Obliczenie wydajności kruszarek szczękowych

Najdokładniejsze określenie wydajności dla seryjnych kruszarek różnego typu można przeprowadzić jedynie w oparciu o ilościowo-jakościowe próby kruszenia przewidywanego do rozdrabniania materiału, przeprowadzone w warunkach zbliżonych do projektowanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Katalogowe dane dotyczące wydajności kruszarek odnoszą się zazwyczaj do rozdrabniania suchego, średnio twardego wapienia przy jednostajnym dopływie materiału w ilości odpowiadającej pełnej wydajności kruszarki.
Obliczenie wydajności kruszarek szczękowych. W celu teoretycznego ustalenia wydajności kruszarki szczękowej należy obliczyć ilość kruszywa opuszczającego komorę kruszenia kruszarki podczas jednego obrotu wału mimośrodowego.
Przesiewacze jako urządzenia do klasyfikacji sitowej, tj. rozdziału ziarn wg ich wielkości, są podstawowymi maszynami do produkcji kruszywa budowlanego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ze względu na duże wymiary przesiewaczy stałych zastępowane są one coraz częściej przesiewaczami rusztowymi wibracyjnymi.
W mniejszych zakładach produkcji kruszyw stosowane są także przesiewacze bębnowe (walcowe).

Spośród przesiewaczy płaskich ruchomych największe zastosowanie w zakładach produkcji kruszyw mają przesiewacze szybko drgające. Przesiewacze te mają dużą częstość drgań (1000-3000 drgań/min), a stosunkowo małą amplitudę (0,7-i-0,6 mm).
Przykład przesiewacza płaskiego.
Przesiewacze płaskie szybko drgające mają zastosowanie do przesiewania kruszywa na klasy ziarnowe w granicach od 1 do 80 (100) mm. Podstawowe parametry technologiczne przesiewaczy to rodzaj i układ sit oraz skuteczność (dokładność przesiewania) (uprawnienia budowlane).

Rodzaje sit

Rodzaje sit stosowanych do klasyfikacji kruszyw. Są to sita plecione (tkane) z drutów o otworach kwadratowych lub sita blaszane - perforowane o otworach okrągłych, wyjątkowo kwadratowych. Ostatnio wprowadza się także sita z twardej gumy. W zależności od grubości drutów w sitach tkanych lub odstępów między otworami w sitach blaszanych określamy prześwit sita tj. stosunek sumy powierzchni wszystkich otworów do powierzchni całego sita. Wartość prześwitu sita waha się od 0,15 do 0,85, przy czym im prześwit jest większy, tym wzrasta dokładność przesiewania, natomiast im prześwit jest mniejszy wówczas wzrasta trwałość sita (program egzamin ustny). W wyniku eksploatacji kamieniołomów otrzymuje się kamień łamany stanowiący produkt przejściowy dla produkcji kruszywa łamanego.

Sposób przeróbki kamienia łamanego na kruszywo łamane uzależniony jest od właściwości fizycznych skał macierzystych oraz od rodzaju otrzymywanych w wyniku procesów przeróbczych kruszyw łamanych. Operacja ta polega na podzieleniu brył skalnych na mniejsze części (ziarna), przez miejscowe zniszczenie spójności międzycząsteczkowej wskutek działania sił zewnętrznych. Skuteczność i praca rozdrabniania zależy przede wszystkim od stopnia niejednorodności wewnętrznej budowy materiału rozdrabnianego, w mniejszej natomiast mierze od twardości poszczególnych minerałów wchodzących w skład tego materiału (opinie o programie). Przy minerałach krystalicznych ważnym parametrem jest również łupliwość. Przy rozdrabnianiu wykorzystuje się następujące sposoby działania fizycznego: zgniatanie, ścinanie, ścieranie, uderzanie i zginanie (łamanie). Rozdrabnianie jest najkosztowniejszą i najbardziej pracochłonną operacją produkcyjną.

Z tego względu należy szczególnie unikać rozdrabniania ziarn o uzyskanych żądanych wymiarach w myśl zasady - nie rozdrabniać nic zbytecznego (segregator aktów prawnych). Przy produkcji kruszywa łamanego występuje rozdrabnianie grube dające produkt o największych wymiarach ziarna 50/100 mm, rozdrabnianie średnie do wymiaru ziarna 5/25 mm i rozdrabnianie drobne dla ziarn 2/5 mm. Rozdrabnianie grube, średnie i drobne nazywamy kruszeniem. Rozdrabnianie miałkie (mielenie) nie występuje w procesie produkcji kruszyw łamanych. Kruszenie kamienia na kruszywo łamane odbywa się w kruszarkach (promocja 3 w 1).