Obciążniki hydrauliczne

W przypadku większej liczby obciążników stosuje się pompy o większej wydajności oraz specjalne rozdzielacze, do których podłącza się przewody (rury) doprowadzające olej do cylindrów roboczych obciążników. Przewody te dają się montować w dowolne ciągi za pomocą specjalnych połączeń przegubowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Same obciążniki hydrauliczne skonstruowane są w ten sposób, że istnieje możliwość montażu ich w dowolnym ustawieniu. W celu racjonalnego wykorzystania roboczego skoku tłoka stworzona jest możliwość domontowywania przedłużaczy i regulacji ich długości poprzez wkręcanie lub wykręcanie. W przypadku realizacji obciążeń dynamicznych w omawiany układ może być wmontowany pulsator. Obciążniki hydrauliczne produkowane są dla przenoszenia różnych sił, i tak firma VEB Werkstoffpriifmaschinen Leipzig produkuje obciążniki 10, 20, 40, 60 i 100 T, a A. J. Amsler (Szwajcaria) 1, 2,5, 5, 10, 25 i 50 T. Na rys. 1-21 przedstawiono schemat włączenia obciążników hydraulicznych w zespół obciążający Amslera (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy badaniach wytrzymałościowych zachodzi potrzeba dokonywania pomiaru wielu wielkości m. in. przemieszczeń, odkształceń, sił, częstości i amplitudy drgań. Do przeprowadzania tych pomiarów stosuje się cały szereg różnorodnych mniej lub bardziej skomplikowanych przyrządów. Niektóre z nich omówione zostaną poniżej. Należy pamiętać, iż wszystkie przyrządy pomiarowe winny być sprawdzane okresowo oraz zawsze wtedy, gdy zachodzi podejrzenie, że pracują wadliwie.

Sprawdzenie przyrządów pomiarowych może być dokonane np. przez agendy CUJM-u lub też we własnym zakresie za pomocą specjalnie czułych urządzeń kontrolnych lub wzorcowych. Przyrządy do pomiaru przemieszczeń liniowych W zależności od przewidywanych wartości przemieszczeń i żądanej dokładności pomiaru stosuje się różne przyrządy lub urządzenia. I tak do pomiaru liniowych przemieszczeń elementów lub całych konstrukcji wykorzystuje się precyzyjne niwelatory i teodolity (uprawnienia budowlane). Stosując metody geodezyjne można dokonywać pomiarów znacznych przemieszczeń i to aż do chwili zniszczenia konstrukcji (program egzamin ustny).

Czujniki zegarowe

Metody te znane są z geodezji i nie będą tu omówione. Najbardziej rozpowszechnionymi przyrządami do pomiaru przemieszczeń liniowych, i to zarówno w warunkach polowych jak i laboratoryjnych, są tzw. czujniki zegarowe (opinie o programie). 

Trzpień mierniczy 1 połączony jest z zębatką sprzężoną z układem kółek zębatych 2 i 3, „powiększających” ruchy trzpienia i powodujących obrót wskazówki 4. Sprężyna 6 usuwa luzy w zazębieniach, sprężyna 5 powoduje powrót trzpienia do dolnego położenia skrajnego. Czujniki zegarowe produkowane są dla kilku zakresów pomiarowych, przy czym zakres pomiaru zależy od wartości działki elementarnej skali czujnika. I tak np. Huggenberger produkuje czujniki zegarowe o zakresie 5 mm i działce elementarnej 0,001 mm aż do zakresu 50 mm przy działce elementarnej 0,05 mm. W kraju produkowane są czujniki o działce elementarnej 0,01 mm i zakresie 10 mm.

Czujniki zegarowe w zależności od rodzaju badań i typu badanej konstrukcji stosowane są w połączeniu z odpowiednim wyposażeniem. Wyposażenie to stanowią specjalne podstawki, uchwyty, statywy itd., umożliwiające różnorodne ustawienie czujnika (segregator aktów prawnych). Dla przypadków gdy zachodzi potrzeba dokonania pomiaru przemieszczeń liniowych odpowiednich punktów elementów konstrukcji inżynierskich, a nie ma odpowiednich pomostów dla ustawienia czujników przy ich bezpośrednim kontakcie z konstrukcją, należy skorzystać z rozwiązania.

Z punktu A, którego pionowe przesunięcie chce się pomierzyć, opuszczony jest drut (struna) 2 o średnicy 0,2-h0,3 mm, połączony odpowiednio z trzpieniem mierniczym czujnika 1 i przechodzący nieprzerwanie dalej. Wymieniony drut obciążany jest na końcu ciężarkiem 3 (ok. 0,5 kG). Ciężar ten służy do wstępnego naciągu drutu i utrzymania łączności punktu pomiarowego A z trzpieniem mierniczym (promocja 3 w 1).