Odlewanie wyrobów z tlenków

Inne sposoby formowania. Tradycyjna technika formowania przez rozwalcowywanie najpierw placków z masy ceramicznej, a potem wyrobów w formie nie wykorzystuje w dużym stopniu wszystkich fizycznych właściwości masy. Oryginalny jest pomysł Entelisa i Nachamkina wykorzystania ultradźwięków do „rozrzedzania” i rozpływania się masy o zbyt małej wilgotności w chwili formowania (program uprawnienia budowlane na komputer). Zastosowano częstotliwość 24 kHz. Praktyka wykazała dobre (sądząc po skurczu) wyrównywanie tekstur masy przy zastosowaniu ultradźwięków.

Odlewanie wyrobów z tlenków w postaci masy lejnej, odlewanie wyrobów z masy lejnej uplastycznionej termicznie, molekularno-dyspersyjne mieszanie składników (tlenków) przez współstrącanie lub sposobem hydrolizy opisano w pracy Masłem- mikowej i in (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Suszenie porcelanowych i fajansowych wyrobów gospodarstwa domowego przeprowadza się zwykle dwoma sposobami przekazywania ciepła: przez konwekcję i promieniowanie (radiację). Bardziej skuteczna jest metoda konwekcji połączona z radiacją. Czynnikiem suszącym (nośnikiem ciepła) w suszarkach może być powietrze ogrzane w strefie studzenia pieca tunelowego do temperatury 1304-150°C i wyższej bądź powietrze podsuszane grzejnikami bezpośrednio w samej suszarce lub przed suszeniem (uprawnienia budowlane).

Przy zastosowaniu metody radiacyjnej suszenia czynnikiem suszącym jest również powietrze, która nie jest specjalnie podgrzewane i służy do odprowadzania wilgoci z suszonych wyrobów. Wilgoć z wyrobów wydziela się dzięki radiacyjnemu nagrzewaniu promiennikami ciepła porowatymi płytami lub spiralami z żaroodpornej masy, lampami elektrycznymi lub grzejnikami innych konstrukcji (program egzamin ustny). Suszenie prądem wysokiej częstotliwości, oparte na przemianie prądu wysokiej częstotliwości rzędu 1-6 MHz w energię cieplną wewnątrz substancji suszonego materiału, na razie prawie nie jest stosowane w ceramice szlachetnej, choć może ono być bardzo korzystne.

Parametry suszenia

Parametry suszenia: temperaturę czynnika suszącego t, jego wilgotność względną (p w % oraz szybkość ruchu ciepła w suszarce i na powierzchni suszonego wyrobu ustala się doświadczalnie, zwykle za pomocą suszarki eksperymentalnej. Uwzględnia się wrażliwość masy na suszenie, stopień wilgotności wyrobów, ich ukształtowanie i gęstość rozmieszczenia w suszarce (opinie o programie). Obliczanie tych parametrów na modelach (płyta, walec) konkretnych wyrobów, przeprowadzane np. metodą Dobrochotowa- -Czyżskiego, daje przybliżone wartości dopuszczalnej szybkości M_max i dopuszczalnego spadku wilgotności AW _max w przekroju poprzecznym Avyrobu s. Spadek ten służy za kryterium możliwości powstawania szkodliwych naprężeń w wyrobie podczas jego kurczenia się (segregator aktów prawnych).

Istotne ograniczenie intensywności suszenia dają formy gipsowe, na których lub w których wyformowano wyroby. Przy krótkich okresach suszenia, np. 1-2 min przy podsuszaniu z 22-23 do 174-18% wilgotności, nagrzanie form gipsowych jest nieznaczne i mogą one, jak wykazała praktyka firmy „Service Engineers” (Anglia), być wielokrotnie użyte w suszarce nawet w temperaturze 350°C. Formy gipsowe są rozmieszczone na przenośniku w taki sposób, aby nic były narażone na działanie strumienia ogrzanego powietrza.

Przy dłuższych okresach suszenia kilkudziesięciominutowych suszenie należy podzielić na dwa etapy: pierwszy niskotemperaturowego suszenia na formach gipsowych do krytycznego punktu, gdy ustanie wydzielanie się wilgoci; drugi - suszenia (dosuszania) bez form gipsowych (promocja 3 w 1). Przed drugim etapem zdejmuje się wyroby z form i przestawia do suszarki przeznaczonej do wysokotemperaturowego szybkiego suszenia, ponieważ już nastąpił skurcz i nie ma obaw powstawania szkodliwych naprężeń, powodujących pęknięcia. Ze względu na swoje właściwości masy z dużą zawartością gliny (fajansowe) wymagają nieco powolniejszego suszenia niż masy porcelanowe.