Objętość szczegółowego projektu technologii

Objętość szczegółowego projektu technologii i organizacji określonych robót ulega znacznemu zmniejszeniu przy wykorzystaniu typowych projektów urządzeń placu budowy, pomocniczych wytwórni oraz różnego rodzaju urządzeń mechanicznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Charakterystycznymi elementami szczegółowych projektów technologii i organizacji robót są karty technologiczne, przy czym sposób ich powstawania jest następujący.

Wielokrotna powtarzalność tych samych procesów roboczych, będąca istotną cechą dużych obiektów inwestycyjnych, stwarza szczególnie korzystne warunki dla ich typizacji w postaci tzw. przepisów technologicznych. W wyniku wyboru spośród tych przepisów-jednego przepisu najbardziej odpowiadającego określonemu procesowi roboczemu i zastosowania go do konkretnego przypadku powstaje tzw. karta technologiczna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Elementy karty technologicznej służące jako instrukcja robocza dla bezpośrednich wykonawców, kierowników robót i kontroli technicznej są w zasadzie następujące:

• opis procesu roboczego,
• warunki techniczne dotyczące robót zakończonych, robót poprzedzających i materiałów podstawowych,
• wyposażenie i organizacja miejsca pracy (rozplanowanie ułożenia materiału i rozmieszczenie urządzeń pomocniczych na miejscu pfacy oraz rodzaj i ilość narzędzi, urządzeń, sprzętu),
• technologia wykonania (sposób wykonania i kolejność przebiegu pracy oraz urządzenia i czynności pomocnicze związane z wykonaniem robót zasadniczych) (uprawnienia budowlane),
• organizacja zespołów wykonawczych, tj. skład zespołu i grup roboczych oraz podział czynności,
• dane techniczne (normatywy zużycia materiałów, normatywy czasu roboczego, wydajność zastosowanych urządzeń i sprzętu),
• przepisy bezpieczeństwa (zabezpieczenia na rusztowaniach, przepisy obsługi maszyn i urządzeń).

Najlepsze warunki dla stosowania kart technologicznych powstają: na budowach typowych, w budownictwie uprzemysłowionym, w przypadkach stosowania metody pracy równomiernej itp. Dlatego też w zasadzie tylko w tych warunkach zestawianie kart technologicznych jest opłacalne mimo znacznej pracochłonności związanej z ich sporządzaniem (program egzamin ustny).

Karty technologiczne w swojej istocie stanowią niejako wycinkowe projekty technologii i organizacji budowy w odniesieniu do wielokrotnie powtarzalnych procesów budowlanych.

Opracowanie kart technologicznych

Opracowanie kart technologicznych dla wszystkich procesów roboczych, z których składa się wykonanie określonego obiektu inwestycyjnego, jest najwyższym wyrazem przygotowania organizacyjnego. W tym przypadku dokumentacja organizacyjna ogranicza się do opracowania harmonogramu przebiegu robót na budowie, którego poszczególnym pozycjom lub ich zespołom odpowiada określona karta technologiczna oraz do zbiorczego zestawienia środków potrzebnych dla realizacji budowy (opinie o programie).

Projekt technologii i organizacji budowy składa się z reguły z następujących części: analitycznej, rysunkowej i opisowej.

Podstawowym warunkiem techniki sporządzania projektów technologii i organizacji budowy jest jej zwartość i przejrzystość. Niezachowanie tej zasady utrudnia lub nawet uniemożliwia korzystanie z nich w warunkach istniejących na budowie. Wszystkie pomocnicze obliczenia analityczne, tablice itp. należy zamieszczać w postaci załączników, a nie łączyć ich z treścią opisową (segregator aktów prawnych).

Przy sporządzaniu projektów organizacji i wykonania budowy istotną pomoc oddają różnego rodzaju wskaźniki pomocnicze. Zastępują one nieraz długie i uciążliwe obliczenia analityczne, w szczególności przy wstępnym projektowaniu organizacji budowy (ilość robót i materiałów w 100 m³ przestrzeni zabudowanej, pracochłonność robót, wydajności maszyn budowlanych, normy zabudowy budynków tymczasowych, normy składowania materiałów budowlanych, normy zużycia energii elektrycznej, pary, ciepła, sprężonego powietrza itp.) (promocja 3 w 1).

Prace nad wskaźnikami pomocniczymi zapoczątkowane zostały (w roku 1949) z inicjatywy b. PKPG (Instrukcja N. 58 i 58a), a później kontynuowane przez Instytut Organizacji i Mechanizacji Budownictwa, Biuro Studiów i Projektów Typowych Budownictwa Przemysłowego, Biuro Studiów i Projektów Budownictwa Miejskiego itp.