Obiekty pomocnicze

Obiektami pomocniczymi o nieco innym charakterze i wymiarach gabarytowych, w porównaniu z przedstawionymi wyżej, są garaże na ciągniki rolnicze. Są to przeważnie budynki o konstrukcji szkieletowej z prefabrykowanych elementów żelbetowych, nośnych i wypełniających, o prymitywnym standardzie wykończenia, dostosowanym do utylitarnych potrzeb (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ze względu na różnorodną liczbę jednostek ciągnikowych, występujących w poszczególnych gospodarstwach rolnych, garaże rozwiązywane są przeważnie segmentowo, co umożliwia etapowanie realizacji budowy.
W podobny sposób rozwiązywane są garaże dla samochodów ciężarowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przykład budynku pomocniczego o szerokościach i wysokościach zróżnicowanych w zależności od potrzeb, rozwiązanego w układzie szkieletowym z żelbetowych elementów słupowych przy użyciu wiązarów dachowych.

We Francji stosowane są ażurowe elementy żelbetowe przekryć dachowych, oparte na żelbetowych słupach szkieletu nośnego, a także żelbetowe płatwie dachowe. W ten sposób trzy elementy typowe - produkowane seryjnie - umożliwiają wykonanie budynków pomocniczych o różnej wysokości, regulowanej przez zagłębienie słupów w fundamentach punktowych. W odniesieniu do budynków pomocniczych o wymaganej większej wysokości, a także rozpiętości, stosowane są nieco odmienne rozwiązania (uprawnienia budowlane).

Przykładem lekkiego budynku składowego jest rozwiązanie konstrukcyjne, gdzie elementy ażurowe przekryć płaskich oraz słupów nośnych wykonane są z rur stalowych, natomiast wypełnienia ścienne i pokrycie dachowe stanowią płyty faliste azbestocementowe. Niekiedy są to płyty z blachy falistej galwanizowanej, a nawet płyty aluminiowe. Powszechne zastosowanie płyt metalowych napotyka tam jednak na trudności wynikające ze zwiększonego kosztu w porównaniu z płytami azbestocementowymi.
Z zastosowaniem konstrukcyjnym elementów żelbetowych na słupy nośne w połączeniu z lekkimi elementami przekrywczymi z blachy zimnogiętej spotykamy się w budynkach gospodarczych na Węgrzech. Pokrycie dachowe stanowią płyty azbestocementowe (program egzamin ustny).

Zbiorniki na pasze zielone i kiszonki

Pasze zielone i kiszonki są niezbędne dla produkcji zwierzęcej w nowoczesnym gospodarstwie rolnym. W zależności od kierunku produkcji i stosowanych metod żywienia sporządza się różne rodzaje kiszonek. Materiałem kiszonkowym mogą być liście buraczane, liście kapusty, marchwi, trawa, rośliny słonecznikowe, strączkowe, kukurydza, wytłoki buraczane, jak również parowane ziemniaki (opinie o programie).
Wymienione rośliny najogólniej dzielą się na dwie kategorie:

1) o dużej zawartości białka

2) o małej zawartości białka.

Ten zasadniczy podział decyduje o rodzaju, kształcie i rozmiarach zbiorników na kiszonki, a także wpływa zdecydowanie na ich rozwiązania konstrukcyjne i funkcjonalne. Jeżeli budowa małych zbiorników, najczęściej komorowych o różnych kształtach, jest celowa w gospodarstwach drobnotowarowych, to gospodarstwa wielkotowarowe muszą posiadać zbiorniki o dużej pojemności (segregator aktów prawnych).

Przykładem najbardziej prymitywnego, lecz często bardzo praktycznego i taniego zbiornika na kiszonki jest rów. Silosy typu rowowego mają niekiedy wymiary: długość do 200 m, szerokość do 35 m i głębokość do 3,5 m. Funkcjonalne rozwiązanie umożliwia mechaniczny załadunek materiału roślinnego przeznaczonego do kiszenia, a jego ubicie odbywa się przy pomocy ciągnika rolniczego na gąsienicach. Materiał kiszonkowy musi być jednak przed zakiszeniem pocięty w sieczkarni, gdyż potem wybieranie kiszonki ze zbiornika jest bardzo utrudnione. Rozwiązanie zbiorników naziemnych z prefabrykowanych elementów żelbetowych, które mogą tworzyć duże baterie (promocja 3 w 1).

Oba opisane rodzaje zbiorników nadają się raczej do kiszenia traw i innych roślin o stosunkowo niskiej zawartości białka. Natomiast kiszonki wysoko-białkowe wymagają zbiorników szczelnych. Dla roślin wysokobiałkowych istnieje wiele rozwiązań zbiorników, przeważnie wieżowych.