Obliczenie doku suchego

Obliczenie doku suchego w wypadku pierwszym powinno obejmować następujące fazy obciążenia:
a) Dok pusty w okresie przygotowania podpór dla statku. Na ściany doku działa wówczas prócz ciężaru własnego parcie gruntu i wody gruntowej oraz oddziaływanie dna doku, na dno zaś działa poza ciężarem własnym wypór wody oraz oddziaływanie gruntu i oddziaływanie ścian (program uprawnienia budowlane na komputer).

b) Dok osuszony, lecz obciążony statkiem. Siły zewnętrzne są takie same jak poprzednio; dochodzi ponadto ciężar statku, który rozkłada się liniowo w osi wzdłużnej dna oraz w liniach podpór bocznych (na dno lub ściany).

c) Dok wypełniony wodą. Do sił wymienionych w punkcie a dochodzi ciężar wody w doku oraz parcie jej na ściany. Ciężar statku swobodnie pływającego pomija się, ponieważ, jak wiadomo, jest on równy ciężarowi wody wypartej, a tego ostatniego w obliczeniach się nie odejmuje (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wypełnienie doku przyjmuje się do najwyższego poziomu (ok. 50 cm poniżej wierzchu bramy).
W wypadku drugim odpada w każdej fazie obliczenia działanie wody gruntowej (parcie na ściany i wypór).

Wyznaczenie wartości sił zewnętrznych działających na dok nie przedstawia trudności, oblicza się je w myśl zasad. Ponieważ statek schowany jest wewnątrz doku, pomija się tu działanie wiatru (uprawnienia budowlane).
Na dok opróżniony z wody działa znaczny wypór, dochodzący przy dużych dokach do kilkunastu ton na m2 powierzchni dna, przeto, o ile nie projektuje się doku lekkiego, pierwsze obliczenie odpowiadające obciążeniu w fazie a) powinno zapewnić przynajmniej l,05-M,20-krotną przewagę ciężaru własnego doku i trwałych sił pionowych nad wyporem.
Postulat ten uzasadnia zwykle spotykane masywne wymiary ścian doków, gdyż samo dno musiałoby być bardzo grube, aby przeciwstawić się wyporowi.
Jeżeli przez H oznaczymy wysokość poziomu wody gruntowej nad wierzchem dna, przez D - grubość dna, przez yb - ciężar właściwy materiału dna (którym zwykle jest beton), to z warunków równowagi sił (program egzamin ustny).

Ściany boczne doku

Praktyka wykazała, że uzasadnione jest stosowanie współczynników cząstkowych, nawet fr w odniesieniu do ciężaru objętościowego betonu, gdyż wbrew pozorom w tak dużych budowlach jak suche doki istnieje dość duży rozrzut wartości yb wyznaczanych w laboratorium. Rozrzut ten jest tym wyższy, im większą wartość yh się zakłada. Należy więc przywiązywać dużą wagę do sprawdzania ciężaru objętościowego betonu na budowie i dążyć do uzyskania betonu o możliwie jednakowym wszędzie ciężarze objętościowym. W przeciwnym razie należy powiększyć odpowiednio wartości współczynników fy (opinie o programie).

Poszczególne elementy doku oblicza się zgodnie z zasadami statyki, przyjmując schematy statyczne dostosowane do konstrukcji doku oraz do faz obciążeń a) do c).
Osobnego obliczenia wymagają niekiedy doki w różnych stadiach budowy, a więc z częściowo dopiero wykonanymi murami bocznymi i częściowym (obniżonym przez pompowanie) wyporze. Obliczenia te muszą być dostosowane do szczegółowego harmonogramu wykonania robót (segregator aktów prawnych).

Należy na przykład sprawdzić także wypadek, gdy dok jest już wypełniony wodą, a poziom wody gruntowej na zewnątrz doku ciągle jeszcze z jakichś względów pozostaje obniżony lub po zakończeniu pompowania nie zdążył jeszcze osiągnąć swego normalnego poziomu. W takim wypadku ściany doku są zginane na zewnątrz. Może to czasem być niebezpieczne, zwłaszcza wtedy, gdy świeży zasyp doku nie jest zagęszczony i nie wywiera na ścianę doku takiego parcia czynnego, jakie przyjęte było w obliczeniach.

Ściany boczne doku oblicza się tak jak nabrzeża, przy czym, ponieważ chodzi zwykle o ściany masywne o charakterze murów oporowych, wyznacza się w poszczególnych ich przekrojach naprężenia, wynikające z położenia linii ciśnienia (promocja 3 w 1)..
Szczególnie ważne jest przeliczenie przekrojów osłabionych otworami (przewody obiegowe itp.) oraz przekroju podstawowego. Należy przy tym uwzględnić oddziaływanie dna doku na ściany.