Obróbka wiórowa uprawnienia budowlane

Do obróbki wiórowej stosuje się najczęściej następujące wyposażenie: piły ściernicowe, piły tarczowe szybkobieżne, wiertarki promieniowe, gwinciarki pionowe, szlifierki magnesowe, tokarki, tokarki rewolwerowe, frezarki uniwersalne, dłutownice, szlifierki wielotarczowe, polerki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do robót spawalniczych stosuje się: spawarki, półautomaty do spawania w osłonie C02, zgrzewarki punktowe, zgrzewarki punktowo-liniowe, zgrzewarki kleszczowe, zgrzewarki doczołowe.

Do ochrony antykorozyjnej stosuje się najczęściej: piaskownice lub śrutownice, urządzenia do cynkowania ogniowego, urządzenia do chemicznego odrdzewiania i odtłuszczania, malarnię z ogrzewaniem i pełną klimatyzacją.

Do przygotowania kształtowników giętych i blach tylko w minimalnym stopniu używa się palników. Stosuje się tu głównie obróbkę mechaniczną i plastyczną. W wyniku pracy palnika występują duże odkształcenia termiczne, a ślad po cięciu jest nierówny. Wady te zniekształcają element i powodują konieczność dodatkowej obróbki. Wszelkie wycięcia, przecięcia, otwory, wyoblenia, perforowanie itp. wykonuje się maszynowo za pomocą pras mimośrodowych, nożyc, pił, frezarek, strugarek itp.

Technologia wykonywania elementów narzuca projektantom pewne wymagania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy konstruowaniu węzłów należy unikać rozwiązań, w których dla usztywnienia stosuje się dużą liczbę różnych żeberek, przepon, podkładek itp. (przyspawanie tych elementów deformuje element konstrukcyjny). Zmniejszenie liczby drobnych elementów kosztem pewnego zwiększenia grubości elementów zasadniczych może być korzystne z punktu widzenia technologicznego i ekonomicznego.
Spawanie blach cienkich wymaga stosowania właściwych elektrod i specjalnej techniki spawania. Dobre wyniki uzyskuje się przy zastosowaniu elektrod celi łozowych typu 20P lub zasadowych EB 1.50. Dobrą jakość spoin uzyskuje się przy grubości materiału od 2 mm wzwyż. W elementach konstrukcyjnych nie należ stosować spawania w blachach cieńszych niż 2 mm. Spawanie w osłonie C02 daj bardzo dobre wyniki (uprawnienia budowlane).

Składanie konstrukcji spawanych wymaga stosowania przyrządów umożliwiających zmianę położenia elementu spawanego w celu uzyskania pozycji dogodne do spawania. Do wykonywania długich elementów o przewadze spoin podłużnych stosuje się obrotnice pierścieniowe. Na spawany przedmiot nakłada się dwa pierścienie lub więcej, które obracają się na rolkach. Przy mniejszych ciężarach konstrukcji spawanej pierścienie można obracać ręcznie. Do obracania większych ciężarów jedna z rolek ma napęd mechaniczny.

Zakładanie i zdejmowanie elementu z pierścieni powinno być łatwe, a środek ciężkości elementu powinien pokrywać się ze środkiem ciężkości całego układu. We wszystkich urządzeniach obrotowych i przechylnych ze względu na bezpieczeństwo pracy powinny być stosowane zabezpieczenia przed samoczynną zmianą położenia. Uchwyty i zaciski przedmiotu w urządzeniu powinny szybko działać i umożliwić łatwe zmontowanie i zdjęcie przedmiotu (program egzamin ustny).
Konstrukcję przekazuje się do odbioru przed nałożeniem powłoki antykorozyjnej.

Kontrola, odbiór i wysyłka na budowę

Zamawiający obowiązany jest podać wytwórni najpóźniej w chwili dostarczenia dokumentacji warsztatowej swoje wymagania w zakresie badań technicznych przy odbiorze konstrukcji i próbnego montażu oraz ewentualne wymagania dodatkowe w zakresie odbioru robót zanikających i odbioru międzyoperacyjnego (opinie o programie).

Badania techniczne przy odbiorze konstrukcji stalowych polegają na stwierdzeniu zzodności wykonania konstrukcji lub jej części z wymaganiami technicznymi podanymi w normach oraz w zamówieniu. Wykonawca jest odpowiedzialny za wszystkie usterki wykonania konstrukcji, a także za usterki nie ujawnione w okresie odbioru, które występują w okresie późniejszym.
PN-67/B-06200 „Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze” ustala trzy rodzaje odbioru:
a) odbiór międzyoperacyjny,
b) odbiór końcowy,
c) odbiór ostateczny (segregator aktów prawnych).
Odbiór międzyoperacyjny przeprowadza się w wytwórni lub w czasie montażu po każdej operacji w celu usunięcia usterek.

Odbiór końcowy konstrukcji przeprowadza się w wytwórni i dotyczy poszczególnych zespołów wysyłkowych przed wykonaniem zabezpieczenia antykorozyjnego. Podczas odbioru końcowego sprawdza się m.in.:
- użycie właściwego gatunku stali i odpowiedniej obróbki plastycznej,
- użycie kształtowników i blach o określonych w dokumentacji przekrojach,
- zgodność głównych wymiarów zespołów wysyłkowych z dokumentacją,
- prawidłowość wymiarów poszczególnych elementów, a w razie przeprowadzenia montażu próbnego - wymiary zbiorczego zestawu montażowego (promocja 3 w 1),
- wymiary strzałki montażowej,
- przygotowanie styków montażowych,
- wykonanie połączeń montażowych.