Obserwacje praktyczne

Obserwacje praktyczne uczą jednak, że przy stosowaniu prawidłowego betonu można się tego zjawiska specjalnie nie obawiać. Stwierdzają to m. in. wyraźnie Br. Bukowski oraz W. Griin, który podaje nawet, że szkody spowodowane dodatkiem chi. w. do betonu występują dopiero przy dozowaniu chl.w. w ilości ponad 3% ciężaru masy betonowej, a więc ponad ok. 20%.
f jWykonywanie i konserwacja betonu z chlorkiem wapniowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Chlorek wapniowy dodawany bywa do betonu zazwyczaj po uprzednim rozpuszczeniu go w wodzie. Ponieważ roztwór chl.w. ma większą objętość od wody, w której chlorek został rozpuszczony, należy mierzyć najpierw objętość wody, a potem ilość roztworu w litrach i obie ilości podzielić przez ilość kilogramów chl.w. rozpuszczonych w roztworze. Tym sposobem otrzymujemy ilość wody mieszanej z 1 kg chl.w. oraz ilość roztworu, zawierającego 1 kg chl.w.; odmierzając wodę zarobową jest już łatwo obliczyć stąd dowolny stosunek chl.w./c. lub chl.w./w (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niekiedy spotyka się zalecenie, aby chl.w dodawać do cementu tylko po uprzednim rozpuszczeniu w wodzie, gdyż zmieszanie chl.w. z cementem na sucho może stać się przyczyną nadmiernie silnych lokalnych koncentracji chl.w. w betonie i powodować ujemne skutki. To zalecenie może być słuszne dla chl.w. stosowanego w postaci więcej lub mniej łamanych kryształków lub silnie zlepianych płatków. Z normalnie suchymi płatkami chl.w. przeprowadził Br. Bukowski doświadczenie w ten sposób, że dodawał je na sucho do mieszanki kruszywa z cementem, a całość przemieszał jeszcze 2 razy po dodaniu wody (uprawnienia budowlane). Wykonany w ten sposób beton (1:2:4 o wic = 0,63) o stosunku chl.w./c. = 2% miał identycznie te same wytrzymałości po 1, 3, 8 i 28 dniach, co beton o tym samym składzie, do którego jednak dodawano chl.w. po uprzednim rozpuszczeniu go w wodzie. Sposób dodawania chl.w. na sucho czy na mokro nie miał zatem żadnego praktycznego wpływu na wytrzymałość.

Badania nad zleżeniem betonu bez dodatku i z dodatkiem chl.w. = 2% c.c. przeprowadził Br. Bukowski. Czas zleżenia trwał do 2 godzin. W czasie zleżenia beton sztywniał, ale przy układaniu w formie uzyskiwał zawsze początkową płynność (program egzamin ustny).

Ciecz zarobowa

Wyniki innych doświadczeń z nawilżaniem betonu są wg Br. Bukowskiego następujące. Zbadano wpływ początku i końca nawilżania. Beton z dodatkiem 2% chl.w. jest w stosunku do betonu bez chl.w. o wiele mniej czuły na zmiany sposobu nawilżania, bo różnice wytrzymałości są tutaj nieduże. Potwierdza się podane na wstępie twierdzenie o regulowaniu wilgotności betonu przez higroskopijność chlorku wapniowego (opinie o programie).
Szkło wodne. Szkło wodne tworzą krzemiany alkaliów o bardzo różnym składzie stechiometrycznym, osiągalne w handlu jako stopione masy lub ich wodne roztwory.

Najczęściej mamy do czynienia ze szkłem wodnym sodowym lub potasowym i to w postaci wodnego roztworu. Na polskich cementach badania przeprowadzili M. Gruener i S. Wiązanie cementu ulega - szczególnie przy ilościach > 1% c.c. - gwałtownemu przyśpieszeniu. Twardnienie jest przyspieszone tylko w terminie 1-dniowym, potem zaś notujemy już zawsze spadek wytrzymałości. Widać z powyższego, że szkło wodne - w odróżnieniu od CaCl2 - nie przyspiesza w jakiś regularny sposób procesów twardnienia cementu, a działa przyspieszająco jedynie w okresie pierwszych kilkunastu czy kilkudziesięciu godzin po zarobieniu (segregator aktów prawnych).

Należy tu jeszcze dodać, że szkło wodne osusza mieszankę, a więc dla utrzymania odpowiedniej konsystencji trzeba zwiększyć ilość cieczy zarobowej.
Niekorzystnym objawem powodowanym przez szkło wodne jest możliwość powstawania wykwitów, szczególnie w przypadku stosowania tańszego szkła wodnego sodowego (promocja 3 w 1).