Ochrona antykorozyjna uprawnienia budowlane

W przypadku elementów budowlanych, które po zmontowaniu będą niedostępne, należy stosować ochronę antykorozyjną I stopnia (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stal, z której mają być wykonywane kształtowniki cienkościenne, powinna być chroniona podczas transportu oraz składowana w magazynie krytym. Przed rozpoczęciem produkcji materiał należy starannie oczyścić z rdzy i innych zanieczyszczeń.

Przy kształtowaniu elementów cienkościennych należy zwrócić uwagę na to, aby nie stwarzać miejsc trudno dostępnych do malowania. Nie wolno konstruować profilów w kształcie naczyń zatrzymujących wodę, należy unikać rowków i szczelin, a spoiny lub zgrzeiny stosować możliwie gęsto (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Elementy złożone z przekrojów zamkniętych muszą mieć wnętrza szczelnie zamknięte przez staranne zespawanie krawędzi podłużnych, styków i otworów.

Po wyprofilowaniu kształtownika wykonuje się w zakładzie ochronę antykorozyjną. Wszelkie uszkodzenia powłoki antykorozyjnej powinny być natychmiast naprawiane. Części konstrukcyjne niedostępne po wykonaniu obiektu należy po zakończeniu montażu ponownie pomalować, a części ocynkowane na gorąco ocynkować przez natryskiwanie (uprawnienia budowlane). Należy pamiętać, że cienkościenne elementy stalowe nie powinny się stykać z materiałami budowlanymi zawierającymi chlorki magnezu oraz popiół z węgla lub koksu, gdyż materiały te powodują szybką korozję stali.

Nie należy wykonywać na przykład skałodrzewu na stropie bez odpowiedniego zabezpieczenia lekkich konstrukcji stalowych. Elementy, które zostaną na budowie zabetonowane, należy powlec mlekiem cementowym. Grubość otuliny betonowej powinna wynosić co najmniej 35 mm dla elementów konstrukcji pracujących na wolnym powietrzu i 25 mm dla elementów pracujących w przestrzeniach zamkniętych. Nie należy stosować żadnych dodatków do betonu, które mogą zwiększyć korozję stali.
Szczególną uwagę należy zwrócić na staranne zabezpieczenie kształtowników cienkościennych w miejscu przejścia z betonu do konstrukcji stalowej nie obetonowanej (program egzamin ustny).

Pokrycie warstwą metalu w kombinacji z malowaniem lub powłoką ze sztucznego tworzywa zapewnia trwałość ochrony półtora do dwukrotnie większą od sumy czasów zabezpieczenia uzyskanych przez poszczególne powłoki oddzielnie. Pokrycia z farby i z tworzywa sztucznego z czasem stają się porowate wskutel naprężeń mechanicznych i różnic temperatury. Przez te uszkodzone miejsca dostaje się wilgotne powietrze lub woda i występuje zagrożenie rozpoczęcia korozji.

Podwójny system ochrony pokrycie cynkiem i malowanie lub powlekanie tworzywem sztucznym daje bardzo trwałe zabezpieczenie przed korozją i nadaje się szczególnie w przypadku stalowych konstrukcji cienkościennych (opinie o programie).

Ochrona przed ogniem

W warunkach pożaru nośność konstrukcji stalowych zmniejsza się i dlatego konstrukcje te muszą być chronione przed działaniem ognia. Zasadniczymi czynnikami, które ulegają zmianie w czasie nagrzewania, są: wytrzymałość, wydłużenie i pełzanie stali.

doświadczeń szwajcarskich przy temperaturze do 350°C i naprężeniach w konstrukcji rzędu 1600 kG/cm2 nie występuje istotny spadek wytrzymałości na rozciąganie, spadek współczynnika sprężystości i udarności oraz nie zachodzą istotne zmiany wydłużenia. Obserwowane wartości odkształceń wykazywały, że w okresie 24 godzin nie zachodzą w temperaturze 350°C niebezpieczne przyrosty odkształceń. Granica plastyczności zachowuje pierwotną wartość, a stateczność konstrukcji i wytrzymałość na wyboczenie nie ulegają istotnym zmianom.

Przy temperaturze 400°C wytrzymałość stali obniża się, przy czym wzrastają odkształcenia (segregator aktów prawnych).

Przy temperaturze 500°C nośność elementów spada do 50% pierwotnej wartości. Przy temperaturze 600-H700°C występują silne odkształcenia konstrukcji, nośność zanika i konstrukcja stalowa silnie odkształcona ulega zniszczeniu. Rozszerzalność stali prowadzi do rozpierania otuliny i murów oraz ich pękania.

obciążonej konstrukcji w podwyższonej temperaturze jest wywołane głównie zmianą modułu sprężystości. Moduł ten dla stali niskowęglowej przy temperaturze 400°C osiąga wartość ok. 1 600 000 kG/cm2, a przy temperaturze 700°C ok. 1 200 000 kG/cm2. Pełzanie stali w podwyższonych temperaturach ma duży wpływ na odporność ogniową elementów stalowych.

Wielkość pełzania zależy od składu chemicznego stali, technologii obróbki oraz stanu naprężeń występujących w elemencie (promocja 3 w 1).

Stale walcowane na zimno wykazują na ogół szybszy wzrost pełzania w porównaniu ze stalami walcowanymi na gorąco.