Obrót nadwozia

Obrót nadwozia w stosunku do podwozia odbywa się wokół wydrążonego wału środkowego 1 (wewnątrz którego znajduje się pełny wał 2 mechanizmu jazdy) przez wprawienie w ruch małego koła zębatego (niewidocznego na rysunku), którego wał osadzony jest w łożysku związanym z nadwoziem; koło to zazębione jest wieńcem zębatym 3 złączonym z kołem tocznym 4, opartym na ramie 5 sztywno połączonej z podwoziem. Na kole tocznym 4 spoczywa pierścień toczny, na którym z kolei opiera się nadwozie koparki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierścień toczny składa się z dwóch płaskowników 6 (w dużych koparkach z kształtowników) i wałków (rolek) 7 swobodnie obracających się na swych osiach łączących jednocześnie płaskowniki. Pierścień toczny spoczywa swobodnie na kole tocznym 4 utrzymywanym we właściwym położeniu przez obrzeża wałków opierających się o obrzeże koła tocznego 4 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla należytego powiązania nadwozia z podwoziem, a przede wszystkim w celu zmniejszenia przechylania nadwozia w czasie pracy, stosuje się wsporniki 1 przymocowane do spodu podwozia z umocowanymi do nich wałkami 2, podchwytującymi od dołu wieniec zębaty 3, przymocowany do podwozia koparki. Przy małych koparkach stosuje się dwa wsporniki od strony przeciwciężaru oraz jeden od strony wysięgnika (uprawnienia budowlane).

Coraz częściej jednak stosuje się obecnie inny sposób połączenia nadwozia z podwoziem, a mianowicie za pomocą pierścienia trójdzielnego zastępującego wieniec zębaty, pierścień toczny oraz wsporniki łączące nadwozie z podwoziem. Połączenie to jest dobrze przystosowane do przenoszenia wszystkich sił powstających podczas pracy skrawania gruntu i przy obrocie nadwozia (program egzamin ustny). Mechanizm jazdy. Większość koparek wyposażona jest w urządzenie jezdne Jasienico we. Oprócz urządzeń jezdnych gąsienicowych stosuje się urządzenia jezdne kołowe (przy mniejszych i średnich koparkach, np. 0,25 m³ i 0,35 m³) z oponami balonowego oraz urządzenia kroczące przy wielkich koparkach £*p. ESz- 14/75) o małym nacisku na grunt, co jest szczególnie ważne na gruntach podmokłych (budowa kanałów) (opinie o programie).

Koparki lekkie

Koparki lekkie na podwoziu gąsienicowym przemieszczają się z prędkością C.~-4,5 km/godz. Dopuszczalny kąt pochylenia drogi dla koparek małych dochodzi do 20-25°. Nacisk na grunt koparek lekkich i średnich od 0,4-1,8 kG/cm², zaś w ciężkich dochodzi do 2,3 kG/cm² (segregator aktów prawnych).

Prędkość jazdy transportowej koparek na podwoziu kołowym zależnie od stanu dróg wynosi od 15 do 25 km/godz, zaś nacisk na grunt - 2-5 kG/cm².

Gąsienice stanowią szeroką (320-900 mm) taśmę składającą się płaskich elementów, płytek wykonywanych zazwyczaj ze staliwa manganowego, połączonych przegubowo i obejmujących koła napędzające i napędzane wraz z kołami oporowymi.

Rozróżnia się:

• układ gąsienicowy z kołami podpierającymi dwustronnymi,
• układ gąsienicowy z kołami podpierającymi jednostronnymi.

Najczęściej stosowany w nowoczesnych koparkach jest układ gąsienicowy z kołami jednostronnie podpierającymi (układ wielooporowy). Na każde koło tego układu przypadają nie więcej niż dwa elementy (płytki) taśmy gąsienicowej, dlatego też rozkład ciśnień na grunt jest dość równomierny, a tym samym mały (promocja 3 w 1).

Chociaż nacisk na grunt przekazywany przez gąsienice w stanie spoczynku koparki jest mały, to jednak w czasie pracy nacisk ten w najbardziej obciążonych częściach gąsienic (końce od strony łyżki) sięgać może 2-2,3-krotnego obciążenia statycznego. W tych warunkach gąsienice mogą grzęznąć w gruncie (zapadanie się gruntu). Zapadanie się gąsienic, niebezpieczne dla stateczności koparki, może zachodzić, gdy nacisk gąsienic na grunt wynosi: w gruntach piaszczystych 3-5 kG/cm², w gruntach gliniasto-piaszczystych 6-8 kG/cm², a w gruntach ciężkich gliniastych (twardych) 8-12 kG/cm².