liczby typów podpór, co dla prefabrykacji ma istotne znaczenie.

Wydłużki dławnicowe można w obliczeniach uważać za połączenia przegubowo-przesuwne. Założenie takie znacznie obniża stopień statycznej niewyznaczalności ustroju i umożliwia obliczenia bez dodatkowych założeń upraszczających (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obciążenia podpór pod działaniem ciśnienia wewnętrznego i wzrostu temperatury rurociągu z wydłużkami sprężystymi. Uwzględniając założenia, rozważmy pracę odcinka rurociągu w kształcie łuku leżącego w płaszczyźnie poziomej między dwoma punktami stałymi. W łuk są wbudowane wydłużki sprężyste gięte (np. naturalne) i membranowe.
Odksztalcalną podporą może być obliczeniowy przegub na łożysku wzdłuż nie przesuwnym, stanowiącym punkt wspólny z sąsiednim łukiem (uprawnienia budowlane). Dla każdego z luków można otrzymać równanie typu. Równania te wraz z warunkami równowagi przegubu i związkami kinematycznymi, twórz; układ sześciu równań, z których łatwo można wyznaczyć siły rozporu PU P2 zmiany długości cięciw F2, przesunięcie przegubu AX i oddziaływanie II łożyska (program egzamin ustny).

Przyjmując przegub na łożysku wzdłużnie przesuwnym, otrzymuje się większą wartość siły II, a więc jest to założenie wpływające na zwiększenie współczynnika bezpieczeństwa.
Przy projektowaniu energetycznych rurociągów wewnętrznych siłowni cieplnych przyjmuje się za punkty stałe tylko punkt początkowy i końcowy. Uważając rurociąg za nieważki, oblicza się przemieszczenia wszystkich elementów rurociągu, a następnie projektuje podatne podpory w ten sposób, aby jak najmniej ograniczały poprzednio obliczone przemieszczenia (opinie o programie).
W ten sposób uzyskuje się najlepsze warunki pracy zarówno dla podpór, jak i dla rurociągów. Wydaje się, że zasadnicza idea tego sposobu - podatne podpory - mogłaby być w wielu przypadkach stosowana i dla sieci zewnętrznych.

Siły tarcia

Siły tarcia, zależne od długości lu , stanowią znaczne obciążenie podpór stałych i w znacznej mierze decydują o ich największej dopuszczalnej odległości.
Tarcie występuje również w wydłużkach dławnicowych. Siła tarcia Pd, przekazująca się na podpory stałe zależy od ciśnienia w przewodzie i konstrukcji wydłużki. Wartość tej siły podaje wytwórnia. Odpowiednie wzory podaje również piśmiennictwo (segregator aktów prawnych).

Obciążenia wiatrem. Przyjmuje się je zgodnie z normą, Na podpory z łożyskami dwukierunkowo przesuwnymi siły parcia wiatru na rurociąg przekazują się wyłącznie przez tarcie w łożyskach. W związku z tym, jeżeli uwzględniono obciążenie siłami tarcia prostopadłymi do osi rurociągu, przyjmuje się działanie wiatru tylko na podporę i konstrukcje związane z nią bez pośrednictwa łożyska.
Obciążenia przy próbie szczelności. Po zmontowaniu rurociągu dokonuje się próby szczelności powietrzem lub wodą przy ciśnieniu pp większym od roboczego i temperaturze t0, zgodnie z odpowiednimi warunkami odbioru, co powinno być podane w projekcie technologicznym.

Obciążenia dynamiczne. Te obciążenia rurociągów, przekazujące się na podpory, wynikają głównie z działania maszyn podłączonych do rurociągu (pompy, sprężarki) i działania armatury (zasuwy, zawory, wentyle itp.) (promocja 3 w 1).

Najbardziej znanym działaniem dynamicznym jest tzw. uderzenie hydrauliczne w rurociągach przewodzących ciecze, powstające w przypadku szybkiego zamknięcia przepływu lub wyłączenia pompy. Przejawia się ono nagłym, lokalnym, a więc niezrównoważonym wzdłuż rurociągu, wzrostem ciśnienia w miejscu zatrzymania i w miejscach lokalnych oporów hydraulicznych.