Objętość betonu

Rząd porowatości niektórych pospolitych skał a ponieważ kruszywo zajmuje 3/4 objętości betonu, oczywiste jest, że porowatość kruszywa w istotny sposób przyczynia się do ogólnej porowatości betonu. Gdy wszystkie pory w kruszywie są wypełnione, oznacza to, że jest ono nasycone i powierzchniowo suche. Jeżeli kruszywo w tym stanie przebywa w powietrzu suchym, np. w laboratorium, to część wody zawartej w porach wyparuje i kruszywo będzie mniej niż nasycone, tj. powietrzno-suche (program uprawnienia budowlane na komputer). Długotrwałe suszenie w suszarce zmniejszy wilgotność kruszywa jeszcze bardziej, tak że wyparuje z niego wszystka woda i kruszywo będzie całkowicie suche. Te różne stany pokazano schematycznie, a niektóre przeciętne wartości nasiąkliwości.

Nasiąkliwość kruszywa wodą określa się przez pomiary przyrostu masy próbki wysuszonej w suszarce po zanurzeniu w wodzie przez 24 godz. (woda powierzchniowa jest usuwana). Stosunek przyrostu masy do masy suchej próbki, wyrażony procentowo, nazywany jest nasiąkliwością. Badanie to opisane jest w normie BS 812: 1967 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niektóre przeciętne wartości nasiąkliwości dla różnych kruszyw oraz wilgotność w stanie powietrzno-suchym w oparciu o dane Newmana. Jak wynika z tej tablicy, żwir na ogół ma wyższą nasiąkliwość niż kruszywo łamane ze skały o tym samym charakterze petrograficznym; powodem tego jest wietrzenie, wskutek którego bardziej porowata i nasiąkliwa jest zewnętrzna warstwa ziaren żwiru (uprawnienia budowlane).

Chociaż nie ma wyraźnej zależności między wytrzymałością betonu i nasiąkliwością zastosowanego kruszywa, to pory na powierzchni ziaren wpływają na przyczepność między kruszywem i zaczynem cementowym, przez co mogą wywierać pewien wpływ na wytrzymałość betonu (program egzamin ustny).

Opady atmosferyczne

Zwykle przyjmuje się, że w czasie wiązania betonu kruszywo znajduje się w stanie nasyconym i powierzchniowo suchym. Jeżeli kruszywo dozowane jest w stanie suchym, to zakłada się, że z mieszanki wchłonięta będzie wystarczająca ilość wody, doprowadzając kruszywo do stanu nasycenia. Wchłonięta przez kruszywo woda nie jest włączona do wody netto lub efektywnej wody zarobowej. Jednak jest możliwe, że przy stosowaniu kruszywa suchego jego ziarna zostają prędko pokryte zaczynem cementowym, który zapobiega dalszemu wnikaniu do wewnątrz wody potrzebnej do nasycenia. Takie zjawisko występuje szczególnie przy kruszywie grubym, w którym woda ma do przebycia dłuższą drogę od powierzchni ziarna do wewnątrz (opinie o programie).

W rezultacie rzeczywisty stosunek wodno-cementowy jest wyższy, niż gdyby była możliwość pełnego nasycenia kruszywa przez wodę. Wpływ ten jest istotny głównie w mieszankach tłustych, w których może wystąpić szybkie otulenie kruszywa powłoką; w chudych i mokrych mieszankach nasycenie kruszywa odbywa się bez zakłóceń. W rzeczywistości zachowanie się mieszanki zależy również od wpływu kolejności dozowania składników do betoniarki.

Wchłanianie wody przez kruszywo powoduje z upływem czasu, również pewne zmniejszenie urabialności, lecz po ok. 15 min zmiany są już niewielkie (segregator aktów prawnych). Ponieważ wchłanianie wody przez suche kruszywo zwalnia się lub zatrzymuje wskutek pokrywania ziaren zaczynem cementowym, często wskazane jest określenie ilości wody wchłoniętej w ciągu 10-30 min zamiast całkowitej nasiąkliwości, która w rzeczywistości może nie być osiągalna.

W związku z omawianiem ciężaru właściwego wspomniano, że w świeżym betonie objętość zajęta przez kruszywo jest objętością ziaren, włączając w to wszystkie pory. Jeżeli chce się wykluczyć ruch wody do wewnątrz kruszywa, to pory muszą być wypełnione wodą, tj. kruszywo musi być w stanie nasyconym (promocja 3 w 1). Z drugiej strony każda woda znajdująca się na powierzchni kruszywa będzie stanowiła część wody zarobowej i będzie zajmowała objętość powyżej zajmowanej przez same ziarna kruszywa. Głównym stanem kruszywa jest więc stan nasycony i powierzchniowo suchy. Kruszywo narażone na działanie opadów atmosferycznych zatrzymuje znaczną ilość wody na powierzchni ziaren z wyjątkiem warstw na powierzchni zwałów - zachowuje tę wodę przez długi czas.