Obniżenie poziomu wody

Można spotkać się w literaturze technicznej (White-Prentis) z zaleceniem, żeby doły fundamentowe w gruntach nawodnionych piaszczystych zabezpieczać balami poziomymi ze szczelinami między nimi dopuszczającymi odpływ wody z gruntu przy wypompowywaniu jej z wykonywanego dołu (program uprawnienia budowlane na komputer). Zalecenie takie miałoby doprowadzać rzekomo do obniżenia poziomu wody poza umocnieniem ściany dołu wskutek powstającej tam depresji wody gruntowej. Ponieważ rozpowszechnianie się depresji w tych warunkach byłoby niezmiernie powolne, nie można popierać tego zalecenia do stosowania w praktyce, gdyż nigdy w warunkach prawdziwych nie można by pozwolić sobie na potrzebne w tym celu przeciąganie roboty w czasie, z pompowaniem przy tym wody bez przerwy.

Gdy wykop dla fundamentów ma duże wymiary, a wody do wypompowywania jest dużo, w tych wypadkach lepiej pracę podzielić na poszczególne odcinki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Odpompowywanie jednoczesne wody z całego terenu wymagałoby dużego wysiłku i uruchomienia wielu pomp.

Jednocześnie trudno byłoby nieraz zorganizować zakładanie od razu fundamentów na całym obszarze, co jest rzeczą niepożądaną, gdyż zawsze trzeba tak prowadzić roboty, żeby po dokopaniu się do dna wykopu zakładać fundamenty niezwłocznie (uprawnienia budowlane). Te same metody, których używa się do zabezpieczania ścian węższych dołów fundamentowych, stosuje się również do umacniania głębokich rowów przy robotach kanalizacyjnych lub innych. W wypadkach najprostszych zwykle nie oblicza się tych wzmocnień, lecz wprowadza jako osłonę bale grub. 51-63 mm i rozpory z okrąglaków 0 18-20 cm.

Pompowanie wody

Na robotach technicznie trudniejszych obliczenia te należy przeprowadzić, mając jednak na względzie, że wszystkie używane metody obliczeń dają tylko przybliżone wielkości parcia ziemi. I właśnie to stwierdzenie, że obliczenia są przybliżone, pozwala na wprowadzenie dużych uproszczeń (program egzamin ustny). Ze spotykanych metod obliczeń zostaną tu podane zalecenia Klennera, Lehmanna i Terzaghi. Należy zauważyć, że przy wykonywaniu wykopów nacisk gruntu na boczne umocnienia bynajmniej nie układa się według zasady Rankine’a.

Ponieważ wykop od początku zostaje rozparty u góry, więc raczej tylko w dolnej części może grunt przy kopaniu usuwać się, z lekka rozluźniać się i zmniejszać w ten sposób nacisk na umocnienia. Znaną jest rzeczą w praktyce, że wykopy trzeba szczególnie mocno i starannie rozeprzeć właśnie w górnej części. Klenner uważa na podstawie swych badań, że wystarczy (rys. 6-14) zastąpić wykres parcia jednostkowego gruntu, obliczonego według wzoru Rankine’a, przez równoważny prostokąt obrazujący z dostatecznym przybliżeniem układ parcia rzeczywistego (opinie o programie).

Do pompowania wody z dołów fundamentowych używa się pomp ssących lub ssąco-tłoczących. Trzeba tu wyłączyć wszelkie pompy tłokowe, a więc parowe systemu Worthingtona (używane często przez straż ogniową), ręczne systemu Alwei- lera itp. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że z dołów fundamentowych pompuje się zazwyczaj wodę nie czystą, lecz zamuloną, która powodowałaby szybkie zdzieranie się tłoków i cylindrów (segregator aktów prawnych).

W pompach ssących należy przyjmować dopuszczalną wysokość podnoszenia wody do 7 m. Omówimy tu 2 typy tego rodzaju pomp: żabkę i systemu Letestu. Żabka jest to pompa, gdzie posuw tłoka zastąpiony jest przez odkształcenia gumowej przepony 1 zasysającej wodę przez otwór 2, przy czym kulowy zawór 3 unosi się wówczas ku górze (promocja 3 w 1). Przy ruchu przepony ku dołowi, zawór kulowy opada, a za to podnosi się ku górze klapa 4 i woda uchodzi przez odpływ 5. Przeponę wprowadza się w ruch za pomocą ręcznej dźwigni, aczkolwiek wyrabia się obecnie również żabki poruszane silnikiem dające nieco zwiększoną wydajność wody. Najczęściej używa się żabek z wężem ssawnym 0 3″ = 76 mm lub 0 4″ = 102 mm.