Odkształcalność termiczna betonu

Odkształcalność termiczna betonu jest funkcją - w pierwszym rzędzie - jego struktury i rodzaju kruszywa oraz przedziału występujących temperatur (program uprawnienia budowlane na komputer).
Metoda badań wartości nie jest jeszcze jednoznacznie ustalona, w związku z czym szczególnie w przypadku betonów lekkich wartości u/ podawane przez poszczególnych autorów różnią się niekiedy bardzo znacznie.

Do podstawowych cech cieplno-wilgotnościowych zalicza się przewodność cieplną, przewodność pary wodnej (paroprzewodność), sorpcję wilgoci, kapilarne podciąganie wody, nasiąkliwość. Z własności tych największe praktyczne znaczenie ma przewodność cieplna oraz sorpcja wilgoci i paroprzewodność.
Przewodność cieplną charakteryzuje współczynnik przewodności cieplnej k wyrażony w kcal/hm2°C. Wartość współczynnika l zależy w dużej mierze od wilgotności materiału. Ze wzrostem zawartości wilgoci wzrasta wartość przy czym wzrost ten jest jednakowy dla różnych materiałów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Oznaczając współczynnik konieczne jest więc również i określenie wilgotności materiału. W praktyce najczęściej są podawane wartości współczynnika % nie materiału całkowicie wysuszonego lecz tzw. wartości obliczeniowe, tj. takie jakie należy przyjmować do obliczeń strat cieplnych w budynkach z uwzględnieniem rzeczywistego zawilgocenia materiałów w przegrodach budowlanych.

Oznaczając współczynnik przewodności cieplnej można otrzymać różne wartości, zależnie od stosowanej metodyki badań. Najczęściej stosowana metoda pomiaru opiera się na zasadzie ustalonego przepływu ciepła. Metoda ta daje dokładne rezultaty przy badaniu materiałów w stanie suchym, przy czym nieodzownym warunkiem jest zapewnienie jednokierunkowego przepływu ciepła (bez strat brzegowych) oraz kontynuowania pomiaru tak długo aż temperatury i strumień cieplny przepływający przez badany materiał nie będą ulegały zmianom w czasie (uprawnienia budowlane). Metoda ta nie nadaje się do oznaczania współczynnika przewodności cieplnej materiałów wilgotnych, które można badać tylko metodami szybkimi opartymi na nieustalonym przepływie ciepła.
Sorpcją nazywa się proces pochłaniania przez materiał pary wodnej zawartej w otaczającym go powietrzu.

Materiał suchy

Materiał suchy przechowywany przez pewien czas w powietrzu o określonej wilgotności względnej, pochłania tak długo parę wodną z powietrza, aż osiągnie tzw. stan równowagi sorpcyjnej (program egzamin ustny). Po zmianie wilgotności względnej otaczającego powietrza zmienia się również wilgotność materiału - po zmniejszeniu wilgotności względnej materiał częściowo wysycha, po zwiększeniu - następuje wzrost zawilgocenia sorpcyjnego.

Zawilgocenie sorpcyjne określa się w ten sposób, że materiał przetrzymuje się w powietrzu o żądanej stałej wilgotności względnej i stałej temperaturze, aż do osiągnięcia równowagi sorpcyjnej, czyli niezmiennego ciężaru. Stosunek ilości pochłoniętej wilgoci do masy suchej próbki, wyrażony w procentach, jest wartością liczbową sorpcji. Wartość sorpcji podaje się więc zawsze jako funkcję wilgotności względnej powietrza (opinie o programie). Sorpcja wilgoci ma duże praktyczne znaczenie, gdyż od zdolności sorpcyjnej zależy w poważnym stopniu wilgotność materiałów w przegrodach budowlanych.
Na ogól są to jednak rozbieżności mniejsze niż te, które powoduje sama metodyka badań (szybkość przyrostu obciążenia, zakres wartości naprężenia, czas trwania obciążeń itp.) (segregator aktów prawnych).
Dla obliczeń statycznych interesująca jest nie tylko wartość Eb, lecz pełny przebieg funkcji a (E) w przedziale od Rr do R.

W zakresie betonów lekkich tego typu badań przeprowadzono dotychczas jednak bardzo mało, w związku z czym przyjmuje się powszechnie, że związek o (e) dla betonów lekkich może być opisany za pomocą identycznych funkcji jak dla betonu zwykłego.

Tangens stycznej do funkcji a (e) w punkcie n = 0 określany jest jako E0 - początkowy współczynnik sprężystości betonu (promocja 3 w 1).
Odkształcalność betonu pod obciążeniem długotrwałym charakteryzujemy wartością cpu, wdrażającą stosunek odkształceń występujących w czasie eu do odkształceń doraźnych E0.