Obciążenia stałe

W chłodniach wentylatorowych - podobnie jak w chłodniach kominowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Obciążenia stałe, do których należy ciężar własny konstrukcji wraz z ciężarem użytkowym wypełnionego wodą urządzenia wodorozdzielczego i zraszającego.
Obciążenie wiatrem określa się jak dla wszystkich innych budowli o rzucie poziomym kwadratowym lub prostokątnym i niewielkiej wysokości, a więc zgodnie z PN-64 B-02011 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obciążenie wpływami termicznymi i skurczowymi, które szczególnie występują w ściankach zbiorników, a przy chłodniach wentylatorowych pełnościennych również i w ścianach poszczególnych celek. Ze względu na szybką wymianę powietrza przyjmuje się różnicę temperatur między powietrzem wewnątrz czynnej chłodni a powietrzem zewnętrznym dla okresu zimowego 25°C. Przy obliczaniu różnicy temperatur uwzględnia się współczynniki napływu i odpływu (uprawnienia budowlane).
Obciążenia dynamiczne od wentylatora. Wpływ tego obciążenia na pracę statyczną konstrukcji przy wentylatorach małych i średnich (skrzydła do 6,00 m) jest stosunkowo niewielki (zarówno wentylator jak i silnik są maszynami małymi o ciężarze własnym do 1000 kG). Obciążenie wzbudzające przyjmuje się jak dla maszyn obrotowych. Mimośród obliczeniowy dla wentylatorów waha się w granicach od 1-3 mm, a w silnikach napędu zwykle nie więcej niż 0,5 mm.

Obliczenia statyczne wentylatorowych chłodni celkowych z uwagi na ich prosty kształt nie sprawiają trudności, gdyż mamy w tym przypadku do czynienia ze zwykłą monolityczną pełną lub ramową konstrukcją żelbetową, względnie z konstrukcją prefabrykowaną (program egzamin ustny).
Monolityczny ustrój ramowy z wypełnieniem.

Chłodnia wentylatorowa celkowa tego typu składa się z wieloprzęsłowych ram podłużnych oraz jedno- przęsłowych ram poprzecznych obliczanych jako ramy płaskie. Wentylator osadza się często na środkowym slupie odpowiednio usztywnionym belkami stężającymi z konstrukcją nośną chłodni. Belki te w poziomie płyty stropowej chłodni, obciążonej dyfuzorem wentylatora i silnikiem, stanowią podparcie tej płyty. Z dokładnością wystarczającą dla celów praktycznych płytę można obliczać jako belkę dwuprzęsłową, obciążoną ciężarem własnym i użytkowo-montażowym Q = 300 kG/m2 (opinie o programie).

Ustrój

Ustrój ten charakteryzuje się monolityczną konstrukcją każdej z celek, mających żelbetowe ściany grubości ok. 15 cm, wzmocnione pilastrami w miejscach oparcia na nich podciągów, i żelbetowy strop jak w ustrojach ramowych. Ściany oblicza się na obciążenie pionowe od konstrukcji wewnętrznej chłodni i skrajnych części stropu oraz na obciążenie parciem wiatru i wpływy temperatury. Ściany sprawdza się również na wyboczenie wg minimalnego obciążenia krytycznego.

Tak obliczone MIN PKR pomnożone przez współczynnik pewności s musi być większe lub równe najbardziej niekorzystnemu obciążeniu ściany (segregator aktów prawnych).
Ścianę frontową chłodni tego typu, mającą okna wlotowe dla powietrza i opartą z tego względu na słupach, wymiaruje się jako dźwigar tarczowy o wysokości równej rozpiętości ściany pomiędzy słupami.

Chłodnie wentylatorowe celkowe tego typu projektowane są jako konstrukcje o zasadniczych elementach nośnych prefabrykowanych w kształcie litery H, obliczanych jako zwykłe belki żelbetowe. Belki te obciążone są - oprócz ciężaru własnego - ciężarem użytkowym zraszalnika i wodorozdziału chłodni, a belki zewnętrzne ciężarem wypełnienia ścian i płyty stropowej betonowej na mokro.

Płytę stropową wentylatorowych chłodni celkowych oblicza się jak płytę kwadratową z otworem w środku, zamocowaną na obwodzie (promocja 3 w 1). W przypadku gdy wentylator wraz z dyfuzorem stanowi jedną całość, mocuje się go za pośrednictwem kołnierza dyfuzora do odpowiednio zabetonowanych łączników w żelbetowym pierścieniu otaczającym otwór w płycie.