Rozciąganie podłużne

Wytrzymałość drewna na ściskanie podłużne wynosi średnio 400-500 kG/cm , co stanowi 40-50% wytrzymałości na rozciąganie podłużne. Występuje tu wyraźna różnica w porównaniu z betonem lub materiałami kamiennymi, których wytrzymałość na ściskanie jest kilkakrotnie wyższa od wytrzymałości na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na komputer). Różnice w zachowaniu się drewna przy ściskaniu i rozciąganiu wynikają z jego mikroskopowej i submikroskopowej budowy.

Drewno zbudowane jest ze splecionych, wklinowanych między siebie i silnie powiązanych lepiszczem włókien o mniejszym lub większym świetle(program uprawnienia budowlane na ANDROID). Włókna te zbudowane są z łańcuchów celulozowych wykazujących dużą wytrzymałość w kierunku podłużnym. Przy rozciąganiu trzeba użyć dużej siły na rozerwanie zbudowanych w ten sposób włókien lub przesunięcie ich za pomocą ścięcia podłużnych warstw sklejających. Przy ściskaniu natomiast istnieją duże możliwości wyboczenia włókien lub wtłoczenia ich ścian w występujące we wnętrzu włókien nie wypełnione przestrzenie (uprawnienia budowlane).

Dlatego przy ściskaniu odkształcenie lub zniszczenie drewna zachodzi przy działaniu mniejszych sił niż przy rozciąganiu. Duża zawartość ligniny (charakterystyczna np. w drewnie drzew tropikalnych) powoduje zwiększenie wytrzymałości na ściskanie; równocześnie jednak spada udarność. Tłumaczy się to tym, że przy dużej zawartości ligniny włókna są lepiej sklejone, a przestrzenie między micelarne są wypełnione cząsteczkami ligniny; dzięki temu wzrasta wytrzymałość na ściskanie, równocześnie jednak drewno staje się bardziej kruche, co powoduje zmniejszenie udamości (program egzamin ustny).

Według badań amerykańskich, przeprowadzonych na tamtejszych gatunkach drzew, granica proporcjonalności przy ściskaniu wynosi: dla gatunków iglastych 0,78, dla miękkich liściastych 0,70, dla twardych liściastych 0,60. Według badań radzieckich granica proporcjonalności przy ściskaniu dla drewna modrzewia, sosny, jodły, dębu i jesionu wynosi 0.71. Załączony wykres przedstawia prostoliniowy przebieg obciążeń i odkształceń (opinie o programie).

Powierzchnie czołowe

Według polskich norm badanie wytrzymałości drewna na ściskanie wykonywa się na próbkach prostopadłościennych o wymiarach 2x2x3 cm (ostatni wymiar wzdłuż włókien). Odchyłka podanych wymiarów nie powinna być większa niż 1,0 mm z tym zastrzeżeniem, że odchylenie krawędzi od kierunku równoległego nie może przekraczać 0,1 mm na całą długość krawędzi. Na przekroju poprzecznym próbki słoje roczne powinny przebiegać stycznie do jednej z krawędzi, a włókna drzewne równoległe do dłuższych krawędzi próbki. Próbka powinna być wykonana z drewna bez wad.

W skali światowej do badania wytrzymałości na ściskanie stosuje się próbki różnego kształtu i różnych wymiarów, od wymiaru przekroju 2×2 cm do 10×10 cm lub o powierzchni przekroju odpowiadającej normalnym wymiarom drewna budowlanego; w tym wypadku obok kwadratowych wchodzą w grę także przekroje prostokątne. Najmniejszy wymiar przedstawia próbka w postaci kostki sześciennej o wymiarach 2X2X2 cm. Od próbek tych odstąpiono, gdyż mała odległość powierzchni czołowych utrudnia odkształcanie się próbek, na skutek silnego tarcia między powierzchniami czołowymi próbek a płytami maszyny probierczej, wskutek czego otrzymuje się zbyt wysokie wyniki wytrzymałościowe.

W związku z tym stosuje się próbki w postaci prostopadłościanów o stosunku wysokości do boku przekroju. - = 1,5 - 6 (segregator aktów prawnych). Na podstawie badań porównawczych stwierdzono, że wyniki uzyskiwane przy stosunku - = 3 - 6 wynoszą średnio 93 % wartości liczbowych otrzymywanych przy stosowaniu próbek sześciennych z tego samego drewna. Przy próbkach o większych wysokościach wchodzi w grę wyboczenie. wskutek czego otrzymuje się wyniki zbyt niskie (promocja 3 w 1).

W Polsce i Rosji stosuje się próbki o wymiarach 2x2x3 cm. Te same próbki stosowano przedtem we Francji; obecnie stosuje się tam próbki o wymiarach 2x2x6 cm. Normy niemieckie określają dolną granicę wymiarów przekroju na 2×2 cm, najczęściej stosuje się wymiary 2,5×2,5 cm, przy drewnie szerokosłoistym 3×3 cm.