Obliczeniowe sztywności złączy

Obliczeniowe sztywności złączy pionowych i nadproży. Obliczanie zespołów z uwzględnieniem zmian sztywności połączeń, odpowiednio do postępującego ich wytężenia możliwe jest obecnie jedynie z pomocą ETO. Dla celów praktycznych wprowadza się uproszczenia polegające na przyjęciu stałych wartości sztywności połączenia wzdłuż całej wysokości ściany (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sztywności nadproży zdefiniowano i wyrażono wzorami przy założeniu, że są to pojedyncze elementy konstrukcyjne. Wprowadzając tak zdefiniowane sztywności nadproży do rozwiązań metody pasmowej należy wartości sztywności, ustalone wg wzorów podzielić przez wysokość kondygnacji h (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy większej liczbie szeregów otworów, a więc i równań w układach, obliczenia wykonać można z pomocą programów. Pierwszy z wymienionych programów opracowany w r. 1973 przez Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Ogólnego i Zakład ETO ITB, oznaczony symbolem SU-48/73, eksploatowany jest w swej oryginalnej wersji na maszynie Odra 1204 i przystosowany został do obliczeń na minikomputerze Wang. Drugi program aktualnie jest przygotowywany do wdrożenia (uprawnienia budowlane).

Odmienność zachowania się poziomo obciążonego zespołu prefabrykowanego w porównaniu z monolitycznym uwarunkowana jest wpływami odkształceń złączy poziomych i oionowych. W przypadku złączy poziomych najistotniejsze, z uwagi na pracę ściany, są odkształcenia wywołane przez siły podłużne skierowane prostopadle do złącza (program egzamin ustny). Siły te, w zależności od wzajemnych proporcji obciążeń poziomych i pionowych zespołu, mogą występować w postaci naprężeń normalnych ściskających rozłożonych wzdłuż całego przekroju poprzecznego lub w postaci naprężeń ściskających tylko w części przekroju, podczas gdy pozostała cześć przekroju ulega zarysowaniu w miejscu złącza poziomego wskutek jego niewielkiej zdolności przenoszenia wytężeń rozciągających (opinie o programie).

Potrzeba oceny

Przypadek ten może zdarzyć się w praktyce przede wszystkim w prefabrykowanych ścianach usztywniających budynków szkieletowych. Gdy wzdłuż całego przekroju działają naprężenia wyłącznic ściskające, złącza poziome powodować mogą większe odkształcenia zespołu niż obliczane odpowiednio do współczynnika sprężystości betonu prefabrykatów E_hv. Wpływ złączy poziomych może być wtedy analizowany za pomocą prostego wzoru przybliżonego na zastępczy współczynnik sprężystości betonu w zespole prefabrykowanym E_bo (segregator aktów prawnych).

We wzorze (6-93) h_z jest wysokością strefy złącza poziomego, którą przyjmować można jako równą grubości elementu stropowego zwiększonej o grubości obu warstw (z betonu lub zaprawy) pomiędzy elementami stropowym a ściennymi, E_bz jest sprowadzonym współczynnikiem sprężystości betonu dla całej strefy złącza poziomego patrz wzór. Wartość E_bz uzależniona jest od parametrów określających cechy sprężyste i wymiary poszczególnych fragmentów złącza, a w szczególności od odkształcalności warstw betonu lub zaprawy, poniżej i powyżej powierzchni końców stropów.

Posługując się tym wzorem można obliczyć wartość E_bo dla stosunkowo niekorzystnego przypadku, w którym w złączu występują dwie warstwy zaprawy o łącznej grubości 0,04 m, o współczynniku sprężystości E_bz - 0,45 10⁷ kN/m²,. przy czym przekaz sił normalnych przez złącze następuje przez zmniejszoną do 80% powierzchnię poziomego przekroju złącza. Wartość E_bz odniesiona do tego wymiaru złącza wynosi i w konsekwencji powoduje zmniejszenie (promocja 3 w 1).

Analizy wykazały, że zmniejszenie takie nie powoduje istotnych różnic w wielkościach sił wewnętrznych, wyznaczanych wg zaleceń przy założeniu E_b0 - E_bpi tj. odpowiednio do cech sprężystych prefabrykatów. Uściślenia w zakresie wartości E_b0 nie mają znaczenia dla wyników obliczeń sił. Potrzeba oceny i uwzględnienia E_bo < E_bp występuje w zasadzie tylko przy obliczeniach ugięć budynku, np. przy ściślejszym analizowaniu pracy ustroju prefabrykowanego w warunkach obciążeń sejsmicznych.