Odchyłki płaszczyzn konsol

Pionowość obiektów wysmukłych możemy sprawdzać również w inny sposób. Przy podstawie obiektu na jednej z krawędzi oznaczamy punkt /, względem którego będziemy określać odchylenie w punktach 2, 3, 4. Na stanowisku A w odległości d ustawiamy dokładnie spoziomowany teodolit, którym celujemy w dwu położeniach lunety do poszczególnych punktów, wykonując jednocześnie odczyty na kole poziomym. Z różnicy kierunków na punkty 2, 3 i 4 względem kierunku na pkt 1 otrzymamy kąty odchylenia Ax (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sprawdzenie pionowości rzędu ustawionych metalowych słupów wykonujemy następująco: ustawiamy teodolit w odległości 0,4-0,5 m od osi słupów, poziomujemy go i orientujemy jego płaszczyznę kolimacji równolegle do tej osi (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na wysokościach A-A i B-B przykładamy podziałki milimetrowe, na których wykonujemy odczyty wg nitki pionowej w teodolicie w dwu położeniach lunety. Wartości średnie wzięte z tych odczytów pozwalają stwierdzić pionowość słupów w płaszczyznach prostopadłych do płaszczyzny kolimacyjnej w teodolicie. Sprawdzenia pionowości w drugiej płaszczyźnie prostopadłej do osi słupów dokonujemy jedną z metod opisanych poprzednio (uprawnienia budowlane).

Po ustawieniu kolumn niwelujemy górne płaszczyzny konsol i wierzch słupów. Jeżeli przy słupach nie ma pomostu, to wykonuje się specjalne pomosty. Odchyłki płaszczyzn konsol i górnych powierzchni słupów można także określić z niwelacji podstaw słupów, jednak uprzednio (przed montażem) trzeba zmierzyć długości słupów dostarczonych na budowę (program egzamin ustny).

Poziom odniesienia

Przed układaniem belek podsuwnicowych osie jezdni wytyczamy na ziemi, a następnie wynosimy je teodolitem na konsole skrajnych słupów przęsła, przy czym zaznaczamy je rysą na hakach wbitych w ściany pobliskich budynków ok. 0,5 m powyżej jezdni podsuwnicowych. Za pomocą stalowego drutu naciągniętego pomiędzy rysami skrajnych słupów oznaczamy na konsoli każdego słupa oś jezdni podsuwnicowej, a za pomocą pionów i drutu naciągniętego pomiędzy hakami kontrolujemy montaż jezdni podsuwnicowych (opinie o programie).

Przed ostatecznym zamontowaniem konstrukcji suwnicy należy sprawdzić: prostoliniowość osi torów w płaszczyźnie poziomej i pionowej, równoległość osi torów i ich przebieg w określonej odległości (rozpiętości) od siebie, równoległość linii słupów nośnych itp. Geodezyjne sprawdzenie tych warunków sprowadza się do wykonania niwelacji, pomiaru rozpiętości i prostoliniowości jezdni podsuwnicowych oraz pomiaru pionowości słupów nośnych. Ponadto należy pomierzyć odległości od osi główek szyn do powierzchni słupów i innych pobliskich elementów ograniczających skrajnię suwnicy (segregator aktów prawnych).

Według instrukcji technicznej eksploatacji i budowy suwnic w przemyśle hutniczym dopuszczalne wielkości odchyłek w płaszczyźnie pionowej i poziomej jezdni podsuwnicowej są następujące:

• Różnica poziomów szyny jezdni podsuwnicowej, mierzona wzdłuż osi szyny pomiędzy dwoma sąsiednimi słupami, nie powinna przekraczać 1/5000 odległości między nimi i wynosić nie więcej niż 10 mm.
• Różnica poziomów obu szyn, mierzona na główkach szyn w miejscach wsparcia na słupach sobie przeciwległych, nie powinna przekraczać 1/1000 rozpiętości.
• Największa dopuszczalna odchyłka rozpiętości nie może przekraczać ±5 mm.
• Odchylenie osi szyny w płaszczyźnie poziofnej nie może być większe niż ±2 mm w stosunku do osi belki.
• Wzajemne przesunięcie odcinków szyn na stykach (w kierunku poziomym i pionowym) nie powinno przekraczać więcej niż 1 mm (promocja 3 w 1).

Zazwyczaj kontroli wysokości ułożenia jezdni podsuwnicowych nie odnosimy do bezwzględnego poziomu odniesienia, lecz przyjmujemy lokalny poziom odniesienia. Najczęściej bywa nim poziom główki belki podsuwnicowej ustawionej nad słupem, który przyjmujemy jako tzw. reper zerowy. Drugi taki reper dla kontroli wybieramy na belce sąsiedniej.