Obciążenie naziomu

Gdy ścianka szczelna jest u dołu utwierdzona w gruncie, wówczas miarodajna dolna płaszczyzna odłamu przechodzi przez punkt odpowiadający położeniu największego momentu utwierdzenia, który można pobrać z obliczenia ścianki szczelnej. Poza tym tok obliczenia nie ulega zmianie. Do obliczeń przyjmować należy tylko taką wartość parcia czynnego gruntu na ściankę, jaką przyjęto w obliczeniu samej ścianki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obciążenie naziomu uwzględnia się zawsze przy obliczaniu wartości parcia czynnego gruntu na tylną ścianę płyty kotwiącej, natomiast przy obliczaniu ciężarów tylko wtedy, gdy miarodajna dolna płaszczyzna odłamu pochylona jest do poziomu pod kątem większym niż średni kąt
stoku naturalnego. Jeżeli z obliczenia wypadnie stosunek - należy płytę kotwiącą założyć w większej niż poprzednio odległości od ścianki szczelnej i obliczenie powtórzyć (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Miarodajne będzie takie położenie płyty kotwiącej, przy którym wymieniony stosunek stanie się równy 1,5. Dla orientacji może być pożyteczne założenie, że długość ściągu mniej więcej powinna równać się całkowitej wysokości ścianki szczelnej.

W szczególnych warunkach geologicznych najniekorzystniejsza powierzchnia odłamu może się wytworzyć zupełnie inaczej, niż to zwykle w obliczeniach się przyjmuje. Gdy np. grunt za ścianką jest przewarstwiony cienką warstwą iłu, to po okresie deszczów powierzchnia odłamu może się utworzyć np. tak. Wypadek taki należy przeliczyć według zasad przedstawionych przyjmując jako powierzchnię odłamu albo linię łamaną, albo powierzchnię warstwy iłu od ścianki szczelnej do płyty kotwiącej (uprawnienia budowlane).
Podobnie jak nabrzeża oczepowe zakotwione w ścianach i płytach oblicza się nabrzeża zakotwione za pomocą urządzeń liniowych. Zakłada się mianowicie, że działanie zakotwień liniowych jest podobne jak ściany pionowej i dlatego też w obliczeniach zastępuje się je ścianą zastępczą, po czym równowagę sprawdza metodą głębokiej linii odłamu (program egzamin ustny).

Długość czynna

Sposób sprawdzenia stateczności nabrzeża oczepowego zakotwionego za pomocą kotwi wykonywanych przy użyciu W danym wypadku kotew ma końcówkę prefabrykowaną (stalową lub żelbetową) o długości Ls. Przede wszystkim należy obliczyć długość nośną kotwi Lr w taki sam sposób, jak się oblicza długość nośną pali wyciąganych (PN-69/B-02482),
to jest dzieląc siłę w kotwi przez uciąg 1 m kotwi o danej średnicy i w danym gruncie (opinie o programie).

W połowie długości Lr, mierzonej od krawędzi końcówki prefabrykowanej (a więc pomijając Ls), zakłada się istnienie pionowej ściany zastępczej przechodzącej przez punkt 0, przez który również przechodzi hipotetyczna płaszczyzna odłamu dochodząca do punktu F na ściance szczelnej (przyjmowanego według zasad podanych poprzednio. Długość Lr musi się mieścić całkowicie poza płaszczyzną odłamu parcia czynnego na ściankę, czyli nie może być większa od Lw, będącej długością czynną kotwi: Lr ^ Lw.
Długość czynna Lw zaczyna się na wspomnianej płaszczyźnie odłamu, a jeżeli grunt nośny leży niżej, to w punkcie przecięcia osi kotwy ze stropem gruntu nośnego i nie może być mniejsza niż Lr i zarazem niż 5 m. Powinna ona również spełniać warunek równowagi (segregator aktów prawnych).

Pozostała długość kotwi L0 jest statycznie obojętna.
Gdy nabrzeże ma dwa poziomy zakotwień liniowych, to przebieg hipotetycznych płaszczyzn odłamu. Obliczenie stateczności należy przeprowadzić dla każdej z kotwi z osobna. Podobne obliczenie przeprowadza się, gdy zakotwienie stanowią pale kotwiące gładkie. Gdy pal kotwiący ma w dolnym końcu zgrubienie, to położenie ściany zastępczej wyznacza się w odległości 2 m od górnego końca zgrubienia, dolną zaś płaszczyznę odłamu prowadzi stycznie do tegoż zgrubienia [43, r. 1958] (promocja 3 w 1).

Wykonanie dodatkowych obliczeń stateczności nabrzeży oczepowych, opisanych w tym podrozdziale, nie zwalnia projektanta od konieczności sprawdzenia stateczności uskoku naziomu .