Odkształcenie początkowe

Dokładne rozwiązanie zagadnienia wyboczenia dla obciążenia nierównomiernego jest wyjątkowo trudne, gdyż prowadzi do konieczności rozwiązania cząstkowego równania różniczkowego o zmiennych współczynnikach (program uprawnienia budowlane na komputer). Dlatego zmuszeni jesteśmy tolerować duże przybliżenia.

Przyjmując obciążenie o wielkości możemy wyobrazić sobie, że powłoka poddana jest najpierw działaniu określonemu przez p". Powstające z tego powodu odkształcenia faliste można uważać za nieregularności w porównaniu z idealnym kształtem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zgodnie z przyłożenie równomiernego ciśnienia p’ wywoła powiększenie nieregularności, tak że całkowite odkształcenie będzie razy większe niż odkształcenie początkowe. Trzeba dodać, że jeśli chodzi o łuki, współczynnik ten wykazuje w praktyce dostateczną zgodność. Chociaż obciążenie ma rzadko tak prostą formę, jak tutaj przyjęto, uwzględnienie wyboczenia w rozważaniach dokonać można poprzez pomnożenie naprężeń od p" przez współczynnik. Z badań, których wyniki leżą po lewej stronie linii kreskowanej, znaleziono naprężenie krytyczne wewnątrz obszaru plastycznego, co omówione zostało poniżej (uprawnienia budowlane).

Na ogół istnieje zgodność między doświadczeniami a teorią. Dla długich i cienkich rur rzeczywista wytrzymałość zawsze przekracza wytrzymałość teoretyczną, ponieważ nośność takich rur jest całkowicie wykorzystana dopiero po znacznym odkształceniu. Należy zaznaczyć, że badane rury były na ogół dokładnego kształtu (program egzamin ustny). Sturm przez doświadczenia na 4 rurach o dokładnym kształcie kołowym wykazał, że praktyczna wytrzymałość przekracza wytrzymałość teoretyczną przeciętnie o 14%.

Rury niekołowe można obliczać w podobny sposób jak w przypadku ciśnienia promieniowego. Sturm, na podstawie doświadczeń na 10 rurach, wykazał, że uzyskana wytrzymałość przekracza wytrzymałość teoretyczną przeciętnie o 10°/o. Jeśli brane były również pod uwagę nieregularności kształtu (ponad 2 % promienia R), wyznaczona wytrzymałość była wówczas mniejsza o 3 % od wytrzymałości teoretycznej dla rur kołowych (opinie o programie).

Naprężenia krytyczne

Naprężenia krytyczne w obszarze plastycznym. Doświadczenia Winden-burcja i Trillinga wykazały, że nawet jeśli teoretyczne naprężenia krytyczne przekraczają granicę proporcjonalności, pełna wytrzymałość rury nie jest jeszcze osiągnięta. Najdogodniejszą drogą uwzględnienia tej okoliczności jest zastąpienie o_kr zredukowanym naprężeniem krytycznym.

Stąd w rozważaniach stateczności należy stosować następujący sposób postępowania. Wyznaczamy najpierw teoretyczne naprężenia krytyczne n_kr i następnie określamy nie regularność i kształtu, bądź to przez obliczenie, bądź przez ustalenie redukcji tych naprężeń o 25 %. Stosunek naprężeń granicznych i o_kr, dla doświadczeń w obszarze plastycznym. Wzór dla o_kr trzeba tak dobrać, aby stosunek wypadł bliski jedności (segregator aktów prawnych).

Zaproponowany tu wzór dla naprężeń krytycznych w obszarze plastycznym można uważać za analogiczny do wzoru Tetmajera (z linią prostą) dla słupów. Powodem tego jest fakt, że o_kr jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu smukłości, ponieważ mianownik drugiego można przyrównać do jedności bez większego błędu. Dlatego właśnie, wzór ten jest analogiczny do wzoru Eulera dla słupów i zgodnie można w przybliżeniu traktować jako liniową funkcję smukłości. Jednak wzór ten różni się od wzoru Tetmajera tym, że nie może przekraczać granicy plastyczności.

W przykładzie tym rozwiążemy zagadnienie wybocze- nia dla rury o długości 5,5 m, z żebrami drugorzędnymi (wręgami) co 0,5 m, składającymi się z kątowników 80 x 40 x 6 mm(promocja 3 w 1). Promień rury wynosi 2,0 m, zaś grubość ściany 8 mm. Rura poddana jest ciśnieniu ze wszystkich stron. Stateczność konstrukcji anizotropowej jako całości wyznaczono w przykładzie liczbowym 2.5.7-1, podczas gdy w omawianym przykładzie zajmiemy się jedynie statecznością pojedynczego segmeptu powłoki o długości 0,5 m. Zakładamy, że rura wykonana jest ze stali o granicy plastyczności 2800 kG/cm*.