Odcinki długościowe ściany ceglanej

Krótkie, często powtarzające się odcinki długościowe ściany ceglanej (np. słupkowe filarki międzyokienne w szeregu okien) oraz wymiary grubości muru mogą w praktyce spełniać wymagania koordynacji modularnej tylko w tym przypadku, gdy wymiary cegły wynikają ze wzoru l = n*M - s; jest to wytłumaczone faktem, że na zbyt krótkich odcinkach „nie zdąży się” grą spoin zniwelować różnic wymiarowych w stosunku do siatki M X M, powstałych wskutek przypadkowych wymiarów cegły, jak i nie da się usprawiedliwić ekonomicznie stałego przycinania wszystkich cegieł (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeśli występują formy planu nie będące prostokątnymi albo istnieją warunki, kolidujące z zasadami koordynacji modularnej lub z wielkością M. Moduł podstawowy M przyjmuje się jako jednostkę niewielką w stosunku do wielkości całego budowanego obiektu; wpływa ona na rozmiary elementów i przestrzeni znajdujących się bezpośrednio w zasięgu działania człowieka budującego i człowieka użytkującego obiekt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

M jest więc podstawową jednostką wymiaru bloku budowlanego, układanego ręką murarza, a więc o przeciętnym ciężarze nie większym niż 20-25 kG, czy też drzwi lub okna, otwieranych bezpośrednio przez użytkownika. W miarę jednak oddalania się od drobnej skali ludzkiej, przy rozpatrywaniu podstawowych elementów konstrukcji jak ściany nośne, szkielet budynku, stropy, wiązary dachowe, jak też przy projektowaniu układu podstawowych komórek funkcjonalnych budynku, tak drobna jednostka jak M, mająca praktyczną wielkość około 1 OH-15 cm, staje się zbędna i niewygodna; na pierwszy plan natomiast wysuwa się potrzeba różnicowania wymiarów w skali większej (uprawnienia budowlane).

Podobnie, w miarę postępu techniki i mechanizacji budowy, gdy blok budowlany układany ręką murarza, czyli blok o objętości kilku lub kilkunastu modułów podstawowych sześciennych, zastąpiony zostaje przez wielki, mechanicznie przemieszczany element, zachodzi potrzeba wprowadzenia nowego, powiększonego modułu, który oznaczamy symbolem MO, w odróżnieniu od symbolu M oznaczającego moduł „podstawowy”. Znaczenie litery O w tym symbolu wyniknie z dalszych rozważań (program egzamin ustny).

Ustalona wielkość

Ustalona wielkość MO decyduje o rozstawach głównych elementów konstrukcji budynku slupów, ścian, podciągów, ram, wiązarów dachowych, większych elementów ściennych, stropowych itp., ponadto często komórek funkcjonalnych, niektórych elementów o znaczeniu plastycznym i otworów. Wymienione elementy powinny powtarzać rytmikę siatki, posiadającej oczka o wymiarach MO X MO, bądź powinny być z tą siatką związane w sposób, wynikający z technicznych właściwości (opinie o programie).

Od przyjętych w projektach zasad mogą zachodzić odstępstwa w następujących okolicznościach:

1. we wszystkich miejscach planu, w których formy odbiegają od form prostokątnych,
2. w formach zakończeniowych (np. przy dylatacjach, szczytach) albo w specjalnych formach architektonicznych, funkcjonalnych i konstrukcyjnych budynku lub jego fragmentu, spowodowanych względami ekonomicznymi (np. utrzymaniem niezmiennego, masowo występującego typu elementu prefabrykowanego),
3. przy dostosowywaniu się do stanu istniejącego, kolidującego z układem MO,
4. w przypadku specjalnych systemów prefabrykatów lub istniejących
5. urządzeń, przy których elementy nie podlegają wymianie lub zastąpieniu przez elementy rynkowe, produkowane na skład, a w odniesieniu do których względy ekonomiczne - materiałowe lub konstrukcyjne wymagają stosowania innej niż ustalona wielkości albo innych zasad stosowania MO (segregator aktów prawnych).

Obecnie pozostaje ustosunkować się do problemu wyboru jednego z dwóch możliwych umiejscowień elementów budowlanych względem linii siatki modularnej MO X MO - a mianowicie zdecydować, czy wymiary modularne wyrażone liczbą powiększonych modułów MO należy stosować w świetle, czy w osiach konstrukcji (promocja 3 w 1).