Oczyszczenie żużla od soli siarkowych uprawnienia budowlane

Oczyszczenie żużla od soli siarkowych, od wapna i częściowo od popiołów dokonywa się przez tzw. ługowanie powietrzne, tj. wystawianie żużla na kilka miesięcy zimowych na działanie mrozu, śniegu i deszczu; „ługowane” warstwy żużla nie powinny być zbyt grube (do około 0,5 m), aby woda miała łatwy dostęp do wszystkich cząstek; żużel powinien być ułożony na pochyłości, przy czym niezbędne jest zapewnienie dobrego odpływu wody. Woda, która by nie odpływała, lecz tworzyła jeziora nad żużlem, nie tylko nie oczyści go, lecz nawet pogorszy jego właściwości, może bowiem rozprowadzić na całą masę żużla siarkę, która tkwiła w oddzielnych ziarnach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wielokrotnie sądzono, że przemywanie żużla w wodzie czystej lub z gliną i wapnem jak również płukanie w rynnie są sposobami dostatecznymi do usunięcia soli siarkowych. Mniemanie to nie jest jednak słuszne, wskutek bowiem dużej porowatości żużla zwykłe traktowanie go wodą nie może całkowicie wypłukać soli z zamkniętych porów; trzeba by użyć do tego bardzo dużo wody w postaci silnych strumieni.

Przy kruszywie z żużla paleniskowego nie udaje się uzyskać tak lekkich betonów jak z żużla granulowanego lub pumeksowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przeważnie spotyka się betony o ciężarze 1400-4-1700 kG/m3. Bardzo trudno jest otrzymać beton o ciężarze objętościowym poniżej 1200 kG/m8. W dążeniu do uzyskania lekkości należy stosować kruszywo możliwie lekkie z usunięciem drobnych ziaren, a nawet z zastosowaniem struktury betonu jednofrakcjowego.

Ilość wody wynosi 1804-200 1 na 1 m3 suchego żużla. Przy cemencie portlandzkim nie trudno jest uzyskać wytrzymałość żużlobetonu w granicach 504-75 kG/cm2 przy chudych mieszankach od 1 : 6 do 1 : 9. Większą wytrzymałość można osiągnąć, zastępując część żużla przez piasek; powoduje to jednak zwiększenie ciężaru objętościowego, a więc pogorszenie właściwości izolacyjnych (uprawnienia budowlane).
Przy produkcji rzemieślniczej bloków, płyt do ścian działowych itp. wyrobów o wytrzymałości na ściskanie 204-50 kG/cm2, stosowane bywają proporcje objętościowe cement: piasek : żużel 1:3; 84-1 : 3 : 12; początkowo przygotowuje się zaprawę cementowo-piaskową 1 : 3, a następnie miesza się z nią żużel dodając odpowiednią ilość wody lub mleka wapiennego.

Beton z żużla paleniskowego ma dużą zaletę w sensie gospodarczym. Można go wyrabiać w całym kraju przy użyciu kruszywa miejscowego, odpadkowego. Drugą zaletą tego betonu jest możność osiągnięcia dość znacznej wytrzymałości. Bywa on stosowany do wyrobu pustaków stropowych i ściennych, do wykonywania ścian i jako warstwa izolacyjna na stropach, a w szczególnych przypadkach - do betonów zbrojonych (program egzamin ustny).

Naparzenie niskoprężne

Przy zastosowaniu naparzania niskoprężnego przy normalnym ciśnieniu cykl produkcyjny elementów budowlanych skraca się do 2 dni. Poza tym naparzanie zmniejsza szkodliwy wpływ domieszek zawartych w żużlu, cząstki niezgaszonego wapna ulegają szybszemu zgaszeniu, zaś sole siarki przechodzą częściowo w nierozpuszczalne siarczany, a częściowo ulatniają się w postaci siarkowodoru.

Badania wykazały możliwość użycia wapna hydraulicznego zamiast cementu do produkcji bloków i pustaków o wytrzymałości na ściskanie 30 kG/cm2 (opinie o programie).

Jak już wspomniano, w miarę rozwoju energetyki otrzymuje się coraz więcej popiołów lotnych zamiast żużla kawałkowego. Można je wykorzystywać dla uzyskania bardziej drobnoporowatej struktury betonów lekkich. Przy kruszywach aglomerowanych objętość wolnych przestrzeni dochodzi do 60%. O zapełnieniu jej cementem nie może być mowy, zaś wraz z rozdrabnianiem kruszywa wzrasta jego ciężar nasypowy. Przy kruszywach porowatych typu żwiru zachodzi konieczność rozdrabniania grubszych frakcji, co pogarsza ekonomię stosowania betonów lekkich.
W tych przypadkach zastosowanie jako drobnego kruszywa popiołów lotnych daje dobre wyniki (segregator aktów prawnych).

Z jednej strony są one tanie, zaś pod względem technicznym odpowiadają jak najbardziej stawianym wymaganiom. Ze względu na właściwości wiążące nie stanowią biernego wypełniacza, lecz pozwalają nawet na zmniejszenie ilości cementu, a jednocześnie dzięki znacznej porowatości wpływają w znacznie mniejszym stopniu na zwiększenie ciężaru objętościowego betonu niż inne rodzaje drobnego kruszywa, co wpływa również korzystnie na właściwości cieplne takich betonów.
Na specjalne podkreślenie zasługuje, iż betony wykonane przy użyciu popiołów lotnych są bardziej odporne na działanie czynników agresywnych od betonów zwykłych wykonanych bez popiołów.
W Polsce nie opracowano dotychczas wymagań dla popiołów lotnych stosowanych do betonów.

Betony na kruszywie z łupków węglowych, samoczynnie przepalonych. Kruszywo z łupków węglowych przepalonych na hałdach powinno odpowiadać wymaganiom stawianym kruszywu z żużli paleniskowych, a poza tym nie powinno ono zawierać nie przepalonych ziaren, gdyż te pod działaniem wody pęcznieją w czasie dojrzewania betonu lub nawet po jego stwardnieniu powodując jego zniszczenie (promocja 3 w 1).
Kruszywo to użyte razem z żużlem paleniskowym w stosunku 25% żużla paleniskowego i 75% kruszywa łupkowego przy 250 kg cementu na 1 m3 betonu, daje betony o wytrzymałości na ściskanie powyżej 80 kG/cm2 i ciężarze objętościowym 1700 kG/m3. Z betonu takiego można produkować pustaki marki 50.